$@##%* Μπιιιπ!

"Η κουζίνα είναι ένας χώρος γεμάτος πάθος και ένταση..." Αντιγράφω από την εισαγωγή στο site του γνωστού τηλεοπτικού project Μαγειρικής, του Μποτρίνι. Σαφώς! Αυτό όμως που δεν αναφέρεται πουθενά είναι η ειδική σήμανση "Προσοχή! Κίνδυνος! Θα σας πέσουν τα αυτιά".
Κοίτα, γενικώς τον συμπαθώ τον σεφ. Και σε εστιατόρια του έχω φάει και τον 'Εφιάλτη στην κουζίνα' έβλεπα. Αφετέρου δε πιστεύω ότι είμαι 'γκάου' ή πουριτανή ή οτιδήποτε άλλο.
Αλλά αυτό το ακατάσχετο και άνευ λόγου βρισίδι από την πλευρά των παιδιών-παικτών με ενοχλεί πολύ. Λες και τους έχουν βάλει ρήτρα στο συμβόλαιο τους να ρίχνουν 8 'μαλάκα' ανά επεισόδιο. O καθένας.
Υπό άλλες συνθήκες θα το παρακολουθούσα το project ανελλιπώς. Τώρα, το πετυχαίνω τυχαία στο ζάπινγκ και δεν το μπορώ περισσότερο από 5 λεπτά.
Και κάτι σημαντικό: θεωρώ ότι η εικόνα και συμπεριφορά των νέων που παρουσιάζεται μέσα από το show δεν τιμά καθόλου μα καθόλου τις εταιρίες που έγιναν χορηγοί και υποστηρικτές της εν λόγω εκπομπής. Πόσο μάλλον όταν αυτές δραστηριοποιούνται στο χώρο της εκπαίδευσης...

Wind for who??

'Wind for All' ονομάζεται το φιλόδοξο πρόγραμμα της μεγάλης εταιρίας κινητής τηλεφωνίας, στο οποίο μπαίνω κι εγώ. Από χθες δεν έχω τηλέφωνο, καθώς γίνεται μετατροπή του προγράμματος μου. Αποκτώ απεριόριστο δωρεάν χρόνο ομιλίας προς όλους τους συνδρομητές Wind και Q και 50' λεπτά προς όλα τ' άλλα δίκτυα.
Μες την καλή χαρά από χθες αναζητώ μεταξύ των φίλων και γνωστών άλλους συνδρομητές Wind για να τους ενημερώσω ότι πλέον θα μιλάμε τζάμπα κι όσο θέλουμε. Τα αποτελέσματα της έρευνας μου τραγικά. Δε βρήκα παρά μόνο δύο μακρινούς γνωστούς με Wind, με τους οποίους δεν έχω και πολλά να πω, η αλήθεια να λέγεται! Με τη μπακαλίστικη μέθοδο μου, αρχίζω να πιστεύω ότι κάτι δεν πάει καλά με τη μεγάλη (;) εταιρία κινητής τηλεφωνίας...
Αλήθεια, εσύ τι δίκτυο έχεις;

Ακόμα ένα...

Τα λόγια είναι περριτά! Ο Θανάσης πάει Αμέρικα! Με σχεδία! Από την ταινία "Ένας ξένοιαστος παλαβιάρης" του 1971, που μεταξύ μας ήταν πολύ παραπάνω από μια απλή κωμωδία...



Καλό Ταξίδι!

Ένας αποχαιρετισμός & Ο σκληρός ανταγωνισμός της διαφήμισης

Σήμερα λέμε το τελευταίο αντίο στον καλό μας άνθρωπο, Θανάση Βέγγο. Θα συνεχίσουμε για χρόνια ακόμα -κι εμείς και τα παιδιά μας- να σπάμε πλάκα με τις γκάφες του και να γελάμε με τα απίθανα μπλεξίματα του.
Στο παρακάτω απόσπασμα ο Θανάσης πέφτει θύμα πανούργου τηλεοπτικού παραγωγού. Το στόρι έχει ως εξής: Έχοντας χάσει όλα τα χρήματα του λόγω χρεωκοπίας της τράπεζας, ο Θανάσης επιστρέφει από τη Γερμανία κατεψυγμένος, ως λαθρεπιβάτης σε φορτηγό ψυγείο κρεάτων. Γίνεται το πρόσωπο της ημέρας και ταυτόχρονα ο ιδανικός χαρακτήρας για να διαφημισει ...τα ψυγεία COOLEX!
Οι ανταγωνιστές μπαίνουν στο παιχνίδι επιστρατεύοντας τη δίδυμη αδερφή του, ακόμα και το γέρο πατέρα του. Ρόλοι που ενσαρκώνει μοναδικά ο ίδιος.



Από την ταινία 'Ο Τσαρλατάνος' του 1973, την οποία έχω δει στο βίντεο ίσαμε 30 φορές!
(thanx στην αδερφή μου που μου φρέσκαρε τη μνήμη)

Even On A Cloudy Day...

...i'll keep my eyes fixed on the- ...i'll keep my eyes fixed on the sun!

Wonder ? Woman

Η ιστορία λαμβάνει χώρα στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης, εκεί που παρκάρουν τα αμάξια, οριακά στο νερό, έξω από το μέγαρο.
Βγαίνω από τη θεση του συνοδηγού, είμαι μισό βήμα πριν πέσω στο νερό. Ανοίγω την πίσω πόρτα και πετιέται -ανυπόμονος όπως πάντα- ο σκύλος μου. "Σπλαατς". Τρομάζω, αγχώνομαι, φοβάμαι... "Μπλααααφ", χωρίς σκέψη βουτώ κι εγώ στο νερό. Τον πιάνω. Δεν είναι ο γνωστός μικρούλης. Είναι ένα θηρίο, διασταύρωση λύκου με ροντβάιλερ που παλεύει με το νερό. Τον αρπάζω, τον σηκώνω ψηλά με τα δύο χέρια και πετυχαίνω το απίθανο: τον πετάω στο πλακόστρωτο, ενώ τα πόδια μου κολυμπάνε για να μη βυθιστώ. Αφού τον βλέπω να τινάζεται, δίνω ένα σάλτο, βγαίνω κι εγώ στα στεγνά και ξεκινάμε τη βόλτα χωρίς να έχουμε πάθει την παραμικρή δερματοπάθεια. Φυσικά, συνεχίζω τον ύπνο μου ατάραχη.

Παριστάνουν τις καμπόσες...

Μέρες που είναι αποφάσισα κι εγώ σαν κλασσική γυναίκα να πάω για ένα ρετούς -νύχια, μαλλιά, τα γνωστά-. Το τι άκουσαν τα αυτάκια μου αυτές τις ώρες του beaute δε λέγονται...
"... και στην έκθεση ζωγραφικής που πήγα, γνώρισα εκεί τον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού... Και του λέω... εσείς δε κάνετε γάμους, οι αντιδήμαρχοι; ...Θέλω κι εγώ να παντρευτώ. Και μου λέει έλα όποιο Σάββατο θέλεις... Σιγά μη μπω στην αναμονή για ημερομηνία... "
"...τς, το Παρίσι μου άρεσε πολύ! τς, αλλά οι Βερσαλλίες... πολύ φτωχές. Αν τις συγκρίνεις με -εχμ- τα θερινά ανάκτορα της Σίσυς στη Βιέννη, καμμία σχέση... εκεί να δεις πλούτο"
"αααα, εγώ την επιστήμη μου την αγαπάω. Μπορεί να θέλει πολύυυύ διάβασμα, δε φαντάζεσαι πόσες ώρες περνάω στα σχεδιαστήρια. Αλλά δεν την αλλάζω με τίποτα. Την αγαπάω την επιστήμη μου"
Γιατί όλες οι γυναίκες περιαυτολογούν κατ' αυτό τον τρόπο; Τι είδους διαστροφή είναι αυτή που τις θέλει να φλυαρούν ακατάσχετα, λέγοντας ανοησίες και ασυναρτησίες. Είμαι σίγουρη ότι δεν απευθύνονται στον επαγγελματία πάνω από το κεφάλι τους, αλλά στο ευρύτερο κομμωτήριο α.κ.α στις υπόλοιπες πελάτισσες. "Παριστάνουν τις καμπόσες" που θα 'λεγε κι η γιαγιά μου. Εγώ έχω τα μέσα στο δήμο. Εγώ έχω πάει και Παρίσι και Βιέννη. Εγώ, εγώ, εγώ... Χου κερς μαντάμ???

Mayerling

Ακολουθεί μια αληθινή ιστορία αγάπης, η οποία θα μπορούσε να είναι το επόμενο blockbuster του Hollywood. Την ιστορία αυτή την άκουσα πέρσι και τη θυμήθηκα προ ολίγου, όταν ψάχνοντας έναν τουριστικό οδηγό έπεσε στα χέρια μου το φυλλάδιο του Μάγιερλινγκ.
Στην περιοχή Μάγιερλινγκ, στην περιφέρεια της Βιέννης, βρισκόταν το κυνηγετικό παλάτι της βασιλικής οικογενείας, του βασιλιά Φραγκίσκου Ιωσήφ και της αυτοκράτειρας Ελισσάβετ (Σίσσυ).
Ο Ροδόλφος, μοναχογιός τους και διάδοχος, είχε την τύχη να γνωρίσει και να ερωτευτεί παράφορα την 17χρονη Μαρία Βετσέρα. Ζητώντας την ακύρωση του γάμου του με τη γυναίκα του(τη Στεφανία του Βελγίου), προκάλεσε το θυμό του πατέρα του. Η σχέση των δύο νέων συνεχίστηκε στο παλάτι του Μάγιερλινγκ, όπου και κατέφυγαν. Στις 30 Ιανουαρίου 1889, ο καμαριέρης του παλατιού ανακαλύπτει τα δύο πτώματα στο κρεβάτι.
Η αυτοκτονία φαίνεται να ήταν η μοιραία κατάληξη της άτυχης σχέσης του ζευγαριού. Ωστόσο, το δράμα του Μάγιερλινγκ εξακολουθεί ως σήμερα να παραμένει μυστήριο. Το σκοτάδι το τροφοδότησε η ίδια η Αυλή με τις αντιφατικές δηλώσεις της: πρώτα μίλησαν για καρδιακή προσβολή, μετά για δυστύχημα και τέλος για αυτοκτονία. Οι εικασίες περί δολοφονίας όμως δίνουν και παίρνουν. Ήταν γνωστές οι διαφωνίες του προοδετικού Ροδόλφου με τον τρόπο διακυβέρνησης του πατέρα του. Από την άλλη, φωτογραφίες της εποχής χρεώνουν στη Μαρία Βετσέρα με εγκυμοσύνη. Ο -εκτός γάμου- μελλοντικός διάδοχος δεν έπρεπε να γεννηθεί.
Για να ξεπεράσει το χαμό του μοναδικού γιου της, η βασίλισσα Σισσυ, άφησε την Αυστρία και το σύζυγο της και μετακόμισε στο καλοκαιρινό παλάτι που έφτιαξε στην Κέρκυρα (Αχίλλειον).
Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ γκρέμισε τμήμα του παλιατιού και έφτιαξε εκκλησία και μοναστήρι ως μνημείο. Σήμερα στο Μάγιερλινγκ οι μοναχές του τάγματος των Καρμελιτίνων προσεύχονται καθημερινά στη μνήμη του Ροδόλφου.

Spooky..!

Γενικά, δεν πιστεύω στα ζώδια. Ειδικότερα, όταν πέσω στο Stardome ή πιάσω την Athens Voice διαβάζω τον Τοξότη με μανία. Έχω αναφερθεί ξανά, εδώ.

Φταίει αυτός ο Πανόπουλος, που όταν γράφει τον Τοξότη φαντασιώνεται εμένα. Δεν ξέρω πως συμβαίνει, δε γνωριζόμαστε καν..
Εγώ για μένα, έτσι δεν θα έγραφα! Να και το κλου της εβδομάδας: "...όποιος κι αν είσαι, όποια δουλειά κι αν κάνεις θα πρέπει να Δημιουργήσεις. Οτιδήποτε. Κάτι που να σε περιέχει και να σε κάνει υπερήφανο".
Ψέματα είπα! Δεν πέφτω τυχαία στο Stardome, είμαι μέλος με τη βούλα!

Μαλλάκια!

Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα, άστα ν'ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά.
Τώρα που τα νιάτα σου είναι ολανθισμένα, άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα...



Το θυμήθηκα επειδή φύσηξε. Με έβαζε να το τραγουδάω ο μπαμπάς μου. Ήμουν ...πόσο; Τεσσάρων; Ανάσα και μπαίνουμε όλοι μαζί στο 00:15 !!

Καλό κορίτσι να'ναι...

Το αγόρι μας μεγάλωσε και ψάχνει κοπέλα. Ζητείται λοιπόν νύφη από σπίτι, με σκοπό τη δημιουργία οικογένειας! Πληροφορίες εντός!

Norm_69 στο σαλόνι μου!

Είμαι πολύ χαρούμενη που εν'τέλει το φωτιστικό των ονείρων μου βρίσκεται στα χέρια μου, έτοιμο συναρμολογημένο. Το μόνο που μένει πια είναι να βρεθεί ο τρόπος να το κρεμάσω...

Λέγεται Norm_69 και είναι της εταιρίας Normann-Copenhagen. Εδώ το επίσημο site της εκπληκτικής αυτής εταιρίας! Όπως ίσως έχω ξαναπεί θεωρώ την Κοπεγχάγη το επόμενο ''Λονδίνο" τόσο όσον αφορά στο design όσο και στο φαγητό.

To Norm_69 το είχα πρωτοδεί στο περιοδικό Τ3. Μια μικρή έρευνα εδώ στη Θεσσαλονίκη δεν απέδωσε, αλλά όταν τυχαία το συνάντησα στην Κύπρο αμέσως έγινε δικό μου. Θα έχω να το λέω ότι έφερα φωτιστικό από την Κύπρο. Βλέποντας το κουτί, αντιλαμβάνεσαι... δεν ήταν και σπουδαίο κατόρθωμα!
Το κατόρθωμα ήταν η συναρμολόγηση. Έχουμε και λέμε: 66 μαλακά πλαστικά κομμάτια που τσακίζουν και κουμπώνουν το ένα πάνω στο άλλο, συν μια κυλινδρική βάση και δύο κωνικά στοπ για τη λάμπα. Την οποία λάμπα, άπαξ και τη συνδέσεις δεν την αλλάζεις ποτέ!
Δε χρειάστηκε ούτε ψαλίδι, ούτε ταινία ούτε άλλα εργαλεία, παρα μόνο λεπτά δάχτυλα και επιμονή. Η κατασκευή μου πήρε ένα τριωράκι, από τις 19.30 ως τις 22.30. Όταν μπεις στο νόημα η διαδικασία γίνεται εύκολη, τα δάχτυλα μετά από κάποια φάση αρχίζουν να πονάνε, αλλά δεν το παρατάς, γιατί ξέρεις ότι δεν πρόκειται να καταπιαστείς ξανά.
Το αποτέλεσμα, άκρως εντυπωσιακό, 'κάθετε' στο τραπέζι της κουζίνας μου. Μένει μόνο να κρεμαστεί. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία...