Κατά την προσωπική μου, ταπεινή, άποψη κερδίζει μακράν την πρώτη θέση στη λίστα των αποτυχημένων ταινιών κινουμένων σχεδίων. Προσωπικά, ήθελα να κλείσω το DVD, συνέχισα όμως ως το τέλος για να μπορώ με σιγουριά να το βαφτίσω "Χειρότερο καρτούν όλων των εποχών".Το story: Σκουριασμένο ρομποτάκι, ονόματι Γουόλυ, ξεφεύγει από το ρουτινιάρικο έργο της ζωής του να καθαρίσει τους τόνους σκουπιδιών που έχουν κατακλύσει τον πλανήτη Γη και ερωτεύεται λευκή, ψηφιακή, hi-end ρομποτίνα (Ήβα). Με όπλο το μοναδικό πράσινο βλαστάρι του πλανήτη, προσπαθούν μαζί να διακόψουν την αιώνια εκδρομή των ανθρώπων στο διάστημα και να τους πείσουν να επιστρέψουν στον άλλοτε υπέροχο πλανήτη Γη.
Η ταινία είχε απ' όλα: βρωμιά, σκουριά, μια κατσαρίδα (b-role), εμετικούς χοντρομπαλάδες ανθρώπους, καθώς και όλα τα κλισέ που θα περίμενε κανείς να συναντήσει σε μια τέτοια ταινία. Οι διάλογοι έλαμψαν δια της απουσίας τους. Επικοινωνία μηδέν -ούτε καν μεταξύ των ανθρώπων-, και ούτε μία ατάκα!!?
Στα θετικά, η εκφραστικότητα του Γουόλυ - κι όμως ένα μάτσο παλιοσίδερα μπόρεσε να με κάνει να συγκινηθώ. Καλό επίσης και το τραγούδι στους τίτλους τέλους, "Down to Earth" από τον Peter Gabriel.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου