Διάβασα για πρώτη φορά το 1984 του Τζωρτζ Όργουελ όταν ήμουν πρωτοετής στο πανεπιστήμιο. Ήταν ένα από τα must-read βιβλία, που από το πρώτο κιόλας εξάμηνο όλοι οι επίδοξοι δημοσιογράφοι έπρεπε να έχουμε διαβάσει. Πρόσφατα το έπιασα ξανά στα χέρια μου για μία ακόμη ανάγνωση. Αφορμή η συμπλήρωση των 70 ετών από τη συγγραφή του έργου και η απελευθέρωση των δικαιωμάτων του, γεγονός που έφερε, όχι μία, αλλά τρεις νέες εκδόσεις στα ράφια των βιβλιοπωλείων.
Ανάμεσα στις τρεις νέες κυκλοφορίες, επέλεξα αυτή των εκδόσεων Ψυχογιός, σε μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ. Τα συστατικά της ιστορίας λίγο πολύ γνωστά: ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, ο εξουσιαστής Μεγάλος Αδερφός που όλα τα παρακολουθεί, η ηλεκτρονική παρακολούθηση των πολιτών μέσα από τηλεοθόνες, η Αστυνομία Σκέψης, η Καινογλώσσα, η παραποίηση των γεγονότων και η διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Ο Όργουελ θα τρόμαζε σήμερα βλέποντας πόσο επίκαιρο είναι το έργο του, γραμμένο περισσότερο από μισό αιώνα πριν. Το 1984 είναι αδιαμφησβήτητα ένα έργο προφητικό, μια τρομακτική προειδοποίηση για θα όσα συνέβαιναν μελλοντικά, βασισμένη σε βιώματα του συγγραφέα από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της εποχής, εμπλουτισμένη με κτηνώδη φαντασία.
Μέσα στη δυστοπία του 1984 ξεχωρίζει ο κεντρικός ήρωας, Ουίνστον, ένας φαινομενικά ήρεμος άνθρωπος και συνεπές μέλος του κόμματος. Άσχημος, ταλαίπωρος και κουρασμένος, ο Ουίνστον αποτελεί κάθε άλλο παρά τον συμπαθή ήρωα ενός μυθιστορήματος. Καθώς όμως περνούν οι σελίδες, η ψυχοσύνθεση του ήρωα μας αποκαλύπτεται και μας κάνει να ανατριχιάσουμε. Η "Διπλή Σκέψη" ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Η εξωτερική εικόνα και τα φαινομενικά πιστεύω του ήρωα, ουδεμία σχέση έχουν με τις μύχιες σκέψεις του και τις πραγματικές του επιθυμίες. Ένας σιωπηλός επαναστάτης που προσπαθεί διακαώς να επιβεβαιώσει τα πιστεύω του, χωρίς να τολμάει να τα ξεστομίσει.
Και ύστερα έρχεται ο έρωτας! Εξάλλου, τί είναι ο έρωτας; Μια επαναστατική πράξη, που συμβαίνει πρώτα στο μυαλό, ύστερα στο σώμα των δύο εμπλεκόμενων. Κι έπειτα γίνεται πράξη αντίστασης, σημαία μιας επανάστασης ενάντια στο καθεστώς και μια προσπάθεια ανατροπής του.
Για πρώτη φορά, μετά από ανάγνωση πολλών βιβλίων, έχει περάσει σχεδόν ολόκληρη εβδομάδα και δεν αποφασίζω να ξεκινήσω το επόμενο. Ακόμα μέσα στο μυαλό μου τριγυρίζει ο Μεγάλος Αδερφός. Είναι ένα βιβλίο από αυτά που διαβάζοντας το, το μυαλό μου άρχισε να παίρνει περίεργες στροφές. Χιλιάδες συνάψεις του εγκεφάλου προσπαθούν να συνδέσουν το ανάγνωσμα με την προσωπική μου αντίληψη της καθημερινότητας. Η συνειδητοποίηση ότι όλοι μας έχουμε υιοθετήσει τη "Διπλή Σκέψη" με τρομάζει. Αναπόφευκτο must-read για όλους!
