23 Ιουλ 2015

Εσύ ακολουθείς το ρεύμα της Google;

Το 2011 κυκλοφόρησε το βιβλίο "Τι θα έκανε η Google", το τελευταίο ίσως βιβλίο που διάβασα με πραγματικό ενδιαφέρον. Ο Seth Godin έγραψε για το συγκεκριμένο βιβλίο: "Είναι το έργο ενός ιδιοφυούς οραματιστή που επιτίθεται  στο κατεστημένο. Σε 5 χρόνια πολλοί θα είναι εκείνοι που θα μετανιώνουν γιατί δεν το διάβασαν το βιβλίο αυτό σήμερα". Σήμερα, πέντε χρόνια σχεδόν μετά άνοιξα τις σημειώσεις που είχα κρατήσει τότε. Και ξέρετε κάτι; Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η Google είναι πολύ μα πολύ μπροστά...


Όλοι γνωρίζουμε τη Google! Είναι η πιο πλήρης μηχανή αναζήτησης, ενώ παράλληλα προσφέρει δυνατότητες εξειδικευμένης διαφήμισης και προβολής σε επιχειρήσεις. Παράλληλα, προσφέρει μια σειρά από δωρεάν εφαρμογές και εργαλεία που μπορεί ο κάθε χρήστης του internet να χρησιμοποιήσει.

Η Google προτείνει έναν εντελώς νέο τρόπο σκέψης. Ένα σκεπτικό που οι περισσότεροι όταν το άκουσαν, κούνησαν συγκαταβατικά το κεφάλι τους. Λίγοι το κατανόησαν και ακόμα λιγότεροι  το εφάρμοσαν (no hope!)


«Δώσε στους ανθρώπους τον έλεγχο και αυτοί θα τον χρησιμοποιήσουν.
Μην το κάνεις και θα τους χάσεις».

Να εδώ κάποια βασικά σημεία για να το "κάνεις όπως η Google":
  • Μια εταιρία οφείλει να είναι ανοιχτή στο κοινό. Να ακούει τα σχόλια, να απαντάει αμέσως και να βελτιώνεται με βάση όσα ακούει. Ο χειρότερος πελάτης είναι ο καλύτερος φίλος μας!
  • Δεν είναι σωστό να συγκεντρώνουμε τη γνώση μας και να οχυρωνόμαστε γύρω από αυτό που ήδη έχουμε. Για την ανάπτυξη χρειάζεται ανοιχτή σκέψη.
  • Η απλότητα ενδυναμώνει. Δε χρειάζεται περιπλοκότητα, ώστε η χρήση να είναι εύκολη για τον καθένα. Δες την αρχική σελίδα της Google! 
  • Η ουσία είναι στο περιεχόμενο. Απλά. 
  • Δείξε εμπιστοσύνη! Η Google παρέχει δωρεάν τις εφαρμογές της. Δεν απαιτεί, δεν υποχρεώνει, δεν περιορίζει και δε χρεώνει γι αυτό που προσφέρει. 
  • Η μαζική αγορά είναι νεκρή. Ζήτω η εξειδίκευση! Η καινοτομία και οι νέες ιδέες μπορεί να προκύψουν από παντού. Έχε ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά!
  • Δεν είναι κακό να κάνεις λάθη. Όμως παραδέξου τα και διόρθωσε τα το συντομότερο δυνατό. Η αλήθεια πάντα βρίσκεται ένα κλικ μακριά.
  • Ξεκίνα και βελτιώσου στην πορεία! Μην περιμένεις να τελειοποιήσεις το όραμα σου. Το κοινό και η χρήση θα υποδείξουν τα λάθη και τις διορθώσεις που χρειάζεται να γίνουν.
  • Οι κοινότητες στο internet και στην καθημερινή ζωή προϋπάρχουν! Δεν μπορείς να τις δημιουργήσεις. Μπορείς όμως να κάνεις μια 'κομψή οργάνωση'. Να βρεις τους ανθρώπους που σε ενδιαφέρουν και να τους συγκεντρώσεις και να περάσεις το μήνυμα σου!
  • Είναι τρελό να θεωρούμε την Google εχθρό. Μπλοκάροντας την σταματά να μας στέλνει αναγνώστες. Αντιθέτως πρέπει να τη βοηθάμε να μας βρίσκει ευκολότερα. Πρέπει να διεκδικούμε το Google juice!

Έχουμε μπει λοιπόν για τα καλά εποχή της Google!  

Την εποχή της διαφάνειας, της δημοσιότητας, της κατανόησης, την εμπιστοσύνης, των αγορών, της εξειδίκευσης, της ταχύτητας και της αφθονίας.
Όσοι δεν ακολουθήσουν τους κανόνες αργά ή γρήγορα δεν θα μπορέσουν να συμβαδίσουν με το ρεύμα. Εσύ;




15 Ιουλ 2015

I want it all and I want it now.


Είναι 13 Ιουλίου, περασμένα μεσάνυχτα. Έχει μια υπέροχη δροσιά, κάθομαι στο μπαλκόνι. Είμαι εγωίστρια. Τα βάζω άδικα με τον εαυτό μου. Και με τους άλλους.
Έιναι 22 Ιουλίου. Το κείμενο έμεινε στο draft δέκα μέρες. Μπαγιάτεψε. Παρ' όλα αυτά το δημοσιεύω. Κι ας έχει καύσωνα.  Κι ας έχουν αλλάξει τα πράγματα.
 

Έχει κάτι περισσότερο από ένα χρόνο που επαναλαμβάνω συνεχώς ότι εγώ προορίζομαι για μεγάλα πράγματα. Ότι έχω σπουδάσει, έχω δουλέψει και έχω κουραστεί τόσο πολύ. Ότι δικαιούμαι περισσότερα και καλύτερα από αυτά που έχω. Ότι πρέπει επιτέλους να φτάσω ...κάπου... ψηλά.

Μου είχαν πει κάποτε: "Κοίτα τι συμβαίνει γύρω σου. Μη μιλάς καθόλου, μια χαρά είσαι εσύ". Όμως όχι, δεν μπορώ να κοιτάω την ανεργία των άλλων για να αισθανθώ ανώτερη. Δεν μπορώ να βλέπω τα προσωπικά δράματα του καθενός στις τηλεοπτικές εκπομπές για να νιώσω καλύτερα.

Θέλω συνεχώς να αναπτύσσομαι όχι σε σχέση με τους άλλους, αλλά με τα δικά μου μέτρα και σταθμά. Πως το λένε, να αναβαθμίζομαι. Να αλλάζω πίστα, αν θες. Δεν το θεωρώ καθόλου κακό αυτό.

Στην ανηφόρα που τραβάω όμως έχω συνειδητοποιήσει ότι γίνομαι άδικη. Κυρίως με τον εαυτό μου. Θα μου πεις, τι σ' έπιασε τώρα βραδιάτικα;; Πρέπει όμως να τα πω γιατί θα σκάσω. Είναι μάλλον στην ανθρώπινη φύση να ξεχνάει γρήγορα το παρελθόν, από που ξεκίνησε. Ή ίσως είναι δικό μου κουσούρι, δε ξέρω.

Αν κοιτάξω πίσω και δω όλη την πορεία μου τα τελευταία 15 χρόνια, έχω καταφέρει πολλά. Έχω την υγεία μου! Έχω το δικό μου σπίτι και αυτοκίνητο, έχω δουλειά -παρ' όλη την κρίση-, έχω τη δική μου οικογένεια, δύο πανέμορφα και πανέξυπνα βαφτιστήρια (πήραν από τη νονά!) και φίλους που αγαπώ και με αγαπούν. Έχω και σκύλο. Και έχω τη δυνατότητα μέσα στην τρελή μου καθημερινότητα να ξεκλέβω μια ωρίτσα και να κάθομαι το βράδυ στο μπαλκόνι με την υπέροχη δροσιά. Τι παραπάνω χρειάζεται ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;

Δε ξέρω, ίσως τα standards μου είναι πολύ ψηλά. Ή μπορεί αυτή η μετριοπάθεια που με έχει πιάσει τις τελευταίες μέρες να είναι λάθος. Μπορεί και όχι. Εγώ πάντως συνεχίζω στον ίδιο ρυθμό, άντε 'ντάξει καλοκαιράκι είναι, είμαι λίγο πιο χαλαρή. Και πλέον προσπαθώ να σκέφτομαι πιο καθαρά.

Κάποιους τους παίρνει η μπάλα εξαιτίας της δικής μου μανίας. Το αναγνωρίζω. Και τους ζητώ συγνώμη.






6 Ιουλ 2015

Μεγάλες στιγμές μικρών ανθρώπων.. (περί πολιτικής κατάστασης ο λόγος)

Απο μένα δεν θα ακούσεις τοποθέτηση, ούτε πολιτική ανάλυση. Η Catherine μιλάει πάντα για προσωπικά βιώματα και εμπειρίες. Το κείμενο αυτο ειναι μια ανάγκη μου για αποσυμπίεση και απευθύνεται κυρίως σε αυτούς που κυβερνάνε. Κύριοι, σήμερα ο λαός σας έδωσε δεύτερη ευκαιρία να κάνετε αυτο που πρεπει. Κοιτάξτε να το κάνετε σωστά, αλλιώς ΧΑΘΗΚΑΜΕ ΟΛΟΙ..

Ξέρετε, ως άνθρωπος δεν παρασύρομαι εύκολα. Έχω μάθει να φιλτράρω τις φωνές. Δεν επηρεάζομαι. Γι αυτό και η περασμένη βδομάδα πέρασε κατά τα συνηθισμένα. Σε νορμαλ ρυθμούς. Και τα ψώνια μου έκανα, και κομμωτήριο πήγα. Με συνεχή πληροφόρηση, μα χωρίς πανικό.
Μέχρι που ο δρόμος με έφερε στο ΑΤΜ. Και πρέπει να σας πω, κύριοι, ότι ήταν ΙΣΩΣ η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένοιωσα τόσο άσχημα. Το μηχάνημα δε είχε χαρτονομίσματα των 20 ευρώ (τι πρωτότυπο) γι αυτό και ζήτησα να βγάλω τα πενήντα. Και μου έβγαλε το 50αρικο. Ειλικρινά, ένοιωσα απίστευτη ταπείνωση. Μου έβγαλε ένα χαρτονόμισμα, ΕΝΑ χαρτονόμισμα ρε φίλε! Δεν ήταν λίγο το ποσό, ήμουν εγώ που ένοιωσα μικρή. Προσπαθώ, μα κάθε μου προσπάθεια έχασε μέσα σε μια στιγμή την αξία της. Πασχίζω, αλλά εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε ότι δεν είναι αρκετό. Κύριοι που κυβερνάτε δε σας το συγχωρώ που με κάνατε να νοιωσω έτσι.
Όσον αφορά στο δημοψήφισμα, υπήρξα αναποφάσιστη. Στην κατηγορία "δε ξέρω, ρε γαμωτο", όπως πολύ πετυχημένα το έθεσε κάποιος φίλος. Διάβασα πολλά, άκουσα περισσότερα. Δεν υπήρξαν επιχειρήματα υπέρ του ναι ή του όχι. Δυστυχώς, η επιχειρηματολογία περιορίστηκε στα αρνητικά της αντίθετης άποψης. Εκατέρωθέν. Γι αυτο την Πέμπτη έκλεισα την τηλεόραση, έκλεισα το Facebook, έκλεισα και τα αυτιά μου στα δεκάδες μηνύματα, κυρίως υπέρ του Ναι, που έφταναν στα αυτιά μου με ιδιαίτερα προκλητικό (και προσβλητικό) τρόπο από ανθρώπους του περιβάλλοντος μου.
Το Σάββατο ξύπνησα και ήξερα τι πρέπει να κάνω. Και ηταν ΣΙΓΟΥΡΑ η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένοιωσα τόσο άσχημα. Κύριοι, σήμερα ψήφισα ΝΑΙ, παρόλο που ένοιωσα έναν απίστευτο κόμπο στο στομάχι. Μαζί με το ψηφοδέλτιο έριξα στην κάλπη και έναν εμετό. Και μετά για ώρες, ακόμα και τώρα που το αποτέλεσμα έχει κριθεί εξακολουθώ να αισθάνομαι άσχημα. Κύριοι που κυβερνάτε δε σας συγχωρώ που με κάνατε να νοιωσω έτσι. 
Όσο για το αύριο; Από τη μια σκέφτομαι, ΕΥΤΥΧΩΣ, δεν επηρέασα εγώ το αποτέλεσμα, κατά βάθος δεν ήθελα να το κάνω, εγώ ψήφισα με μισή καρδιά. Από την άλλη ΔΥΣΤΥΧΩΣ φοβάμαι. Ναι, τωρα φοβάμαι περισσότερο από πριν. Φοβάμαι ότι εσείς που με απογοητεύσατε δυο φορές θα το κάνετε ξανά για τρίτη.
Θα κλείσω όπως ξεκίνησα: Κύριοι, εγώ δε σας συγχωρώ. Με αναγκάσαμε να δράσω κόντρα στα πιστεύω μου. Ανάμεσα στο κακό και στο χειρότερο σας θεώρησα το χείριστο. Σημερα όμως ο λαός σας έδωσε τη δεύτερη ευκαιρία. Αρπάξετε την, κάντε αυτο που πρεπει και κάντε το σωστά. Αλλιώς ΧΑΘΗΚΑΜΕ ΟΛΟΙ..