Ναι, ήμουν κι εγώ εκεί! Πήγα στους Placebo. Το γιουχάρισμα που ακούστηκε και το μπουκάλι που εκσφενδονίστηκε... δεν υπάρχει!
Έφτασα καθυστερημένη, στις 9.20, δεν άκουσα το 'every you - every me', δεν άκουσα τις φιλοφρονήσεις περί δημοκρατίας και πνεύματος. Και λίγο αργότερα δεν κατάλαβα ότι το πεντάλεπτο διάλειμμα δεν ήταν απλά διάλειμμα, αλλά το τέλος της συναυλίας. Εξάλλου δεν είχε ακουστεί το αγαπημένο μου 'special K', το 'for what it's worth' (ή μήπως ούτε αυτό το πρόλαβα;)
Μόνο όταν άναψαν τα φώτα και εμφανίστηκαν οι τεχνικοί στη σκηνή πήγε το μυαλό όλων μας στο κακό! Η ώρα ήταν 10.00. 'Αντε πες στους έλληνες φανς ότι από τις δέκα θα αφήσουν την κερκίδα και θα πάνε σπιτάκι τους για ύπνο. Χα!
Ήταν μακράν η χειρότερη συναυλία όλων των εποχών στην πόλη μας. Οι placebo έφυγαν αφήνοντας τις χειρότερες εντυπώσεις, δε σεβάστηκαν τις κάμποσες χιλιάδες κόσμου που ήταν αποκάτω, και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν αυτό.
Έτσι την πάθαμε και τότε στο περίπτερο-μπαλόνι της έκθεσης -δε θυμάμαι ποια χρονιά-, έτσι την πάθαμε και τώρα. (τότε ήταν η αποπνικτική ζέστη και ο κακός ήχος που μας σκότωσε).
Συμπέρασμα: κομμένοι οι placebo! για συναυλία ούτε λόγος ξανά. για το mp3, μμμ.. καλύτερα να ακούσω sonic youth.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου