Ευχές!

Σήμερα: Καλό Μήνα, everybody!

Χθες: Καλές Δουλειές, Άρτσι!

Προχθες:Χρόνια Πολλά, yourCatherine!
Δύο χρόνια blog
:)

Δύσκολος καιρός για πρίγκηπες.

Είναι ο καιρός που ο κόσμος έχει αποτρελαθεί και δεν ξέρει τι θέλει. Που δεν έχει τι να βάλει. Η εποχή του άσκοπου ιδρώτα στο γυμναστήριο, της διατροφής με τόνο σε νερό και ψητά λαχανικά, της άνευ λόγου στέρησης. Λες και θα γίνει κάνα θαύμα!
Είναι ο καιρός που ο κόσμος ζητάει. Κάθε Άνοιξη ζητάει -πόσο μάλλον αυτή. Η εποχή της αντίδρασης, των απεργειών και της διεκδίκησης δικαιωμάτων.(πάντοτε με τρόπο που καταπατά τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των άλλων).
Είναι ο καιρός της οικονομικής κρίσης που λεφτά δεν υπάρχουν, αλλά η Πέγκυ και ο Ρουβάς είναι φίσκα κάθε Παρασκευοσάββατο.
Εγώ προσωπικά, έχοντας επιστρέψει από την περιπλάνηση μου σε 4 πρωτεύουσες, αυτή την εποχή δεν έχω να περιμένω τίποτα. Μόνο τις ξαφνικές απογευματινές μπόρες που (παραδοσιακά) φέρνει το φεστιβάλ βιβλίου!

ΑΑ

Αδικαιολογήτως Απών (-ούσα).
Λάθος μου.
Θα επανέλθω.
Κ.

Ποια είναι η κατάλληλη λέξη...

...για να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο που δεν λέει ποτέ του 'ευχαριστώ'; (πραγματικά χρειάζομαι τη βοήθεια σου σ'αυτό)

Πάσχα ήταν και πέρασε.

Πάσχα στα εβραϊκά σημαίνει 'πέρασμα'.
Περνάει γρήγορα ο καιρός.
Σιγά σιγά πάμε προς το καλοκαιράκι.
Kυριολεκτικά και μεταφορικά.
Θα επανέλθω με φωτογραφίες που ελάχιστα θυμίζουν χειμώνα.

Αμπελοφιλοσοφία

Μου πήρε αρκετές μέρες, κατάφερα όμως να συμπτήξω όλο το νόημα στην παρακάτω αμπελοφιλοσοφία:

ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΝΟΙΓΩ ΦΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΕΤΑΩ.

:)

Friday's Pieces..

1) Ο καιρός τρελάθηκε. Επί μια βδομάδα στην Κύπρο έβρεχε ασταμάτητα. Μπόρες όχι αστεία. Επί 4 μέρες στο Λονδίνο είχε έναν ήλιο να. Ούτε σταγόνα. Μόνο παγωνιά και ήλιο.
2) Για να μην τα πολυλογώ, αρρώστησα. Και δως του τα σιρόπια, δως του τα οτριβίν και τα χάπια.
3) Όλες αυτές τις μέρες έγιναν διάφορα: ο σεισμός στη Χιλή και το τσουνάμι που τελικά δεν ήρθε, τα γενέθλια του freddie από τα οποία έλειπα, τα νέα μέτρα της κυβέρνησης, το dvd της Τζούλιας, η ημέρα καριέρας, τα 'κενά αέρος'...
4)Θέλω να φύγει ο χειμώνας.
Θέλω να κοιμηθώ μπας και στρώσω.
TGI Friday! Καλό Σ/Κ!

Χιόνι!

Με μερικές χιονάτες φωτογραφίες όπως αυτές, φεύγω για την άνοιξη!

Friday's Pieces

1) Φτάνει το τέλος της εβδομάδας, έρχεται το τριήμερο. Απορροφημένη όπως είμαι δεν το κατάλαβα παρά μόνο χθες που το'φερε η κουβέντα εδώ στη δουλειά. Συνειδητοποίησα ότι όλοι αυτό περιμένουν.
2) Το ένα μέρος του εαυτού μου θέλει να αποδεχθεί την πρόταση που έπεσε χθες, να πάρουμε τα βουνά. Το άλλο επιμένει να θέλει να χωθεί κάτω από το πάπλωμα όλο το τριήμερο. Ο ορισμός της σχιζοφρένειας.
3) Τα συγχαρητήρια μου στον ΟΤΕ! Αλήθεια! Σάββατο πρωί τους ενημερώσαμε για βλάβη στο conn-x, Σάββατο απόγευμα (!!!) τηλεφώνησε ο τεχνικός, Δευτέρα στις 8.00 του άνοιγα την πόρτα!!!
4) Αυτή η υποχρεωτική φρουτοφαγία έχει αρχίσει να με κουράζει. το ίδιο και οι επισκέψεις στη λαϊκή..
5) Αυτοί εκεί στο LOST θα μας τρελάνουν τελείως.. αν μπορεί ας βοηθήσει κάποιος: ξέρουν ο jack και η claire ότι είναι αδέρφια ή μόνο εμείς το ξέρουμε;;
6) Καλό τριήμερο everybody! Have fun!

Βρέχει κεφτέδες!

Επιτέλους ένα cartoon για παιδιά! Επιτέλους μια σειρά από γλυκήτατους πρωταγωνιστές και απίθανους κομπάρσους! Χωρίς υπονοούμενα, χωρίς sex, drugs & rock n roll, μόνο με αστείρευτη φαντασία και χρώματα! Βρέχει τσίζμπεργκερ, το στρώνει παγωτό, στο open-roof restaurant το φαγητό σου έρχεται ουρανοκατέβατο!
Κι όταν το πράγμα ξεφεύγει από τον έλεγχο ορκίζεσαι να μην ξαναφάς ποτέ στα goody's! (ψέματα!)Ίσως το πιο ευχάριστο κυριακάτικο απόγευμα εδώ και πολύ καιρό!

It's not an island. It's a place where miracles happen.

Μετά από τόσους μήνες αναμονής, μας αποζημίωσε η χορταστική πρεμιέρα. 0, 1 και 2 ήταν αρκετά για αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε, να μαντεύουμε, να συμφωνούμε, να διαφωνούμε ξανά. 'It worked' τελικά και δε λέω τίποτα άλλο προς το παρόν :)

Φορτωμένος Φεβρουάριος

1η του μήνα, χθες, πρωί: Ξεκινάω την ημέρα με γεμάτη ατζέντα. Νέα τμήματα, νέα έντυπα, deadlines, κλαδικές εκθέσεις, follow up... λέω να αφήσω το πρώτο ποστ του μήνα για αργότερα το μεσημέρι...
1η του μήνα, χθες, μεσημέρι: έχει ξεκινήσει ένας άνευ προηγουμένου καταιγισμός νέων-γεγονότων: χαρμόσυνα γεννητούρια (και το απαραίτητο κέρασμα), μια αμελητέα μικροπαρεξήγηση, declined πιστωτικές, πρόσκληση σε πάρτυ-μασκέ-έκπληξη-γενεθλίων, ένας αιφνίδιος θάνατος. Το ποστ μένει για αύριο...
2η του μήνα, σήμερα, μεσημέρι: Συμπαραστέκομαι στο χαμό της παιδικής μου φίλης και εύχομαι καλό μήνα, κάτω από συναισθηματική φόρτιση. Σκέφτομαι πόσα με περιμένουν και πως στο καλό θα χωρέσουν όλα στον κουτσο-Φλέβαρο. Αναρωτιέμαι πόσα απ'αυτά έχουν πραγματικά σημασία...
Τώρα που δημοσιεύω έχει πάει πια βράδυ.