Ο James Bond δεν πεθαίνει ποτέ!

Μην ανησυχείτε! Το κείμενο μου δεν είναι σπόιλερ. Το μόνο που θα πω είναι η ταπεινή μου γνώμη: δύο ώρες μιας μέτριας (έως βαρετής) ταινίας, οδηγούν στο τελευταίο ημίωρο, όπου η περιπέτεια και η δράση απογειώνονται σε ένα σούπερ εντυπωσιακό (όλα τα λεφτά) φιναλε!!! Μόνο που μέχρι τότε έχει κρυώσει το ποπ-κορν...
Αυτός ο James Bond μυρίζει κάτι από τα παλιά! Η διακριτική του γοητεία προέρχεται από την απόλυτη σοβαρότητα (ούτε ένα χαμόγελο αυτός ο άνθρωπος). Η δύναμη του πηγάζει από τη σιγουριά (no second thoughts). Η ιδιοφυΐα του είναι συνώνυμο της εποχής από την οποία προέρχεται (Ι ε> the old fashioned Aston Martin!). Και όλο αυτό το συνοθύλευμα σκέψεων μου προέκυψε την ώρα που καιγόταν το σύμπαν!
Ας μη μιλήσω για σκηνικά, υπερβολές, σκηνές δράσης και εφφέ...
Εκεί που θέλω να σταθώ, είναι στους ρόλους: Ο κακός της υπόθεσης (Χαβιέ Μπαρδέμ) για πρώτη φορά κλέβει λίγη από τη δόξα του πρωταγωνιστή: τόσο κακός, τόσο, τόσο αποφασισμένος, τόσο ξανθός... σχεδόν άγνωστος. Η 'Μ' κανονική bitch (007 says!), ενώ ο 'Q' εξαιρετικός nerd με το μαλλάκι του και το γυαλάκι του και την νεανική του υπεροψία!
Εντάξει, η επιλογή ενός James Bond για Σάββατο απόγευμα σε αποζημιώνει!!!

Ο Φεβρουάριος των ταινιών!

Χαράς ευαγγέλια για τους απανταχού σινεφίλ, καθώς ο Φεβρουάριος διακρίνεται από την κινητικότητα του όσον αφορά τις νέες κυκλοφορίες ταινιών. Έρχονται τα Όσκαρ βλέπετε...
Τι να πρωτοδεί κανείς;  Στα Όσκαρ μάχονται το πολυδιαφημισμένο Argo του Μπεν Άφλεκ, το αλλιώτικο γουέστερν Django Unchained, το Life of Pi του τεράστιου Ανγκ Λι, οι Άθλιοι, ο Λινκολν, η υπερπαραγωγή Skyfall, ακόμα και το Silver Linings Playbook με τον συμπαθή  Μπράντλεϋ  Κούπερ..
Κι έπειτα είναι μια σειρά από πολλές ακόμα ταινίες, που λιγότερο ή περισσότερο μου προσελκύουν το ενδιαφέρον: Cloud Atlas, Seven Psychopaths, The Perks of Being a Wallflower, The Impossible, Hitchcock, To Rome With Love...

Δεν άκουσα!

Ένα μακρόστενο παράθυρο αποκαλύπτει μια βαθια χαράδρα που καταλήγει στη θάλασσα. Στο ύψος του ορίζοντα η θάλασσα φαίνεται γαλάζια, καλοκαιρινή και τόσο ελκυστική...
Ένα  πλήθος ανθρώπων, ανομοιογενών θα έλεγα, τρέχουν προς το νερό, φορώντας το μαγιό τους και κάνοντας χαρούμενους θορύβους. Ξεχωρίζω μια μεγάλη ξανθια κυρία, έναν εύσωμο κύριο, ένα κορίτσι λίγο πριν την εφηβεία και κάποιες ακόμα φιγούρες, μάλλον παιδάκια.
Φτάνουν με λαχτάρα, βουτούν και ένας ένας επιστρέφουν. Με προσπερνούν κι εξαφανίζονται χωρίς να μου δώσουν την παραμικρή σημασία. Μετά από λίγο, οι φωνές χάνονται, όλα ησυχάζουν. Μένω εκεί και συνεχίζω να κοιτάζω τον ορίζοντα. Φυσάει ένα ελαφρύ αεράκι. Κι εκεί που έχω ξεχαστεί έρχεται ένας μικρός μπόμπιρας, με σγουρά μαλλάκια και μου λέει κάτι. Δεν άκουσα. Μέσα στη δίνη του ονείρου μου, η φράση αυτή στάθηκε αρκετή για να ξυπνήσω...

Η πόλη σήμερα και άλλοτε...

Σήμερα πέρασα το πρωινό μου σερφάροντας, και έπεσα σε μια σειρά από κείμενα και φωτογραφίες σχετικά με την παλιά Θεσσαλονίκη. Και συγκεκριμένα την οδό Βασιλίσσης Όλγας, απ' όπου περνάω καθημερινά. Την άλλοτε 'Οδό των Εξοχών', με τα αρχοντικά της!
Είναι πολλά που θα ήθελα να γράψω. Προτιμώ όμως να σας δώσω ένα link από το blog της Κύας Τζήμου, που μέσα από το παράδειγμα ενός και μόνο κτιρίου μας δίνει, σε μας τους νεότερους, να καταλάβουμε τι συνέβη... Διαβάστε εδώ, είναι πραγματικά ενδιαφέρον!

New Years ReVolution!!

...το παρακάτω το έγραψα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και αφορά τους στόχους του 2013. Όσοι με ξέρετε και από το τουίτερ πιθανότατα έχετε δει στο timeline σας κάποιους -αν όχι όλους- από τους στόχους αυτούς. Είναι περισσότερο κάτι σαν γενικές αρχές, όχι αυτοσκοποί, που κλείνουν μέσα τους μια σειρά από δράσεις. Και είμαι στην περήφανη θέση να σας κοινοποιήσω ότι έχοντας συμπληρώσει το 1/12 του 2013, είμαι σε καλό δρόμο :) :)

Να και μια λίστα με τα resolutions της νέας χρονιάς. Γραμμένα στα Αγγλικά, για κάποιο λόγο....
#1: another point of view at the social media
#2: no more hair ironing
#3: put the 'blues' in order
#4: stop gossiping around
#5: do not tolerate with bad behaviours (but remember, its not your business to change such manners)
#6: respect my body (that includes physically and mentally)
#7: perfect my english
#8: set a goal and build a strategy
#9: love animals and do something about them
#10: BELIEVE IN ME

Το υπέροχο μουσείο της Ακρόπολης!

Κατά το πρόσφατο ταξίδι αστραπή που έκανα στην Αθήνα, βρήκα λίγο χρόνο να επισκεφθώ το νέο μουσείο της Ακρόπολης. Και ενθουσιάστηκα.
Πέρα από τα εκθέματα, το ίδιο το κτίσμα αποτελεί από μόνο του αξιοθέατο. Στιβαρό, φτιαγμένο από μπετό και γυαλί, με inox λεπτομέρειες σε κερδίζει από μακριά, πριν ακόμα εισέλθεις στο εσωτερικό του. Η θέα 360 μοιρών από το εσωτερικό του, προς τον Παρθενώνα και τις γύρω περιοχές, απερίγραπτη! Και μέσα τα εκθέματα σκορπισμένα, όχι παραταγμένα, θαρρείς και είναι αυτά που κυκλοφορούν ανάμεσα στους επισκέπτες.
Τη μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το γεγονός πως στον πάνω πάνω όροφο έχει στηθεί ένας ακόμα "Παρθενώνας" από μπετό, σε πραγματικές διαστάσεις και περιτριγυρισμένος από inox κολώνες, ίσες στον αριθμό με το πρωτότυπο. Και εκεί έχουν τοποθετηθεί τα εκθέματα στην φυσική τους θέση!

Ένας απολαυστικός καφές στο εστιατόριο του 2ου ορόφου και μια επίσκεψη στο πωλητήριο δίπλα, συμπλήρωσαν τη βόλτα μου. Ένα μαγνητάκι με μια αφαιρετική άποψη της κιονοστοιχίας του Παρθενώνα συμπληρώνει τη συλλογή στο ψυγείο μου.

Φωτογραφίες και όλες οι πληροφορίες εδώ: www.theacropolismuseum.gr

The Skin I Live In

Η γνωστή ταινία του Pedro Almodovar προβλήθηκε χθες από το συνδρομητικό κανάλι. Ευκαιρία να αναφερθώ κι εγώ σε αυτό το ιδιόρρυθμο θέαμα!
Όταν με παρέσυραν στο σινεμά για να παρακολουθήσουμε "Το δέρμα που κατοικώ", οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήξερα τι να περιμένω. Έναν 'άλουστο' Μπαντέρας; Μια ταινία γεμάτη ισπανικά κλισέ και διαλόγους με προφορά; Ίσως μια προκλητική εμμονή στο γυναικείο φύλο; (Αλμοδοβάρ γαρ!) 
Μόνο μετά τα μισά αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε τη δια-στροφή του σεναρίου. Δε θα πω πολλά -spoiler alert! O Almodovar επιβεβαιώνει τη φήμη του και για άλλη μια φορά συγκλονίζει. Δεν μπορείς να περιμένεις τίποτε λιγότερο από αυτόν!
Ο Μπαντέρας δεν είναι απλός πλαστικός χειρούργος. Είναι ένας σύγχρονος Φρανκεστάιν. Η κούκλα συμπρωταγωνίστρια του κλεισμένη στο όμορφο κελί της υποφέρει σιωπηλά. Οι γύρω χαρακτήρες υποταγμένοι και αυτοί στο αυστηρό βλέμμα και στην ισχυρογνωμοσύνη του πρωταγωνιστή.
Τελικώς, η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ και τη συστήνω -στους σκληροπυρηνικούς- σινεφίλ!
Εδώ η ταινία: http://www.imdb.com/title/tt1189073/

Δε θέλω να δω την επισκόπηση του 2012!

-Δε θέλω να δω την επισκόπηση του 2012. -Και τι μας το λες; Ποιος σε ρώτησε; -Ένα application στο Facebook.
Τα social media είναι πάντα εκεί. Να σου θυμίζουν τα όσα έκανες. Ή καλύτερα να σου θυμίζουν τα όσα δήλωσες ότι έκανες. Και στους φίλους σου. Κι αντίστοιχα να θυμάσαι κι εσύ τις στιγμές και τις πράξεις εκείνων.
Βέβαια, το όλο θέμα είναι Ομερτά. Μια συγκαλυμμένη συνεννόηση, μια συλλογή από χαμογελαστές φωτογραφίες, λουσμένες από ήλιο και βότκα.
Όλη ξέρουμε ότι αυτή είναι η μισή αλήθεια.
Εγώ δεν έχω ένα προφίλ γεμάτο με τέτοιες φωτογραφίες. Προτιμώ τη δική μου αλήθεια και τη δική μου επισκόπηση. Όχι του application.
(Συμπέρασμα: στις λίστες to-do του νέου έτους:  μια (προσωπική) εντελώς νέα θεώρηση του Facebook.)

Διαφήμιση για Oscar!

Αναφέρομαι στο νέο tv spot του Drambuie -Taste of The Extraordinary, που είναι κατά τη γνώμη μου ότι καλύτερο έχει παιχθεί ποτέ στην ελληνική τηλεόραση μεταξύ των προγραμμάτων (για να μην πω και συμπεριλαμβανομένων αυτών)!
Στο extraordinary bar, ο barman σε περιμένει! Εδώ, η ατμόσφαιρα του Dali συναντά τους εφιάλτες του David Lynch. Το χρυσό ποτό αψηφά τους νόμους της βαρύτητας. Τίποτα δεν είναι όπως θα 'πρεπε. Ασπρόμαυρη κινηματογράφηση, πρωταγωνιστές που σαγηνεύουν και πολλές σκιές.
Οι σκιές του De Chirico, που γίνονται πόρτες για τη φαντασία. Surreal!!!

Αγαπημένη μου σκηνή η σκάλα που βγαίνει πάνω απο τα σύννεφα!

Και ολόκληρο το spot εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=DW-7S6x_zTY

Γενέθλια ήταν και πέρασαν!

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος την ημέρα των γενεθλιών μου σας ζαλίζω με την ανασκόπηση του έτους και τα σχέδια για τη νέα χρονιά. (Ναι, εγώ τώρα -στα γενέθλια μου- μπαίνω σ' αυτή τη διαδικασία, όχι την Πρωτοχρονιά). Φέτος δε θα πω πολλά. Το μόνο που επιθμώ είναι ηρεμία και έμπευση!

Περί Παιδείας...

Αντιγράφω εδώ σε ένα ενιαίο κείμενο τις σκέψεις μου που κατέθεσα πρόσφατα με απανωτά twits!!
Απαίδευτοι είναι οι άνθρωποι που δε λένε 'ευχαριστώ' και 'συγνώμη'. Απαίδευτοι είναι και όσοι δεν κάνουν follow back. Απαίδευτοι είναι οι άνθρωποι που δεν περνούν το δρόμο από τις διαβάσεις, καθώς κι εκείνοι που μιλούν φωναχτά μέσα στο λεωφορείο. Τελικά η καλλιέργεια και η παιδεία δεν διδάσκονται..
[follow me: @yourcatherine ]

Hunger Games

Ένας είναι ο κανόνας: μείνε ζωντανός για να κερδίσεις! Μα κάπως έτσι δεν συμβαίνει και στην καθημερινή μας ζωή; Μόνο ο δυνατότερος επιβιώνει. Πάντοτε.

Σε μια άλλη εποχή, σε μια άλλη πολιτεία, απ' αυτές που δεν υπάρχουν, οι ετήσιοι αγώνες πείνας έρχονται για να τους χορτάσουν: απ' τη μια, το κοινό που παρακολουθεί με σασπένς από τους δέκτες της τηλεοράσεως. και απ' την άλλη τους κατοίκους της "περιοχής" που θα καταφέρει να επικρατήσει.
Γιατί μόνο μία από τις δώδεκα περιοχές θα καταφέρει να εξασφαλίσει το φαγητό της χρονιάς, μόνο ένας από τους εικοσιτέσσερις συμμετέχοντες θα μείνει ζωντανός.
Φρικτό όταν αναλογίζεσαι ότι οι παίκτες είναι παιδιά.
Τρομαχτικό όταν γνωρίσεις τη δίψα για επικράτηση της πρωταγωνίστριας, Κάτνις.
Διαβάζοντας το βιβλίο θα θυμηθείς τον Μεγάλο Αδερφό του George Orwell. Κι αν είσαι τύπος της τηλεόρασης θα βρεις ψήγματα του big brother (..watching you! :).
Και μιας και αναφέρθηκα στην εικόνα... για άλλη μια φορά, η ταινία κατώτερη των προσδοκιών..