Αγαπημένοι μου Γονείς...

Τελικά είναι αλήθεια ότι είμαστε 'κομμάτια' των γονέων μας. Δεν αναφέρομαι στις όποιες εξωτερικές ομοιότητες -αυτό είναι σχετικό!
Αυτό που λέω έχει να κάνει περισσότερο με τις αντιδράσεις, τις σκέψεις και τις συμπεριφορές... Κάθε πράξη μου, κάθε λέξη που ξεστομίζω προκύπτει από τη βαθιά ριζωμένη ύπαρξη των γονέων μέσα μου.
Σε κάθε πιθανή περίπτωση πιάνω τον εαυτό μου να κάνει την αναγωγή. Αυτό γενικώς μπορεί να θεωρηθεί καλό: είναι μια μέθοδος αυτογνωσίας.
Αν το δούμε αντίστροφα, σε κάθε πιθανή περίπτωση ξέρω ποια θα είναι η δική τους αντίδραση, ξέρω τι έχουν μέσα στο κεφάλι τους (αυτό είναι λιγάκι τρομαχτικό ορισμένες φορές).
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι:
Αγαπημένοι μου Γονείς... εγώ σας γέννησα! :)
Είμαι αρκετά μεγάλη (!) και έχω απομακρυνθεί αρκετά από το οικογενειακό περιβάλλον για να μπορώ πλέον να το αντιληφθώ καθαρά.