18 Απρ 2015

Η δουλεια δεν ειναι τύχη!

Οταν ακούω ανθρώπους να μου λένε οτι "ειμαι τυχερή που δουλεύω" φαντάζομαι τον εαυτό μου να βγαίνει απο το σώμα μου, να τους αρπάζει απο το λαιμό και να τους χτυπάει το κεφάλι στον τοίχο μέχρι να σπάσει.



Καταρχήν ας πάρουμε ως δεδομένο οτι, ΝΑΙ, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Δεν υπάρχουν δουλειές, οι αμοιβές ειναι τραγικές, δεν υπάρχει ασφάλιση, ούτε εξασφάλιση. Αντιθέτως, επικρατεί η υπερεκμετάλλευση, μπλα μπλα, μπλα... Δεκτά όλα αυτά.
Και τι κανείς; πως αντιδράς;
Κάθεσαι σπιτάκι σου; Επειδή δε σε συμφέρει να δουλεύεις για 400 ψωρο-ευρώ; Και στο κάτω κάτω τι ειςαι; Κορόιδο εισαι να σε δουλεύουνε; Και κάθεσαι στο ταμείο για κανα χρόνο και μετα θα δεις... Με λίγη τύχη κάτι θα βρεθεί μετα...
What the fuck!?
Δηλαδή, η αξία και οι ικανότητες δεν παίζουν κανένα ρόλο; Δηλαδή, όλη αυτη η προσπάθεια δεν μετράει; Το αίμα που μας πάει καθημερινά δε μετράει; Ε λοιπόν ως εργαζόμενη την τελευταία 15ετια σας πληροφορώ οτι η τύχη δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός οτι δουλεύω. 
Άντε, ίσως να διευκολύνει στην αρχή, ίσως απο τύχη να δοθεί μια ευκαιρία. (αν και προσωπικα πιςτευω οτι η τύχη δε χαρίζεται στον καθένα, αλλά ευνοεί τους τολμηρούς. Αυτούς που ψάχνουν, αυτούς που φέρνουν τα πάνω κάτω για να βρουν την άκρη τους).
Και μετα, αφού βρεις την ευκαιρία, χρειάζεται σθενος και ικανότητες και υπομονή και γερό στομάχι. Guts που λένε και οι ξένοι! Αν δεν αποδείξεις την αξία σου δεν θα επιβιώσεις σε καμία δουλειά ούτε για μια μερα. Όση τύχη κι αν έχεις. 
Κι ακόμα παραπάνω χρειάζεται να βγεις απο τη βόλεψη σου -your comfort zone που λέμε- που σημαίνει να ξυπνήσεις πιο νωρίς, να δουλέψεις πιο πολυ, να μετακινηθείς πιο μακριά, whatever..
Μόνο έτσι θα αποδείξεις την αξία σου, θα διατηρήσεις τη δουλεια σου. Και δε θα εισαι απλά ένας τυχερός που έχει δουλεια, αλλά ένας αξιόλογος επαγγελματίας που θα μπορεί να διεκδικεί το καλύτερο!

Disclaimer:
-Δουλεύω ανελλιπώς απο το 2001 πριν καν πάρω πτυχίο
-Κάποιες απο τις ασχολίες μου δεν είχαν καμία σχέση με το αντικείμενο μου, ήταν καθαρά βιοποριστικές. Εχω φτιάξει ακόμα και βιογραφικό χωρίς αναφορά του πτυχίου
-Απο τύχη, μέχρι 1+1 στο Τζόκερ
-Ναι, κι εμένα κάποιος με πρότεινε στη δουλεια που ειμαι σήμερα. Γιατι όμως εμένα; Think about it!
-Γράφοντας το κείμενο μου δημιουργήθηκε η αίσθηση οτι απευθύνομαι σε γονείς, τους υπερτατους καθοδηγητές γνώμης που κάνουν τα παιδιά τους κυριολεκτικά σαν τα μούτρα τους.

7 Απρ 2015

Η Μεγάλη Τρίτη και η παρεξηγημένη Κασσιανή!

Μέρα που είναι σήμερα, Μεγάλη Τρίτη, σε όλες τις εκκλησίες της χώρας ψάλλεται το τροπάριο της Κασσιανής. Ποια ήταν όμως η Κασσιανή; Όλοι μας την ξέρουμε, μα στην πραγματικότητα κανένας δεν την ξέρει. Διάβασα την ιστορία της στο διαδίκτυο και την εξιστορώ σε δική μου ελεύθερη απόδοση.



Καταρχάς, ας θεωρήσουμε δεδομένο ότι η Κασσιανή ήταν πανέμορφη. Από εκείνες της γυναίκες που γυρίζεις να τις κοιτάξεις. Εντυπωσιακή, με όποιον τρόπο  μια γυναίκα μπορεί να ήταν εντυπωσιακή πίσω στο 800μΧ. Επιπλέον, ήταν πάρα πολύ έξυπνη.
Double Trouble..
Κάποια στιγμή λοιπόν, γύρω στο 820μΧ ο αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης Θεοδόσιος αποφάσισε να κάνει το κέφι της μαμάς και διοργάνωσε μια τελετή επιλογής νύφης στο παλάτι για να επιλέξει (αυτός ή η μαμά;) το ταίρι που του πρέπει, τη μελλοντική Αυτοκρατόρισσα!

Μπορείτε να μαντέψετε τη συνέχεια;
Η υπέρμετρη ομορφιά της Κασσιανής κέντρισε το ενδιαφέρον του Θεοδοσίου, όταν όμως αυτός της απήθυνε το λόγο, εκείνη απάντησε με μια έξυπνη ατάκα, από εκείνες που χμμ.. ευνουχίζουν τους άντρες, τους προκαλούν ανεπανόρθωτα τραύματα και τους κάνουν να κλειστούν σαν στρείδια στον εαυτό τους. Έτσι, το ειδύλλιο δεν προχώρησε...

Η πρωταγωνίστρια μας, Κασσιανή, ίδρυσε Ιερό Μοναστήρι, έγινε ηγουμένη και παρόλο που εξακολουθούσε να είναι ερωτευμένη με τον αυτοκράτορα, αφιέρωσε τη ζωή της στο Θεό. Χάθηκε από το προσκήνιο και το έριξε στη συγγραφή (εξού και το τροπάριο).

Εκείνος, ως κλασικός άντρας, αρκετά χρόνια αργότερα ξεπέρασε τα ψυχολογικά του και αποφάσισε να πάει στο μοναστήρι για να τη βρει.

Και στο σημείο αυτό, ας λύσουμε την παρεξήγηση:
Η Κασσιανή αντιλήφθηκε την άφιξη του και κρύφτηκε σε μια ντουλάπα για να μην τη βρει. Και δεν (επαναλαμβάνω ΔΕΝ) ξεμύτισε από εκεί όση ώρα ο Θεοδόσιος την αναζητούσε.

Κλείνοντας, για να είμαι δίκαιη και να μην που πείτε ότι καταφέρομαι κατά του ανδρικού φύλου, να συμπληρώσω ότι ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος την εντόπισε στην κρυψώνα της, αλλά σεβάστηκε την ίδια και την επιθυμία της και δεν την εξέθεσε.