6 Ιουλ 2015

Μεγάλες στιγμές μικρών ανθρώπων.. (περί πολιτικής κατάστασης ο λόγος)

Απο μένα δεν θα ακούσεις τοποθέτηση, ούτε πολιτική ανάλυση. Η Catherine μιλάει πάντα για προσωπικά βιώματα και εμπειρίες. Το κείμενο αυτο ειναι μια ανάγκη μου για αποσυμπίεση και απευθύνεται κυρίως σε αυτούς που κυβερνάνε. Κύριοι, σήμερα ο λαός σας έδωσε δεύτερη ευκαιρία να κάνετε αυτο που πρεπει. Κοιτάξτε να το κάνετε σωστά, αλλιώς ΧΑΘΗΚΑΜΕ ΟΛΟΙ..

Ξέρετε, ως άνθρωπος δεν παρασύρομαι εύκολα. Έχω μάθει να φιλτράρω τις φωνές. Δεν επηρεάζομαι. Γι αυτό και η περασμένη βδομάδα πέρασε κατά τα συνηθισμένα. Σε νορμαλ ρυθμούς. Και τα ψώνια μου έκανα, και κομμωτήριο πήγα. Με συνεχή πληροφόρηση, μα χωρίς πανικό.
Μέχρι που ο δρόμος με έφερε στο ΑΤΜ. Και πρέπει να σας πω, κύριοι, ότι ήταν ΙΣΩΣ η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένοιωσα τόσο άσχημα. Το μηχάνημα δε είχε χαρτονομίσματα των 20 ευρώ (τι πρωτότυπο) γι αυτό και ζήτησα να βγάλω τα πενήντα. Και μου έβγαλε το 50αρικο. Ειλικρινά, ένοιωσα απίστευτη ταπείνωση. Μου έβγαλε ένα χαρτονόμισμα, ΕΝΑ χαρτονόμισμα ρε φίλε! Δεν ήταν λίγο το ποσό, ήμουν εγώ που ένοιωσα μικρή. Προσπαθώ, μα κάθε μου προσπάθεια έχασε μέσα σε μια στιγμή την αξία της. Πασχίζω, αλλά εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε ότι δεν είναι αρκετό. Κύριοι που κυβερνάτε δε σας το συγχωρώ που με κάνατε να νοιωσω έτσι.
Όσον αφορά στο δημοψήφισμα, υπήρξα αναποφάσιστη. Στην κατηγορία "δε ξέρω, ρε γαμωτο", όπως πολύ πετυχημένα το έθεσε κάποιος φίλος. Διάβασα πολλά, άκουσα περισσότερα. Δεν υπήρξαν επιχειρήματα υπέρ του ναι ή του όχι. Δυστυχώς, η επιχειρηματολογία περιορίστηκε στα αρνητικά της αντίθετης άποψης. Εκατέρωθέν. Γι αυτο την Πέμπτη έκλεισα την τηλεόραση, έκλεισα το Facebook, έκλεισα και τα αυτιά μου στα δεκάδες μηνύματα, κυρίως υπέρ του Ναι, που έφταναν στα αυτιά μου με ιδιαίτερα προκλητικό (και προσβλητικό) τρόπο από ανθρώπους του περιβάλλοντος μου.
Το Σάββατο ξύπνησα και ήξερα τι πρέπει να κάνω. Και ηταν ΣΙΓΟΥΡΑ η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένοιωσα τόσο άσχημα. Κύριοι, σήμερα ψήφισα ΝΑΙ, παρόλο που ένοιωσα έναν απίστευτο κόμπο στο στομάχι. Μαζί με το ψηφοδέλτιο έριξα στην κάλπη και έναν εμετό. Και μετά για ώρες, ακόμα και τώρα που το αποτέλεσμα έχει κριθεί εξακολουθώ να αισθάνομαι άσχημα. Κύριοι που κυβερνάτε δε σας συγχωρώ που με κάνατε να νοιωσω έτσι. 
Όσο για το αύριο; Από τη μια σκέφτομαι, ΕΥΤΥΧΩΣ, δεν επηρέασα εγώ το αποτέλεσμα, κατά βάθος δεν ήθελα να το κάνω, εγώ ψήφισα με μισή καρδιά. Από την άλλη ΔΥΣΤΥΧΩΣ φοβάμαι. Ναι, τωρα φοβάμαι περισσότερο από πριν. Φοβάμαι ότι εσείς που με απογοητεύσατε δυο φορές θα το κάνετε ξανά για τρίτη.
Θα κλείσω όπως ξεκίνησα: Κύριοι, εγώ δε σας συγχωρώ. Με αναγκάσαμε να δράσω κόντρα στα πιστεύω μου. Ανάμεσα στο κακό και στο χειρότερο σας θεώρησα το χείριστο. Σημερα όμως ο λαός σας έδωσε τη δεύτερη ευκαιρία. Αρπάξετε την, κάντε αυτο που πρεπει και κάντε το σωστά. Αλλιώς ΧΑΘΗΚΑΜΕ ΟΛΟΙ..

Δεν υπάρχουν σχόλια: