Έχει αρκετά χρόνια που έχω σταματήσει να παίζω παιχνίδια στον υπολογιστή. Εξαιρούνται κάποια παιχνίδια τύπου ''hidden objects'' με τα οποία πολλές φορές κολλάω και μετά τα βάζω με τον εαυτό μου που χάνω έτσι άσκοπα το χρόνο μου.
Τώρα όμως, λέω να καταπιαστώ για άλλη μια φορά (η πρώτη φορά ήταν το 2000 με μεγάλη επιτυχία και πολλά ξενύχτια) με το "DISCWORLD NOIR".
Παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια και έχουν βγει τόσα και τόσα παιχνίδια, λέω να ξαναγίνω ο detective Lewton και να προσπαθήσω να ξαναλύσω τους μυστηριώδεις φόνους στο Ankh-Morpork. Τι κιαν ξέρω πως τελειώνει; Μου αρκεί να ξανασυναντήσω τους απίθανους ήρωες του Terry Pratchett, να ξαναγελάσω με τις θανατηφόρες ατάκες και το βιτριολικό χιούμορ του Lewton και να ξανακούσω την εκπληκτική jazz μουσική, που ντύνει ιδανικά τη βροχερή νύχτα:
ΟΚ, σου δίνω ακόμα ένα πιο σαφές δείγμα της 'εκπληκτικής σκοτεινής jazz'... !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου