30 Νοε 2009

Bigger. Better. Stronger.

Η επέτειος της ημέρας που γεννιόμαστε σηματοδοτεί την έναρξη ενός ακόμα ταξιδιού 365 ημερών γύρω από τον ήλιο. Η πορεία φέρνει πολλά, καλά και κακά, όλα ευπρόσδεκτα!
Στην ανατολή ενός ακόμα ταξιδιού, βρίσκω αφορμή να θυμηθώ αυτό που μόλις τελείωσε. Κατά τη διάρκεια του:
- Επισκέφθηκα 5 χώρες και 4 νησιά και προσπάθησα να γίνω καλύτερος άνθρωπος μέσα από τις εμπειρίες που έζησα.
- Έγινα δύο φορές ράκος για διαφορετικούς λόγους, μάζεψα όμως τα κομμάτια μου και να'μαι!
- Έχασα την αγαπημένη μου (συνονόματη και συν-επίθετη) γιαγιά και μαζί της έχασα τον τελευταίο δεσμό με το παρελθόν της οικογένειας μου.
- Βρήκα το καλύτερο αντίδοτο στο άγχος και στο στρες της καθημερινότητας, ονόματι Freddie. Κι ακόμα αναρωτιέμαι πως αυτό το μικρό πλασματάκι έχει τόση επίδραση στη συμπεριφορά και στην ψυχολογία μου (ω! τι αλλαγή στις καθημερινές συνήθειες)
- Διάβασα μόνο 3 βιβλία και ξόδεψα απεριόριστο χρόνο μπροστά στην οθόνη για ταινίες, internet, παιχνίδια...
- Δεν βρήκα τρόπο να καταπνίξω την υπέρμετρη ευαισθησία μου απέναντι στις καθημερινές μικρές τραγωδίες. Δεν έκοψα τις κακές συνήθειες. Δεν έβαλα κουρτίνες. Για όλα αυτά όμως υπάρχει χρόνος.
:)

20 Νοε 2009

Friday's Pieces

1) Πρωί πρωί σήμερα παραλίγο να τσακωθώ με έναν γεράκο για μια μπουγάτσα με τυρί. Έχω την εντύπωση ότι σχεδόν πάντοτε οι 'ηλικιωμένοι' ψάχνουν αφορμή για καβγά, γεγονός που οφείλεται στην ανεξέλεγκτη έκκριση μιας ορμόνης παραξενιάς που έρχεται με το γήρας. (λόγω των μεταλλαγμένων τροφίμων και του μονοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα η συγκεκριμένη ορμόνη άρχισε να εκκρίνεται ανεξέλεγκτα και σε νεαρότερες ηλικίες, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Φόρτωσε λοιπόν ο τύπος και άρχισε να ουρλιάζει ότι αυτός ήρθε πρώτος και δικαιούται την τελευταία μπουγάτσα με τυρί. Τα 'βαλε και με μένα και με την νεολαία γενικότερα.. Σιγά όμως μη του κάνω τη χάρη. "Εντάξει δικέ μου, πάρε συ το τυρί που ξέμεινε απ'το πρωί, θα πάρω εγώ την άλλη με την κρέμα που είναι πιο φρέσκια, μόλις βγήκε". Τον άφησα πίσω μου απορημένο, και φεύγοντας αντιλήφθηκα ότι κι αυτός κρέμα πήρε τελικά.
2)Έπεσε στα χέρια μου το φυλλάδιο της πολιτιστικής γραμμής του ΟΑΣΘ, νούμερο 50, και πραγματικά το βρήκα μια πολυ ωραία πρωτοβουλία, αντάξια των open bus tours μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων. Συνειδητοποίησα -ντροπή μου αλλά το παραδέχομαι- ότι υπάρχουν σημεία ιστορικού ενδιαφέροντος σ'αυτή την πόλη που δεν έχω επισκεφθεί και ούτε καν αναγνωρίζω. Βρε, μήπως να κάνω τη διαδρομή καμιά μέρα? Μόνη παρατήρηση: στην ανατύπωση του φυλλαδίου θα πρέπει να υπάρξει και μετάφραση του κειμένου στα αγγλικά.
3)Όλα τα σκέφτονται αυτοί οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ. Μπράβο τα παιδιά! Θέλεις πχ. να παρακολουθήσεις μια προβολη που παίζεται στις 3.00 το μεσημέρι στον Κασσαβέτη. Αλλά δεν μπορείς. Κανέεενα πρόβλημα! Ανατρέχεις στο πρόγραμμα και βρίσκεις την επαναληπτική προβολή. Δυο μέρες μετά. Στον Παύλο Ζάννα αυτή τη φορά. Πάλι στις 3.00. Μπράβο τα παιδιά! Πρόβλεψαν και έλυσαν άψογα το πρόβλημα της.. απόστασης.
4)Φεστιβαλικής γκρίνιας συνέχεια: ή μάλλον να ρωτήσω: Εσένα πως σου φάνηκε ο μαύρος λευκός πύργος με το τεράστιο ροζ '50' επάνω του; Όχι, θέλω να μου απαντήσεις..
5)Ζητω συγνώμη για την ακατάσχετη φλυαρία, είναι ένας τρόπος να ξορκίσω τον απίστευτο πονοκέφαλο που έχω απ'την ώρα που ξύπνησα, κι εύχομαι καλό Σ/Κ!

13 Νοε 2009

50! Why...

Καταθέτω σήμερα την απογοήτευση μου.
Μοιραία στα 50 χάνεις κάτι από τη λάμψη σου. Το μεσήλικο Φεστιβάλ Κινηματογράφου λοιπόν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. "Σινεμά στο πιάτο"... "Σινεμά στο δρόμο"...
Σινεμά στο φεστιβάλ όμως θα δούμε;
Οι σκηνοθέτες και παραγωγοί της ημεδαπής αποφάσισαν να απέχουν από τα κρατικά βραβεία ποιότητας και να μη στείλουν τις δημιουργίες τους ούτε στο φεστιβάλ. Μια εντελώς άκυρη χρονικά απεργεία που κατάφερε να βιάσει την πιο αξιόλογη προσπάθεια της πόλης και της χώρας μας να φανεί στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι (ή μάλλον τη μόνη προσπάθεια).
Πέρα απ'αυτό, η όλη διοργάνωση μου βγάζει 'κάτι'...
Χθες περπάτησα σε μια σκοτεινή (ένεκα ο βιντεοπροτζέκτορας) Αριστοτέλους, μπήκα σε ένα άδειο από κόσμο και υλικό ΟΛΥΜΠΙΟΝ και πήρα ένα ολιγοσέλιδο φθηνής εκτύπωσης πρόγραμμα. Το χειρότερο είναι ότι μέσα δεν υπήρχε κάτι αρκετά λαμπερό για να μου κινήσει το ενδιαφέρον, κάτι αρκετά έξυπνο για να βάλει το μυαλό μου σε τροχιά, κάτι αρκετά μαγικό για να το θυμάμαι μετά.
Σε λίγο θα'μαι εκεί. Και σήμερα. Κι εύχομαι κι ελπίζω να συναντήσω λίγη από τη μαγεία, τη λάμψη και τα φώτα, που αρμόζουν σε ένα επετειακό φεστιβάλ.

...cinema now!

2 Νοε 2009

Σκέψεις και λέξεις εφ’ όλης της ύλης!

Καλημερα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα!

Καταρχήν, φεύγοντας ο Οκτώβριος μου άφησε μια γεύση σα να μην πέρασε ποτέ, σαν να μην ήρθε, σαν να μη τον έζησα… Χτες το συνειδητοποίησα, αλλά δεν προβληματίστηκα και τόσο, καθώς έφτασε ο Νοέμβριος, που ως γνωστών είναι ο πιο αγαπημένος μου μήνας όλου του χρόνου!

Η ζωή κυλάει πλέον ήρεμα, το πρωτόκολλο έφυγε, εγώ ανέλαβα ρόλο Bari Focus και μπήκα σε μια διαφορετική καθημερινότητα, στην οποία πιάνω τον εαυτό μου να γίνεται καλόβολος και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες τραγουδώντας ταυτόχρονα Morissey! * Καθώς επιστρέφω πλέον σπίτι νωρίς, έχω άπλετο χρόνο να ασχοληθώ με άλλα πράγματα που μου αρέσουν. Έτσι, το έχω ρίξει στις ταινίες. Όμως η βλακεία μου ώρες-ώρες δεν έχει όρια: έβαλα προχθές να δω το 2012 doomsday. Μετά για ώρες απορούσα πως είναι δυνατό μια ταινία με ότι να’ναι σενάριο, άγνωστους ηθοποιούς και καθόλου εφφέ να σπάει ταμεία στην Αμερική…? Μετά κατάλαβα ότι πρέπει να δω το 2012. Σκέτο. Χωρίς παρελκόμενα… Τι άλλο είδα; The Tournament, Meteor, Surrogates, Seven Pounds… νομίζω ότι τα έγραψα με τη σειρά που μ’άρεσαν. Για σήμερα έχω το Moon.

Λοιπόν για να τελειώνουμε, να τι περιμένω από το Νοέμβριο: 1.το ταξίδι μου 2.το φεστιβάλ κινηματογράφου 3.τη γιορτή μου 4.τα γενέθλια μου 5.τα Χριστούγεννα

Και για το τέλος, μεταφέρω ένα απόσπασμα για τους Τοξότες από το stardome, το οποίο επιβεβαιώνει ο Πανόπουλος ότι γράφει το γράφει για μένα (ή ορμώμενος από μένα): «Οι πολιτισμένοι Τοξότες θα βρουν αυτή τη διέλευση ενδιαφέρουσα και αναζωογονητική έστω κι αν ανασυρθούν τραυματικές μνήμες. Οι υπόλοιποι θα κοιτάξουν τους πίνακες αναχωρήσεων στο Ελ Βεν και θα πάρουν το αεροπλάνο με τον πιο ενδιαφέροντα μακρινό προορισμό ώστε να γεμίσουν το μυαλό τους με καινούργια όνειρα, στόχους και ελπίδες.»


*someday goodbye will be farewell, so grab me while we still have the time…