Ήμουν κι εγώ στο Open House!

Σύμφωνα με το ενημερωτικό φυλλάδιο, το Open House είναι ένας θεσμός κατά τη διάρκεια του οποίου «η πόλη μετατρέπεται σε ένα μεγάλο μουσείο, όπου εκθέματα είναι τα ίδια της τα κτίρια». Κατ’ εμέ, το Open House είναι μια totally addictive διαδικασία, μιας και βγαίνοντας από ένα κτίριο το πρώτο που σκέφτεσαι είναι «βουρ, για το επόμενο».

Βίλλα Πετρίδη

Το concept είναι απλούστατο. Κτίρια ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος που δεν είναι εύκολα προσβάσιμα στο κοινό ανοίγουν τις πόρτες τους και εθελοντές αναλαμβάνουν να ξεναγήσουν το κοινό στους χώρους αναφέροντας αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά και ιστορικά γεγονότα σχετικά με το συγκεκριμένο οίκημα, εξάπτοντας τη φαντασία του κοινού.

Ως περίεργος χαρακτήρας από τη φύση μου δεν άφησα ούτε φέτος την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη και πήρα τους τους δρόμους. Συνολικά πρόλαβα να δω:

-το βαπτιστήριο και τις κατακόμβες του Αγ. Ιωάννη στην Ικτίνου: ένα σημείο μέσα στην καρδιά της καθημερινότητας μας, το οποίο συνήθως προσπερνώ λόγω βιασύνης. Ή επειδή κοιτάω ψηλά. Μυσταγωγική ατμόσφαιρα, ηρεμία, κατάνυξη, όλα αυτά ακριβώς κάτω από το οδόστρωμα της Μακένζι Κινγκ.

Σφαγεία

-το ERGON Agora: ένα πρωτοποριακό concept για τα δεδομένα της πόλης μας και της Ελλάδας γενικότερα, ιδιαίτερα ανεπτυγμένο όμως στο εξωτερικό. Ένας πολυχώρος στον οποίο κάνεις τα καθημερινά ψώνια (μανάβικο, κρεοπωλείο, ιχθυοπωλείο), αλλά ταυτόχρονα μπορείς να καθίσεις να φας, να πιείς καφέ. Παλιά ήταν σινεμά. Και αυτή η αλλαγή χρήσης είναι που το έκανε αρχιτεκτονικά ενδιαφέρον.

-τη Βίλλα Πετρίδη: πανέμορφο κτίσμα (αχ, και να ήταν σπίτι μου!) και χαρακτηριστικό παράδειγμα της απαράδεκτης διαχείρισης του δημόσιου χρήματος. Πλήρως αναπαλαιωμένο εσωτερικά και εξωτερικά, με τις τοιχογραφίες, το κλιμακοστάσιο, τα παραθυρόφυλλα και τις γύψινες διακοσμήσεις να έχουν αποκατασταθεί επακριβώς, το κτίριο σήμερα παραμένει κλειστό και αχρησιμοποίητο. Όταν λέω κλειστό, εννοώ ότι μια ώρα μετά το τέλος των ξεναγήσεων τα παντζούρια έκλεισαν και ο φωτισμός όλου του περιβάλλοντος χώρου έσβησε. Επ’ αόριστον.

Porto Palace

-τα Σφαγεία: ίσως το ωραιότερο κτίριο ως τώρα. Ιδανικό για μεγάλες εκδηλώσεις και συναυλίες μιας και όταν λειτουργούσε ως σφαγείο χωρούσαν εκεί 350 ζώα σε 10 θέσεις σφαγής. Απίστευτη θέα στους γερανούς του λιμανιού, ανατριχιαστική αίσθηση όταν αντιλαμβάνεσαι ότι το έδαφος σκοπίμως κατασκευάστηκε με κλίση για να κυλάει το αίμα..

-το άλλοτε βυρσοδεψείο, νυν Porto Palace Hotel: η ωραιότερη αίθουσα δεξιώσεων γάμου που έχω δει. (διαφήμιση). Έχουν διατηρήσει την πέτρινη κατασκευή, την ξύλινη οροφή, τα τσιγκέλια στον τοίχο.
Αυτά τα κτίρια, σε συνδυασμό με την περσινή μου εξόρμηση μου δίνουν τον τίτλο του open-houser, έτσι δεν είναι!; Άντε και του χρόνου, …αν και το επόμενο βήμα θα είναι να βάλω στο πρόγραμμα και ένα Open House εκτός συνόρων! http://www.openhouseworldwide.org/