Για χρόνια θεωρούσα ότι ο ύπνος είναι χάσιμο χρόνου. Ότι υπάρχει ένα μεγάλο και σημαντικό εναλλακτικό κόστος στον ύπνο. Κοινώς, ότι οι ώρες που κοιμάται κανείς τον αποτρέπουν από μια σειρά από δημιουργικές πράξεις και μειώνουν την πιθανή του εξέλιξη. Μέχρι που τον έχασα!
Γιατί κάποια στιγμή ο ύπνος με την έννοια που τον ξέρεις γίνεται πολυτέλεια. Πλέον δεν μπορείς να γείρεις το κεφάλι να ξεκουραστείς όποτε νοιώσεις την ανάγκη. Ούτε σου εγγυάται κανείς έναν συνεχόμενο, μακάριο ύπνο. Η ειρωνεία ξέρεις ποια είναι;
Η ειρωνεία είναι πως, αν είσαι σαν κι εμένα, πιθανότατα όσο είχες την ευκαιρία να κοιμάσαι, να ξεκουράζεσαι και να φορτίζεις μπαταρίες, μάλλον δεν το έκανες γιατί ήσουν πολύ ...busy που λένε και στο χωριό μου. Προτιμούσες να διαβάσεις, να γράψεις, να τρέξεις, να δεις ταινία, να δουλέψεις, ο,τιδήποτε τέλοσπάντων θα σε έκανε να νοιώσεις δραστήριος και "ζωντανός".
Όμως, αργά ή αργότερα έρχεται μια μέρα που οι προτεραιότητες αλλάζουν, ο ύπνος γίνεται πολυπόθητος, αλλά ανέφικτος. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους μπορεί να συμβεί αυτό, μια δουλειά, ο στρατός, για μένα ήταν ο ερχομός του παιδιού. Τότε λοιπόν, ειδικά στις αρχές αλλά και για μεγάλο διάστημα στη συνέχεια, η αϋπνία γίνεται βασανιστική. Το σώμα κουράζεται, τα χέρια και τα πόδια βαραίνουν και οι πιο απλές καθημερινές εργασίες γίνονται βουνό. Πόσο μάλλον όταν έχεις μια απαιτητική καθημερινότητα. Αλλά το κυριότερο: το μυαλό κουράζεται. Όταν δεν κοιμάσαι γίνεσαι ευερέθιστος, ευέξαπτος και ταυτόχρονα νωχελικός και ανόρεκτος. Ένα κακέκτυπο του εαυτού σου, που σε κάνει να νοιώθεις ακόμα πιο άσχημα, όταν το συγκρίνεις με το παρελθόν.
Εάν έχεις φτάσει την ανάγνωση έως αυτό το σημείο, θα αναρωτιέσαι γιατί τα γράφω όλα αυτα...
Γιατί, παιδια, ΚΟΙΜΗΘΗΚΑ!
Εδώ και λίγες μέρες, ακριβώς μετά τα 2α γενέθλια της μικρής, ακολούθησαν κάποιες μέρες καλού ύπνου, που θύμισαν κάτι από εκείνους τους παλιούς. Όχι βέβαια συνεχόμενου, μη τα θέλουμε κι όλα δικά μας! Όμως αρκετού για να ανακτήσω την ενέργεια μου, να κάνω reset και να ξυπνήσω ένα πρωί, να βάλω τα αθλητικά παπούτσια μου και να αρχίσω να τρέχω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου