Ζωγραφιά

20.35 ATH-SKG

Είχα την τύχη και την ευχαρίστηση να πετάξω την αγαπημένη μου ώρα της ημέρας: σούρουπο. Δεν ήταν σαν τις άλλες φορές... στο νεφελώδη ουρανό το μπλε μπερδεύτηκε γλυκά με τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, και γέμισαν τα σύννεφα με ροζ και μωβ αντανακλάσεις. Ο ήλιος ήταν πάντα εκεί, ένα συνεχόμενο ηλιοβασίλεμα καρφωμένο στην άκρη του ορίζοντα, προς δική μου ευχαρίστηση. Τι κι αν από κάτω η γη έφευγε με ταχύτητα μιλίων; Χαλκίδα, Εύβοια, Πήλιο, Κατερίνη όλα περνούσαν κι έφευγαν, μα το ηλιοβασίλεμα εκεί.

Και όταν αργότερα το αεροπλάνο πέρασε το μεταίχμιο του ουρανού, το σύνεφο αποκάλυψε αυτό που μάλλον έχουν στο μυαλό τους όσοι μιλούν για "όμορφη Θεσσαλονίκη". Η μέρα σταδιακά έδωσε τη θέση της στη νύχτα, τα φώτα άναψαν, οι φωτεινοί δρόμοι σχημάτισαν λαβύρινθους και μέσα κίνηση. Είδα τους δρόμους που κινούμαι καθημερινά. Είδα το Θερμαϊκό όπως τον περιγράφουν τα φώτα της παραλίας και τα φορτηγά πλοία απέναντι. Είδα το μέρος που δουλεύω. Είδα και το σπίτι μου... μια ζωγραφιά!


Και ξαφνικά ένιωσα πολύ καλά! 'Ημουν εκτός, ήμουν μακριά και ήμουν ψηλά! Πολύ ψηλά για να ακούσω, πολύ ψηλά για να μυρίσω και ευτυχώς πολύ ψηλά για να παρασυρθώ. Άρχισα να σιγομουρμουρίζω ένα τραγούδι που μ'αρέσει, ένα τραγούδι που μου θυμίζει θάλασσα... στο εξής θα μου θυμίζει και αέρα! Πολύ σύντομα, πριν ακόμα φτάσω στο ρεφραίν προσγειωθήκαμε...

Το τελευταίο που θυμάμαι, πριν πάρω την πρώτη βαθιά ανάσα "Θεσσαλονίκης" στα σκαλιά του αεροπλάνου, είναι ο ήρωας ενός παλιού αγαπημένου video-clip. Ο συγκεκριμένος κύριος για χάρη της καλής του βγήκε από το χαρτί και από ήρωας comix τα κατάφερε και έγινε άνθρωπος.

Εγώ άραγε πως από άνθρωπος - με τα πάθη και τα λάθη μου - πως μπορώ να μπω στη ζωγραφιά;