Όταν λες 'δυο-χιλιάδες-δέκα΄ σχεδόν τραγουδάς!

Μπορεί και να είναι ιδέα μου, μπορεί και να γελάσεις,
αλλά το 2010 δεν το λές... το τραγουδάς!
Εγώ τουλάχιστον!
Από πολύ μικρή το 2010 φάνταζε στα μάτια μου σαν μια χρονιά ορόσημο!
Εκεί είχα αποθέσει τα όνειρα μου!
Το 2010 ήταν το μέλλον, το τόοοοοοσο μακρινό!
Το 2010 θα είχα μεγαλώσει! Το 2010 θα είχα κάνει οικογένεια! Το 2010 θα κυκλοφορούσα μόνο με τακούνια και κραγιόν όπως μαμά μου! Το 2010 θα είχα πάει στον Καναδά! Το 2010 θα είχα γίνει διάσημη! Το 2010 θα είχαν ανακαλυφθεί τα ανθρωπόμορφα ρομπότ και τα εναέρια τραίνα!... το 2010 ακουγόταν σχεδόν ουτοπικό!

Να που έφτασε!

Η ευχή μου για το νέο έτος - το τόσο τραγουδιστό - είναι: Να το ζήσουμε 'χορεύοντας' - εντός εισαγωγικών - κι ότι είναι να γίνει, ας γίνει!
Καλή Χρονιά!

Το δέντρο, ο σκύλος κι εγώ...

Σε ένθετο περιοδικό κυριακάτικης εφημερίδας διάβασα το εξής: «Το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι σαν το σκύλο: μοιάζει με τον ιδιοκτήτη του!».
Ε, να λοιπόν μια φωτογραφία του σκύλου και του δέντρου μου:


Ε; Ε; Μου μοιάζουν;

Και κάπως έτσι φτάσαμε στα Χριστούγεννα και δε μένει παρά να ευχηθώ Καλές Γιορτές – Καλά να περάσουμε – Να φάμε, να πιούμε, να χορέψουμε, να το κάψουμε βρε αδερφέ ..γιορτές είναι!

Εις το επανα-γράφειν!

Cinque!

Pagani Zonda Cinque! Limited edition!


Μόνο 5 έχουν κατασκευαστεί (και πωληθεί) στους πιο φραγκάτους λάτρεις της μηχανοκίνησης!
Το συγκεκριμένο μοντέλο πιάνει τα 350χμ την ώρα και αγγίζει τα 100 σε 3,4''. Όσο για την τιμή τιμή του ξεπερνά το 1,4 εκατ. ευρώ!! Περισσότερες λεπτομέρειες εδώ!
Ναι, άπλωσα το χεράκι μου και το άγγιξα! Το 1 από τα 5!

Κάπου στο βάθος, ο Οράτιος Παγκάνι υπέγραφε τη συλλεκτική αφίσα!

Friday's Pieces

1)Βλέπω τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν ασυγχρόνιστα στα μπαλκόνια!
2)Αγγίζω τα στολίδια και γεμίζουν τα δάχτυλα μου με χρυσόσκονη!
3)Μυρίζω το κρύο και τα ξύλα που καίγονται στο τζάκι!
3)Ακούω συζητήσεις περί αδειών, εκδρομών, καζίνων και μπουζουκιών!
5)Γεύομαι (έστω και με το νου) νόστιμα γλυκά που προτείνουν αγαπημένοι φίλοι!

Όλα συνωμοτούν στο ότι έρχονται Χριστούγεννα!
Καλό Σ/Κ!

Εν' όψει Χριστουγέννων...

MPH 2009

Τι περιμένει κανείς από ένα show αυτοκινήτων; Γκάζια, θέαμα, φώτα, καπνό, θόρυβο.. Και από ένα show με supercars; Τα ίδια. Επί 100. Όταν μάλιστα το show ονομάζεται Miles-per-Hour και την υπογραφή του βάζει το Top Gear, ε τότε έχουμε θέμα! Όσοι βρεθήκαμε στο Earls Court του Λονδίνου μεταξύ 5-8 Νοεμβρίου ακόμα προσπαθούμε να υπολογίσουμε πόσα 'άλογα' βρέθηκαν κλεισμένα σε έναν εκθεσιακό χώρο κάμποσων τετραγωνικών!
Το μουντό λονδρέζικο απόγευμα δεν μας προδιέθετε για τίποτα απ' όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν. Φτάνοντας όμως στο προαύλιο τα αστέρια της Nissan 370z σε roadster και coupe έκδοση και το ονειρικό GTR μας έβαλαν για τα καλα στο κλίμα. Περάσαμε τις διαδικασίες γρήγορα, κρεμάσαμε στο στήθος την gold card και μπήκαμε...

Συνεχίζεται...

2012

Βλέποντας τον τρούλο του Αγίου Πέτρου να σπάει και να κατρακυλά έγειρα ασυναίσθητα στο πλάι. Παρακολουθώντας το τσουνάμι να φτάνει στις ψηλότερες κορυφές του όρους Έβερεστ γούρλωσα τα μάτια και έκανα πίσω. Η Αμερική είχε ήδη καταστραφεί στο πρώτο μισάωρο.
Διαβάζοντας ύστερα στα blogs τις θεωρίες περί του 2012 έκανα το σταυρό μου. Οι πιο υστερικές προβλέψεις μιλούν για το τέλος του χρόνου, για αντιστροφή των πόλων, για υπερβολικά αυξημένη ηλιακή δραστηριότητα, για σύγκρουση με άλλον πλανήτη, για εισαγωγή στη ζώνη των φωτονίων.. και πολλά άλλα! Και όλα αυτά όχι τυχαία! Τα υποστηρίζουν οι αρχαίοι (Μάγιας), οι προφήτες (Νοστράδαμος), οι επιστήμονες (Terence McKenna), καθώς και οι περισσότερες θρησκείες. Τρελλαίνομαι για καταστροφολογία και επιστημονικές θεωρίες - υποθέσεις, μένω όμως σε ένα παλιότερο -πιο ψύχραιμο- άρθρο.

Bigger. Better. Stronger.

Η επέτειος της ημέρας που γεννιόμαστε σηματοδοτεί την έναρξη ενός ακόμα ταξιδιού 365 ημερών γύρω από τον ήλιο. Η πορεία φέρνει πολλά, καλά και κακά, όλα ευπρόσδεκτα!
Στην ανατολή ενός ακόμα ταξιδιού, βρίσκω αφορμή να θυμηθώ αυτό που μόλις τελείωσε. Κατά τη διάρκεια του:
- Επισκέφθηκα 5 χώρες και 4 νησιά και προσπάθησα να γίνω καλύτερος άνθρωπος μέσα από τις εμπειρίες που έζησα.
- Έγινα δύο φορές ράκος για διαφορετικούς λόγους, μάζεψα όμως τα κομμάτια μου και να'μαι!
- Έχασα την αγαπημένη μου (συνονόματη και συν-επίθετη) γιαγιά και μαζί της έχασα τον τελευταίο δεσμό με το παρελθόν της οικογένειας μου.
- Βρήκα το καλύτερο αντίδοτο στο άγχος και στο στρες της καθημερινότητας, ονόματι Freddie. Κι ακόμα αναρωτιέμαι πως αυτό το μικρό πλασματάκι έχει τόση επίδραση στη συμπεριφορά και στην ψυχολογία μου (ω! τι αλλαγή στις καθημερινές συνήθειες)
- Διάβασα μόνο 3 βιβλία και ξόδεψα απεριόριστο χρόνο μπροστά στην οθόνη για ταινίες, internet, παιχνίδια...
- Δεν βρήκα τρόπο να καταπνίξω την υπέρμετρη ευαισθησία μου απέναντι στις καθημερινές μικρές τραγωδίες. Δεν έκοψα τις κακές συνήθειες. Δεν έβαλα κουρτίνες. Για όλα αυτά όμως υπάρχει χρόνος.
:)

Me and Thames!

η συλλογή με τα ποτάμια συνεχίζεται!

Friday's Pieces

1) Πρωί πρωί σήμερα παραλίγο να τσακωθώ με έναν γεράκο για μια μπουγάτσα με τυρί. Έχω την εντύπωση ότι σχεδόν πάντοτε οι 'ηλικιωμένοι' ψάχνουν αφορμή για καβγά, γεγονός που οφείλεται στην ανεξέλεγκτη έκκριση μιας ορμόνης παραξενιάς που έρχεται με το γήρας. (λόγω των μεταλλαγμένων τροφίμων και του μονοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα η συγκεκριμένη ορμόνη άρχισε να εκκρίνεται ανεξέλεγκτα και σε νεαρότερες ηλικίες, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Φόρτωσε λοιπόν ο τύπος και άρχισε να ουρλιάζει ότι αυτός ήρθε πρώτος και δικαιούται την τελευταία μπουγάτσα με τυρί. Τα 'βαλε και με μένα και με την νεολαία γενικότερα.. Σιγά όμως μη του κάνω τη χάρη. "Εντάξει δικέ μου, πάρε συ το τυρί που ξέμεινε απ'το πρωί, θα πάρω εγώ την άλλη με την κρέμα που είναι πιο φρέσκια, μόλις βγήκε". Τον άφησα πίσω μου απορημένο, και φεύγοντας αντιλήφθηκα ότι κι αυτός κρέμα πήρε τελικά.
2)Έπεσε στα χέρια μου το φυλλάδιο της πολιτιστικής γραμμής του ΟΑΣΘ, νούμερο 50, και πραγματικά το βρήκα μια πολυ ωραία πρωτοβουλία, αντάξια των open bus tours μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων. Συνειδητοποίησα -ντροπή μου αλλά το παραδέχομαι- ότι υπάρχουν σημεία ιστορικού ενδιαφέροντος σ'αυτή την πόλη που δεν έχω επισκεφθεί και ούτε καν αναγνωρίζω. Βρε, μήπως να κάνω τη διαδρομή καμιά μέρα? Μόνη παρατήρηση: στην ανατύπωση του φυλλαδίου θα πρέπει να υπάρξει και μετάφραση του κειμένου στα αγγλικά.
3)Όλα τα σκέφτονται αυτοί οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ. Μπράβο τα παιδιά! Θέλεις πχ. να παρακολουθήσεις μια προβολη που παίζεται στις 3.00 το μεσημέρι στον Κασσαβέτη. Αλλά δεν μπορείς. Κανέεενα πρόβλημα! Ανατρέχεις στο πρόγραμμα και βρίσκεις την επαναληπτική προβολή. Δυο μέρες μετά. Στον Παύλο Ζάννα αυτή τη φορά. Πάλι στις 3.00. Μπράβο τα παιδιά! Πρόβλεψαν και έλυσαν άψογα το πρόβλημα της.. απόστασης.
4)Φεστιβαλικής γκρίνιας συνέχεια: ή μάλλον να ρωτήσω: Εσένα πως σου φάνηκε ο μαύρος λευκός πύργος με το τεράστιο ροζ '50' επάνω του; Όχι, θέλω να μου απαντήσεις..
5)Ζητω συγνώμη για την ακατάσχετη φλυαρία, είναι ένας τρόπος να ξορκίσω τον απίστευτο πονοκέφαλο που έχω απ'την ώρα που ξύπνησα, κι εύχομαι καλό Σ/Κ!

50! Why...

Καταθέτω σήμερα την απογοήτευση μου.
Μοιραία στα 50 χάνεις κάτι από τη λάμψη σου. Το μεσήλικο Φεστιβάλ Κινηματογράφου λοιπόν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. "Σινεμά στο πιάτο"... "Σινεμά στο δρόμο"...
Σινεμά στο φεστιβάλ όμως θα δούμε;
Οι σκηνοθέτες και παραγωγοί της ημεδαπής αποφάσισαν να απέχουν από τα κρατικά βραβεία ποιότητας και να μη στείλουν τις δημιουργίες τους ούτε στο φεστιβάλ. Μια εντελώς άκυρη χρονικά απεργεία που κατάφερε να βιάσει την πιο αξιόλογη προσπάθεια της πόλης και της χώρας μας να φανεί στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι (ή μάλλον τη μόνη προσπάθεια).
Πέρα απ'αυτό, η όλη διοργάνωση μου βγάζει 'κάτι'...
Χθες περπάτησα σε μια σκοτεινή (ένεκα ο βιντεοπροτζέκτορας) Αριστοτέλους, μπήκα σε ένα άδειο από κόσμο και υλικό ΟΛΥΜΠΙΟΝ και πήρα ένα ολιγοσέλιδο φθηνής εκτύπωσης πρόγραμμα. Το χειρότερο είναι ότι μέσα δεν υπήρχε κάτι αρκετά λαμπερό για να μου κινήσει το ενδιαφέρον, κάτι αρκετά έξυπνο για να βάλει το μυαλό μου σε τροχιά, κάτι αρκετά μαγικό για να το θυμάμαι μετά.
Σε λίγο θα'μαι εκεί. Και σήμερα. Κι εύχομαι κι ελπίζω να συναντήσω λίγη από τη μαγεία, τη λάμψη και τα φώτα, που αρμόζουν σε ένα επετειακό φεστιβάλ.

...cinema now!

Σκέψεις και λέξεις εφ’ όλης της ύλης!

Καλημερα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα!

Καταρχήν, φεύγοντας ο Οκτώβριος μου άφησε μια γεύση σα να μην πέρασε ποτέ, σαν να μην ήρθε, σαν να μη τον έζησα… Χτες το συνειδητοποίησα, αλλά δεν προβληματίστηκα και τόσο, καθώς έφτασε ο Νοέμβριος, που ως γνωστών είναι ο πιο αγαπημένος μου μήνας όλου του χρόνου!

Η ζωή κυλάει πλέον ήρεμα, το πρωτόκολλο έφυγε, εγώ ανέλαβα ρόλο Bari Focus και μπήκα σε μια διαφορετική καθημερινότητα, στην οποία πιάνω τον εαυτό μου να γίνεται καλόβολος και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες τραγουδώντας ταυτόχρονα Morissey! * Καθώς επιστρέφω πλέον σπίτι νωρίς, έχω άπλετο χρόνο να ασχοληθώ με άλλα πράγματα που μου αρέσουν. Έτσι, το έχω ρίξει στις ταινίες. Όμως η βλακεία μου ώρες-ώρες δεν έχει όρια: έβαλα προχθές να δω το 2012 doomsday. Μετά για ώρες απορούσα πως είναι δυνατό μια ταινία με ότι να’ναι σενάριο, άγνωστους ηθοποιούς και καθόλου εφφέ να σπάει ταμεία στην Αμερική…? Μετά κατάλαβα ότι πρέπει να δω το 2012. Σκέτο. Χωρίς παρελκόμενα… Τι άλλο είδα; The Tournament, Meteor, Surrogates, Seven Pounds… νομίζω ότι τα έγραψα με τη σειρά που μ’άρεσαν. Για σήμερα έχω το Moon.

Λοιπόν για να τελειώνουμε, να τι περιμένω από το Νοέμβριο: 1.το ταξίδι μου 2.το φεστιβάλ κινηματογράφου 3.τη γιορτή μου 4.τα γενέθλια μου 5.τα Χριστούγεννα

Και για το τέλος, μεταφέρω ένα απόσπασμα για τους Τοξότες από το stardome, το οποίο επιβεβαιώνει ο Πανόπουλος ότι γράφει το γράφει για μένα (ή ορμώμενος από μένα): «Οι πολιτισμένοι Τοξότες θα βρουν αυτή τη διέλευση ενδιαφέρουσα και αναζωογονητική έστω κι αν ανασυρθούν τραυματικές μνήμες. Οι υπόλοιποι θα κοιτάξουν τους πίνακες αναχωρήσεων στο Ελ Βεν και θα πάρουν το αεροπλάνο με τον πιο ενδιαφέροντα μακρινό προορισμό ώστε να γεμίσουν το μυαλό τους με καινούργια όνειρα, στόχους και ελπίδες.»

*someday goodbye will be farewell, so grab me while we still have the time…

Friday's Pieces

1) Αυτή η εβδομάδα πέρασε τόσο γρήγορα... Ένα post που το παλεύω εδώ και μέρες έμεινε τελικά στα drafts και τώρα θα μετακινηθεί στα deleted
2) Τα 'μαθες? Από πολύ νωρίς μας βάζουν στο τριπάκι...
3) 'Ελένη,
το όνομα δεν κάνει το περιεχόμενο
ο τίτλος, η επιφάνεια δεν κάνουν το είναι'
Αφιέρωση αγαπημένης μου καθηγήτριας στο σχολικό λεύκωμα μου. Αποστήθισα τις λέξεις, πίστεψα στο νόημα. Κακώς! Μια μαθηματικός δεν θα 'πρεπε να μπαίνει στα μονοπάτια του λυρισμού και του ρομαντισμού.
4) ... άντε άντε, άλλες 12 απομένουν!OMG! Πόσα να χωρέσουν σε 3 24ωρα;;; Αναρωτιέμαι τι θα πρωτο-προλάβω...
5) Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες, καλό ταξίδι στους ταξιδιώτες! Welcome to the real world σε μένα!

Friday's Pieces

1) Eπαναφέρω μια παλιά στήλη αυτού εδώ του blog, αρχής γενομένης από σήμερα.
2) Έπεσε το μάτι μου στο εξής: "Βελτιώνονται οι φράχτες, βελτιώνονται κι οι άλτες". Κάποιος κατέθεσε τη σοφία και την έμπνευση του σε τοίχο επί της Αριστοτέλους.
3) Άκουσα δεκάδες φορές σήμερα τη φράση 'Καλή Χρονιά!' Απάντησα άλλες τόσες 'Καλή Σεζόν' ...ρε παιδιά, νοιώθω σαν να ήρθαν τα Χριστούγεννα...
4) Μπήκα στο τριπάκι των Heroes ξανά. Chapter Five, Season Three, όπως θέλεις πές το, εγώ το λέω 'κάτι-να-μας-απασχολήσει-μέχρι-να-ξαναρχίσει-το-Lost'.
5) Τέλος, αποφασισα να μειώσω δραστικά το χρόνο που περνάω στο internet και στο social networking. (εξαιρείται βέβαια το blog). Πάντως, αν θέλεις ξέρεις που να με βρεις!
Καλό Σ/Κ!

Οι ταινίες που είδα το Σαββατοκύριακο...

... ήταν τρεις. Ατυχείς επιλογές, τις αναφέρω για να σε προστατέψω αν σκοπεύεις να ξοδέψεις χρόνο ή/και ευρώ για κάποια από αυτές.
Έχουμε και λέμε:
a. The Ugly Truth
b. Year One
c. District 9
Ας είναι! Τα καλύτερα έρχονται! Αρχίζει το νέο πρόγραμμα των καναλιών! Αρχίζει σήμερα ο Παπακαλιάτης!

Cheers!

Ένα ευφυές σχέδιο που προέκυψε από μια τρελή ιδέα!
Ένα καλό deal, αποτέλεσμα διεξοδικής έρευνας!
Κατάπληξη στο άκουσμα των νέων!
Ένα 'welcome to the jungle' αντί ευχαριστιών!
Φοράμε το πιο πλατύ χαμόγελο και φεύγουμε!

I'll be your hero* soon!

Αν έτυχε το προηγούμενο Σάββατο μεσημέρι να είσαι στο καρφούρ στην πτέρυγα με τα ηλεκτρονικά και είδες μια ροκ σταρ με την ηλεκτρική κιθάρα στα χέρια να παίζει Aerosmith, ε αυτή ήμουν εγώ! Έκτοτε η κιθάρα βρίσκεται στο σαλόνι μου, τα δαχτυλάκια μου είναι πιασμένα και στο μυαλό μου παίζει ένα συνεχόμενο ντιγκι-ντίγκι... προπονούμαι σκληρά.. :)

*guitar

Μπράβο Κορίτσια!

Άφησα λίγο χρόνο για να 'κάτσει' το περίεργο αυτό θέαμα μέσα μου. Μου άρεσε πολύ! Πολύ κοντά στο πρωτότυπο, οι "8 γυναίκες" ήταν μια παράσταση με πολλές ιδιαιτερότητες. Όχι μόνο ως προς το φύλο των πρωταγωνιστών, αλλά και ως προς τον τόπο που εκτυλίχθηκε η ιστορία, ως προς τη μορφή του δολοφόνου που κυκλοφορεί ανάμεσα μας. Είχε αρκετά κωμικά στοιχεία και πολλές χαριτωμενιές, χωρίς (ευτυχώς) να γίνεται γελοίο. Η ζωντανή μουσική και τα ηχητικά εφφέ ήταν εκεί για να εντείνουν το μυστήριο. Δεν ξέρω αν στ'αλήθεια οι πρωταγωνιστές μπήκαν στη γυναικεία ψυχολογία. Πάντως, συνιστώ την παράσταση ανεπιφύλακτα!

*respect στον Χρ.Λούλη (Louise) για το αισθησιακό τραγούδι!

Τι είδα στο Τελλόγλειο

Πιο μοντέρνος απ'όσο ο κοινός νους μπορεί να αντέξει, ασαφής και άτιτλος σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αυτό που βλέπεις είναι όντως έτσι, στοιβαρός στις διαστάσεις και παιδικός στην απόδοση. Αυτός είναι ο Miro!
Τα έργα του δείχνουν την ολότητα τους όταν τα κοιτάς από μακριά. Κι αν προσέξεις λίγο παραπάνω θα δεις ότι και αυτά σε κοιτάνε!
Υπήρχαν και κάποια υπερεκτιμημένα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, εκθέματα. Αρκετές προθήκες με σκίτσα του καλλιτέχνη στο χέρι και λεζάντες τύπου: "Άτιτλο: στυλό διαρκείας σε χαρτί"... Υπήρχαν και τα γλυπτά, εναλλακτικός τρόπος έκφρασης με πρωταγωνίστρια τη γυναίκα. Όχι, δεν θα πω άλλα, καλύτερα να πας..
Προσπαθώντας αργότερα να συλλάβω τη συλλογιστική του καλλιτέχνη, κατέληξα ότι δεν υπάρχει καμία λογική και ότι τελικά στιγμιαίες εκρήξεις έμπνευσης κάτω από τις κατάλληλες συγκυρίες παίρνουν μορφή και μπορούν να διατηρήσουν την υπόσταση και την αξία τους στο χρόνο!

Magnificent!

Να ένα καταπληκτικό νέο που ενδιαφέρει πολλούς!
U2 live in Athens!
Θα ζωντανέψουν και πάλι οι αναμνήσεις του 1997.
Μόνο που όλα θα είναι πιο εξελιγμένα, πιο 'σφαιρικα' :)
Κι εμείς πιο ώριμοι για να αντιληφθούμε το εκτόπισμα του μεγάλου συγκροτήματος που ονομάζεται U2 και του... 'small (front)man with big ideas' Bono!
Χμμ... πότε; σε ένα χρόνο από τώρα!
Magnificent!

Ο Miro της Μαγιόρκα!

Miro? Εδώ?
Επιτέλους μια ενδιαφέρουσα έκθεση στο Τελλόγλειο, ένα γεγονός που θα ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της τέχνης, θα ξυπνήσει τους θεσσαλονικείς φιλότεχνους από το λήθαργο, θα δώσει υπόσταση στην ανύπαρκτη κουλτούρα της πόλης μας..
ουπς, δεν ήθελα να αρχίσω να λέω τέτοια, Δευτεριάτικα...

Catherine hopes she's a good swimmer..

Παίρνω θέση. Μια κούπα καφέ στο αριστερό χέρι, το moleskine και το στιλό στο δεξί. Κάθομαι στη γωνία του καναπέ. Ρίχνω μια ματιά έξω από το παράθυρο. Έχει καιρό να μου συμβεί. Δεν έχω τίποτα να γράψω.
Just give me a second darling to clear my head..
Έχουμε και λέμε: καλοκαίρι, άδεια, διακοπές, νησιά, θάλασσες, εικόνες, εμπειρίες, παλιόφιλοι, επιστροφή, δουλειά, φωτογραφίες, αναμνήσεις... πολλά. Σκόρπιες ιδέες στο μυαλό, ποστ που όφειλα να έχω ήδη ανεβάσει, φυσάει αέρας αλλαγής, κάθομαι στο ρεύμα.
Wake me up when September ends..
Σε μια πόλη που αρνείται πεισματικά να γεμίσει (μα πότε τελειώνουν οι διακοπές;) με κατατρώει ένα υπερπλήρες ωράριο. Τρίτη βδομάδα τώρα. Και έπεται συνέχεια. Δίνω τον καλύτερο μου εαυτό. Οι γαλάζιες εικόνες όμως έχουν ήδη ξεθωριάσει.

Summertime!

This here is the place where i will be staying.
There isn't a number
You can call the payphone
Let it ring a long long long long time
If i don't pick up, hung up
Call back, let it ring some more...

Το πριν και το μετά!

Ας περιαυτολογήσω λίγο...
Δύο πράγματα είναι που μου αρέσουν πολύ όταν πρόκειται να παρακολουθήσω μια συναυλία. (το παρακολουθήσω δεν είναι και η πιο κατάλληλη λέξη)
1.
Το διάστημα πριν, όταν κυκλοφορώ με γεμάτω το mp3, με το best του εκάστοτε καλλιτέχνη, το live και τα υπόλοιπα albums, τα οποία συνήθως ακούω σε αντίστροφη χρονολογική σειρά, διαλέγω 'τα καλύτερα μου' και βγάζω το ιδανικό playlist του live.
2.
Το διάστημα μετά, όταν έχω ξυπνήσει την επόμενη μέρα και συνειδητοποιώ πως έχω πέσει έξω στο playlist. Πως όση προετοιμασία κι αν έχω κάνει, όσα τραγούδια κι αν έχω ακούσει, πάντα υπάρχει κάτι που μου έχει ξεφύγει. Και -ω τι σύμπτωση- είναι αυτό που μου κολλάει στο μυαλό. Κι αρχίζω να ψάχνω, να ψάχνω... Έτσι είχα πάθει τότε, έτσι έπαθα και χθες. Thank god, πάντα υπάρχει κάποιος που βοηθά να ξεκολλήσεις!

Έτσι, σήμερα τραγουδάμε (με τσιριχτή φωνή):
There's nothing to say I get in the way Unable to break obsession
και ξανά...
There's nothing to say I get in the way Still unable to break obsession

Μοριακή Γαστρονομία

Είναι η νέα τάση της Μαγειρικής!
Σφαιριοποίηση, μοριοποίηση, επαγωγικές εστίες, ενεργός άνθρακας ... με άλλα λόγια η χημεία στην κουζίνα σας!

Σκόνη Αρακά
Ζεματάμε τον αρακά σε καυτό νερό για 3 λεπτά. Κρυώνουμε σε πάγο και στραγγίζουμε καλά σε απορροφητικό χαρτί. Βάζουμε τον αρακά σε αποξηραντήρα για 4 ώρες ή απλώνουμε τον αρακά σε λαμαρίνα και τοποθετούμε στο φούρνο στους 60 βαθμούς για 6 ώρες. Περνάμε τον αρακά από το μπλέντερ μέχρι να γίνει σκόνη.


Αέρας Πράσινου Μήλου
Ανακατεύουμε το χυμό μήλου (250γρ) και τη λεκιθίνη (0,8γρ) με μπλέντερ χειρός στην επιφάνεια του υγρού. αφήνουμε να καθήσει λίγο για 1 λεπτό και μαζεύουμε τον αφρό από την επιφάνεια.

Μη χάσετε στο επόμενο ποστ: κρέμα από αγγούρι και μακαρόνι από κασέρι...

Καλοκαιρινή Μελέτη

Ο "Τρυποκάρυδος" του Τομ Ρόμπινς είναι ένα βιβλίο που αγόρασα τέτοια εποχή πριν τέσσερα περίπου χρόνια. Το αγόρασα με αφορμή το καλοκαιράκι για να έχω κάτι ανάλαφρο να διαβάζω στις διακοπές, στην παραλία, τα γνωστά...
Έκτοτε, ο Τρυποκάρυδος έχει πιάσει μια γωνιά στο δεξί ράφι της βιβλιοθήκης μου. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή το κατεβάζω, διαβάζω με απορία τις πρώτες σελίδες και το παρατάω. Μία, δύο, τρεις φορές ως τώρα.
Δεν μ'αρέσει; Δεν με συγκινεί; Βαριέμαι; Προτιμώ να κάνω ηλιοθεραπεία ξάπλα σα φυτό; Δεν κάθομαι καν στην ξαπλώστρα; Όλα αυτά μαζί;
Τελοσπάντων, μιας και πιάσαμε Ιούλιο, είπα ν' αρχίσω πάλι την ανάγνωση. Θα το βάλω και φέτος στη βαλίτσα των διακοπών, και βλέπουμε. Μπορεί φέτος να το καταφέρω. Μπορεί και όχι.

* Ο "Τρυποκάρυδος" είναι ένα είδος ερωτικής ιστορίας που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα πακέτο τσιγάρα Κάμελ. Αποκαλύπτει το σκοπό της σελήνης, εξηγεί τη διαφορά ανάμεσα στους κακοποιούς και τους παρανόμους, εξετάζει τη διαμάχη ανάμεσα στο δεσμευμένο σοσιαλιστή και το ρομαντικό ατομικιστή , ζωγραφίζει το πορτραίτο μιας σύγχρονης κοινωνίας με ζάπλουτους Άραβες, εξόριστους βασιλιάδες και εγκυμονούσες μαζορέτες. Τέλος,
ασχολείται με τα μυστήρια των πυραμίδων.

Τα Πουλιά

Εδώ και κάμποσες μέρες έξω από το σπίτι μου πετούν πουλιά. Γλαροπούλια, που κανονικά δεν θα έπρεπε να απομακρύνονται τόσο από τη θάλασσα. Πετούν πολύ χαμηλα, μέρα-νύχτα, έρχονται πολύ κοντά στα μπαλκόνια, κάνουν κύκλους, κράζουν, τρομάζουν τον φρέντυ. Μου περνάει από το μυαλό ότι κάτι θα συμβεί - σαν οιωνός!
Μετά κουνάω το κεφάλι μου και λέω ότι μάλλον έχουν φρικάρει από τις συνεχόμενες καταιγίδες και δεν ξέρουν που πάνε και τι κάνουν.

Με την ευκαιρία μια από τις αγαπημένες μου ταινίες:

Ιούλιος

Ο Ιούλιος είναι ο μήνας που θα υποδεχτώ αγαπημένους φίλους από τις Ευρώπες για σαλονικιώτικο τουρισμό!

Ο Ιούλιος είναι ο μήνας που θα μου φέρει σε απόσταση αναπνοής Tim Booth και Ian Gillan!

Ο Ιούλιος είναι ο μήνας που θα πάω σε όσα θέατρα αντέχει η τσέπη μου!

Ο Ιούλιος είναι ο μήνας που θα την κάνω με ελαφρά για παραλίες και νησάκια!

Ο Ιούλιος, βασικά, τελειώνει στις 24.

Μετά... ψάξε να με βρεις! :)

Καλό ελληνικό τραγούδι

Ως γνωστό δε συνηθίζω να ακούω -υποστηρίζω -αγαπώ τους έλληνες καλλιτέχνες.
Σήμερα όμως θα πάω στο Θέατρο Γης να ακούσω τον κύριο Δημήτρη Μητροπάνο και θα τραγουδήσω μαζί του '...τι με κοιτάζεις ρόζα μουδιασμένο, συγχώραμε που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί...'
άσχετα αν η ρόζα έχει άλλο όνομα για μένα,
άσχετα αν στα κομπιουτερς σκαμπάζω κάτι ψιλά...
Είναι από τις λίγες φορές που ο όρος 'καλό ελληνικό τραγούδι' δεν ακούγεται τόσο αδόκιμος!

Closed!

Κι έτσι απλά, μια μέρα των ημερών αποφασίζουμε και ...κλείνουμε!

http://www.e-tipos.com/

Σαν πόσοι να έμειναν ξαφνικά χωρίς δουλειά; και δεν το λέω επειδή είναι του σιναφιού μου (σχετικό) αλλά γιατί ποτέ, πουθενά, κανένας δεν πρέπει να μένει χωρίς δουλειά, έτσι γιατί ''τα 'παμε και τ'αποφασίσαμε''.

All you need is me!

'...there's a soft voice singing in your head, who can this be?
I do believe its me...'

http://www.youtube.com/watch?v=PEpwDOGK4TI

..πως να μη τον λατρέψεις τον γέρο, τον άσχημο, τον παράφωνο φωνακλά.. :)

Εσύ τι κάνεις το βράδυ???

no comments...

Αναζητώ...

τόπο διακοπών
νησί
ήσυχο
με πράσινο
προσιτό.

Η εύρεση του προορισμού είναι το πρώτο βήμα!

Πρωινός περίπατος!

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ξεκινήσεις τη μέρα σου από το να κάνεις έναν πρωινό περίπατο στην παλιά παραλία δίπλα στη θάλασσα!
Άντε πάμε να φάμε και την Παρασκευή ...

Here we go again...

Look up, what do you see?

All of you and all of me
Fluorescent and starry
Some of them, they surprise

The bus ride, I went to write this, 4:00 a.m.
This letter
Fields of poppies, little pearls
All the boys and all the girls sweet-toothed
Each and every one a little scary

I said your name

Ένας χρόνος blog!

1 χρόνος blog!

12 μήνες blog!

52 βδομαδες blog!

365 μέρες blog!

Εκατοντάδες σκέψεις blog!

Χιλιάδες λέξεις blog!

Ευχαριστώ αν ήρθες κι έμεινες!

Ευχαριστώ αν ήρθες κι έφυγες!

Συναισθήματα

- Πως αισθάνεται κάποιος όταν περιμένει για ώρες, υπομονετικά και χωρίς να βγάζει άχνα πίσω από μια κλειστή πόρτα;

- Πως αισθάνεται κάποιος όταν συνοδεύει στην εκκλησία το σπλάχνο του, μα δεν μπορεί να δει για να το καμαρώσει;

- Πως αισθάνεται κάποιος όταν ξέρει ότι είναι ολομόναχος στον κόσμο, χωρίς οικογένεια και συγγενείς, χωρίς σύντροφο-σύζυγο ή κάποιον τελοσπάντων που να τον θεωρεί 'τον άνθρωπό του';

Εισιτηριάκια τέλος!

Όποιος πρόλαβε, πρόλαβε!
Όσοι λοιπόν προλάβαμε θα είμαστε εκεί στο Θέατρο Γης, στις 16 Ιουλίου, από νωρίς για να χορέψουμε και να τραγουδήσουμε και να μουρμουρίσουμε (please Tim) "everyone's a junkie- ie -ie- ie..."



Επειδή όμως δεν θέλω να φέρνω μόνο άσχημα νέα, ας μεταφέρω και τη φήμη πως θα οριστεί και δεύτερη συναυλία (κάθε συζήτηση για αλλαγή χώρου -γιατί ειπώθηκε κι αυτό- προσωπικά μου προκαλεί τρόμο και δε θέλω ούτε να τη σκέφτομαι...)

Η λύση.

Μετά από αρκετά μερόνυχτα ταλαιπωρίας βρέθηκε η λύση: ένα Azuril των 500mg πριν το φαγητό.

Una notte a Roma!

Από όλα τα μέρη του κόσμου που έχω ταξιδέψει (δεν είναι και τόσα πολλά), η Ρώμη μου έβγαλε τα πιο έντονα συναισθήματα. Έπιασα τον εαυτό μου να ανασαίνει βαθιά και ο αέρας μύριζε αιωνιότητα. Κοιτούσα τριγύρω με την περιέργεια του τουρίστα και έβλεπα την ιστορία, τη θρησκεία, όσα προσπαθούσαν με κόπο να μου μάθουν στο σχολείο τα αφομοίωνα στο λεπτό. Για μοναδική ίσως φορά έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει και το χαμόγελο μου να βγαίνει από μέσα. Μάλιστα, όλα αυτά τα συναισθήματα πολλαπλασιάζονται όταν πέφτει η νύχτα!


cita del Vaticano - san pietro


castel sant'angelo


piazza di spagna-via condotti


fontana di trevi


piazza venezia


fiume tevere e me

Il mio Firenze!

Η Φλωρεντία είναι από τις πιο όμορφες πόλεις που έχω επισκεφθεί. Υπάρχουν τόσα κτίρια, εκκλησίες, αγάλματα, μουσεία, γέφυρες που θα ήταν άδικο να φωτογραφήσω μερικά μόνο από αυτά. Γι αυτό φωτογράφησα και παρουσιάζω τη 'δική μου' καθημερινή Φλωρεντία:

DM! DM! DM!

Fuck! Fuck! Fuck! Ούτε αυτή τη φορά. Ούτε φέτος.





Update:
απ'ότι φαίνεται...κανείς φέτος...
“Sorry to say the show is cancelled. Dave Gahan is ill. We’ve had a doctor in to see him backstage and unfortunately the doctor’s advice is that Dave cannot perform. In fact he is now on his way to hospital for a check up. Dave really wanted to be well enough to perform and apologizes for letting you fans down. We are hopeful Dave will recover by to morrow and that we can re-schedule the show for tomorrow but we will only know this tomorrow so listen for public announcement on radio and internet tomorrow. “
Ελπίζω τουλάχιστον να γίνει σήμερα, για όσους έχουν ακόμα τη δυνατότητα να είναι εκεί...

Pre-Reworks!

Μεταξύ άλλων είχε Tiga στο πρόγραμμα! Παρόλο που έχω αφήσει πίσω τέτοιου τύπου μουσικά ακούσματα, δεν μπορώ να μη χορεύω κάθε φορά που ακούω αυτό:



Αλλά δεν άκουσα και δε χόρεψα, δυστυχώς...
... (unfortunately), i was far from home!

Η Jolie... και ο Pit...

Γεια σου Jolie! Ελπίζω να είναι όμορφα στον σκιουρο-παράδεισο!

NEW: Σήμερα 21/5/09 ο Pit μας άφησε και πήγε να συναντήσει την αγαπημένη του ... :(

Αγαπημένοι μου Γονείς...

Τελικά είναι αλήθεια ότι είμαστε 'κομμάτια' των γονέων μας. Δεν αναφέρομαι στις όποιες εξωτερικές ομοιότητες -αυτό είναι σχετικό!
Αυτό που λέω έχει να κάνει περισσότερο με τις αντιδράσεις, τις σκέψεις και τις συμπεριφορές... Κάθε πράξη μου, κάθε λέξη που ξεστομίζω προκύπτει από τη βαθιά ριζωμένη ύπαρξη των γονέων μέσα μου.
Σε κάθε πιθανή περίπτωση πιάνω τον εαυτό μου να κάνει την αναγωγή. Αυτό γενικώς μπορεί να θεωρηθεί καλό: είναι μια μέθοδος αυτογνωσίας.
Αν το δούμε αντίστροφα, σε κάθε πιθανή περίπτωση ξέρω ποια θα είναι η δική τους αντίδραση, ξέρω τι έχουν μέσα στο κεφάλι τους (αυτό είναι λιγάκι τρομαχτικό ορισμένες φορές).
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι:
Αγαπημένοι μου Γονείς... εγώ σας γέννησα! :)
Είμαι αρκετά μεγάλη (!) και έχω απομακρυνθεί αρκετά από το οικογενειακό περιβάλλον για να μπορώ πλέον να το αντιληφθώ καθαρά.

Meet Freddie!

Μάιος

Φίλοι και γνωστοί ξεχύθηκαν 'να πιάσουν τον Μάη' σε Χαλκιδικές, επαρχίες και περιφέρειες.
Δεν ξέρω τι κατάφεραν αυτοί, εγώ πάντως τον Μάη τον τσάκωσα κάπου κοντά στη γωνία Ερμού με Βενιζέλου. Τον πρόδωσε το φωσφορούχο αδιάβροχο που φορούσε!
Καλό μήνα!

It's always better on holiday...

...τραγουδούν οι Franz Ferdinand κι εμένα το σημερινό πόστ μου βγαίνει λιγάκι αποχαιρετιστήριο.
Αυτή τη φορά θα κάνω διακοπές από όλα! Για αρκετό καιρό δε θα με διαβάσεις στο blog, δε θα με δεις online στο facebook, ούτε στο gmail, δεν θα κάνω δηλώσεις στο twitter, δεν θα ακούσω lastfm.
Υπόσχομαι να είμαι καλή, να περάσω καλά -i'll drink like Richard Burton, dance like John Travolta :) - να κρατήσω όλες τις νέες εικόνες ζωντανές στο μυαλό μου και στην κάμερα για να τις καταθέσω μετά εδώ μια προς μία, να μαζέψω όσο περισσότερο ήλιο μπορώ!
Κι εσύ να μου υποσχεθείς ότι θα είσαι καλός, θα περάσεις καλά, θα προσέχεις, και αν πιεις μην οδηγήσεις, ΟΚ? Όπως μου αρέσει πάντα να λέω... ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ!
Καλό Πάσχα!
wu!

No line on the horizon!

Κάποιο μουντό απόγευμα, σαν το χθεσινό, άνοιξη θα πρέπει να ήτανε ή ίσως φθινόπωρο, γύρω στις 7.00 ή και πιο νωρίς, κάποιος άνδρας, που μάλλον θα πρέπει να ήταν διαφημιστής ή στέλεχος δισκογραφικής εταιρίας ή εταιρίας παραγωγής τελοσπάντων, έκανε τη βόλτα του στην παραλία της Θεσσαλονίκης, κάπου μεταξύ του Μεγαλέξανδρου και του Μακεδονία Παλλάς. Ο άνθρωπος αυτός θα πρέπει είχε μαζί του φωτογραφική μηχανή ή απλά να είχε μπαταρία στο κινητό (εγώ συνήθως δεν έχω τίποτα από τα δύο). Η φωτογραφία που τράβηξε εκείνο το απόγευμα θα πρέπει να προτάθηκε, να αγαπήθηκε και να έγινε τελικά το εξώφυλλο του νέου άλμπουμ των U2!

Me as a detective :)

Έχει αρκετά χρόνια που έχω σταματήσει να παίζω παιχνίδια στον υπολογιστή. Εξαιρούνται κάποια παιχνίδια τύπου ''hidden objects'' με τα οποία πολλές φορές κολλάω και μετά τα βάζω με τον εαυτό μου που χάνω έτσι άσκοπα το χρόνο μου.
Τώρα όμως, λέω να καταπιαστώ για άλλη μια φορά (η πρώτη φορά ήταν το 2000 με μεγάλη επιτυχία και πολλά ξενύχτια) με το "DISCWORLD NOIR".
Παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια και έχουν βγει τόσα και τόσα παιχνίδια, λέω να ξαναγίνω ο detective Lewton και να προσπαθήσω να ξαναλύσω τους μυστηριώδεις φόνους στο Ankh-Morpork. Τι κιαν ξέρω πως τελειώνει; Μου αρκεί να ξανασυναντήσω τους απίθανους ήρωες του Terry Pratchett, να ξαναγελάσω με τις θανατηφόρες ατάκες και το βιτριολικό χιούμορ του Lewton και να ξανακούσω την εκπληκτική jazz μουσική, που ντύνει ιδανικά τη βροχερή νύχτα:



ΟΚ, σου δίνω ακόμα ένα πιο σαφές δείγμα της 'εκπληκτικής σκοτεινής jazz'... !

Knowing

Ελληνιστί: Σκοτεινός Κώδικας (ότι ναναι μετάφραση)
Πρωταγωνιστής: Ένας παραμορφωμένος από τα botox Nicolas Cage
Trailer: Ενδιαφέρον!

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πόσο κομπλεξικοί είναι οι αμερικανοί. Υπάρχουν όλα τα κλισέ: η μνήμη της 11ης Σεπτεμβρίου, η μαμά που "έφυγε" άδικα, το μικρομέγαλο 9χρονο που αντιμετωπίζει daddy issues, το όπλο που βρίσκεται στο ντουλαπάκι του συνοδηγού, το επικείμενο τέλος του κόσμου...
Επίσης, υπάρχουν συμπτώσεις, αριθμητικές ακολουθίες, μαζικές καταστροφές, ηρωισμοί, μεταφυσικά στοιχεία, επιστημονικές εξηγήσεις, θρησκευτικές αναφορές, εξωγήινοι παράγοντες, προφητείες... όλα στην ίδια ταινία, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.
Ενδείκνειται για σινεμά, μόνο αν θέλεις να χορτάσεις ειδικά εφφέ, και επεξεργασμένες εικόνες! Για περίπου μια-δυο ώρες μετά το μυαλό έχει μουδιάσει και δε σκέφτεσαι.
Tip: Αν αποφασίσεις να πας πάρε το μεγάλο ποπκορν και τη μισόλιτρη κόκα κολα!

We are the people...

...και με τέτοιο ήχο θα πορευτούμε μέχρι το καλοκαίρι... :)



(I know, i try!)

The nightmares ride away when you refuse to play!

Ήταν νύχτα, κάπου έξω. Πίσσα σκοτάδι και τρομακτική ησυχία. Μπροστά μου υπήρχε μια αλλόκοτη ανηφορική κατασκευή και το μόνο που μπορούσα να διακρίνω ήταν ένα οριζόντιο κάγκελο που οριοθετούσε την πορεία. Υπήρχε μια απαγορευτική πινακίδα, κίτρινη, με μεγάλα γράμματα, φθαρμένη, σαν να την είχαν τοποθετήσει εκεί από χρόνια. Την αγνόησα επιδεικτικά και ξεκίνησα.

Ανηφόρα για κάμποσα μέτρα. Stop. Στροφή 180 μοιρών. Ανηφόρα κάμποσα μέτρα ακόμα. Stop. Κι άλλη αναστροφή. κ.ο.κ.

Συνειδητοποίησα ότι πίσω μου ερχόταν και άλλοι -δεν θυμάμαι ποιοι-, άνθρωποι που με ξέρουν, τους άκουσα που ψυθίριζαν το όνομα μου.

Το μήκος των κεκλιμένων επιπέδων μίκραινε αντιστρόφως ανάλογα με το ύψος, που όλο και μεγάλωνε. Όσο ανέβαινα ένοιωθα το -ανεπαίσθητο στην αρχή - αεράκι να δυναμώνει και μπορούσα να διακρίνω τα αχνά φώτα κάποιου μικρού οικισμού κάπου μακριά.

Φαίνεται πως οι άλλοι δεν είχαν δει την προειδοποιητική πινακίδα και κάποια στιγμή δίστασαν. Έμειναν αρκετά μέτρα πίσω μου και οι φωνές τους ξεθώριασαν.

Συνέχισα να ανεβαίνω, ώσπου έφτασα στην κορυφή του ονειρικού δημιουργήματος του μυαλού μου. Και τότε άρχισε να φυσάει μανιασμένα. Το δημιούργημα μου άρχισε να ταλαντεύεται συθέμελα κι εγώ γαντζώθηκα για να μην πέσω. Στην αρχή τρομοκρατήθηκα. Σύντομα όμως ο φόβος υποχώρησε, έδωσε τη θέση του στην ανεμελιά και άρχισα να απολαμβάνω τις στιγμές αφού για πρώτη φορά στον ύπνο ή στον ξύπνιο μου μπορούσα «να πετάω». Κάπου εκεί ξύπνησα με ένα ανεξήγητο αίσθημα ευφορίας!

* η ευφυής έμπνευση του τίτλου οφείλεται στους αγαπημένους james!

Your Catherine is twitter-ing...

Για μένα δεν μπορούσε να υπάρξει πιο πιασιάρικος ορισμός!
"Το twitter είναι κάτι σαν τα status updates στο facebook, χωρίς όμως το facebook". Perfect!
Πλέον μπορείς να με ακολουθείς και εκεί!

Update: Εδώ! :)

Μυαλό πηλός!

Όταν είσαι 12 [και πας κατασκήνωση το καλοκαίρι] το μυαλό είναι εύπλαστο σαν πηλός. Σχεδόν πάντα υπάρχει κάποιος άνθρωπος που σε επηρεάζει σε αυτή την ηλικία. [Ποσειδώνας Κοζάνης]. Μπορεί να σου μάθει πράγματα, να σου εμφυσήσει την αγάπη του για κάτι, να σου δώσει έμπνευση, ιδέες και αφορμές. Το κακό είναι ότι μετά από χρόνια δε θυμάσαι πλέον το όνομα του...

Τέταρτος *

Ο Τέταρτος να σηκώσει το χέρι! Ο Ήλιος του Τετάρτου να λάμψει δυνατά! Το αεράκι του Τετάρτου να μοσχομυρίσει σα λουλούδι (ή τσουρέκι)! Όσοι περιμέναμε τον Τέταρτο να σηκώσουμε τα μανίκια και να βγούμε έξω! Το γνήσιο παιδί του χειμώνα - δηλαδή εγώ - υποδέχομαι την Άνοιξη! Και μου αρέσει! Και δε λέω ψέματα!

* Απρίλιος: προέρχεται ετυμολογικά από το λατινικό ρήμα 'aperio' που σημαίνει 'ανοίγω'. Είναι ο μήνας κατά τον οποίο ο καιρός ανοίγει κι έρχεται η άνοιξη!

Lights off!

Όλη την προηγούμενη εβδομάδα μας προέτρεπαν να σβήσουμε τα φώτα για μια ώρα, την "Ώρα της Γης". "Οι πολίτες να ενώσουμε τις δυνάμεις μας στη μάχη κατά των κλιματικών αλλαγών", ήταν το μήνυμα που έφτασε στα μάτια και τα αυτιά μας μέσα από τηλεοπτικά σποτάκια, e-mails, μέσα από το facebook, μέχρι και με σχετικό sms στο κινητό.

Σήμερα όμως, ώρα 9 και τέταρτο το πρωί, τα φώτα στις κολώνες της Τσιμισκή ήταν ακόμα αναμμένα. Μιας και η ώρα άλλαξε, μήπως πρέπει να αναλάβει κάποιος να ρυθμίσει τους χρονοδιακόπτες;

Brand new..."White Lies"

Μια από τις αλλαγές των τελευταίων ημερών έχει να κάνει με τον ήχο που αφήνω να χαϊδευει τα αυτιά μου.

Οι White Lies φρέσκια -σχεδόν τυχαία- ανακάλυψη έχουν κερδίσει δικαιωματικά τα megabytes που τους αναλογούν στο mp3 μου και το ομότιτλο τραγούδι, "To lose my life", έχει σφηνώσει στο μυαλό μου για τα καλά... Χμ, καθόλου άσχημα για πρώτο album!

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι

Ένα ακόμα βιβλίο μπαίνει στη στοίβα με τα διαβασμένα κι εγώ ξαφνικά αισθάνομαι κατά ένα εκατομμυριοστό πιο σοφή. Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα, όπως μου αρέσει να κάνω. (αν και αυτή τη φορά το απόσπασμά μου δεν είναι χαρακτηριστικό ούτε του συγγραφέα, ούτε του τρόπου γραφής).

"Καθισμένος στο κρεβάτι κοιτάζει τη γυναίκα του που ήταν ξαπλωμένη πλάι του και του έσφιγγε το χέρι μες στον ύπνο της. Δοκίμαζε έναν ανεξήγητο έρωτα γι αυτήν. Τη στιγμή εκείνη ο ύπνος της πρέπει να ήταν πολύ ελαφρύς γιατί άνοιξε τα μάτια και τον κοίταξε με ένα βλέμμα αγριωπό.
-Τι κοιτάζεις; τον ρώτησε.
Ήξερε ότι δεν έπρεπε να την ξυπνήσει αλλά να την ξαναφέρει στον ύπνο. Προσπάθησε να της απαντήσει με λέξεις που θα άναβαν στη σκέψη της τον σπινθήρα ενός νέου ονείρου.
-Κοιτάζω τα αστέρια, είπε.
-Μου λες ψέματα, δεν κοιτάζεις τα αστέρια, κοιτάζεις χάμω.
-Αφού είμαστε στο αεροπλάνο, τ'αστέρια είναι από κάτω μας.
-Α! Α!, έκανε η Τερέζα. Έσφιξε ακόμα πιο δυνατά το χέρι του Τόμας και αποκοιμήθηκε πάλι. Ο Τόμας ήξερε ότι τώρα η Τερέζα κοίταζε κάτω από το παραθυράκι ενός αεροπλάνου, που πετούσε ψηλά, πάνω απ'τα αστέρια."

Είναι μερικές φορές που όλοι μας θέλουμε να βρεθεί κάποιος να μας πιάσει από το χέρι και να μας πει ότι "όλα είναι εντάξει, όλα θα πάνε καλά". Ακόμη κι αν το ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.

Βαρκελώνη ή Θάνατος!

Μπήκα στη στενόμακρη, κλειστοφοβική αίθουσα και μόλις κάθησα στο αναπαυτικό κατά τ'άλλα κάθισμα είδα την αλήθεια να αναβοσβήνει σαν φλας μπροστά στα μάτια μου. δεν υπάρχει Βαρκελώνη- δεν υπάρχει Βαρκελώνη- δεν υπάρχει Βαρκελώνη- δεν υπάρχει Βαρκελώνη...
Όντως! Ούτε μία εικόνα της λατρεμένης μου ισπανικής πόλης και wanna-go προορισμού.
Η Barca για τον Σενεγαλέζο από το Τιεροίγ είναι η Ιθάκη του Οδυσσέα. Μαζεύει ο ψαράς τα δίχτυα του (άδεια πάντοτε, δυστυχώς) και ονειρεύεται τον παράδεισο που το όνομα του αρχίζει από 'B'. Ένας χωρικός μονολογεί ενώ τεμαχίζει τον κορμό ενός πελώριου δέντρου (σεκόγια;) με το αλυσοπρίονο.
Παράλληλα, η παρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων ανακοινώνει ένα ακόμη τραγικό νέο: μια βάρκα με 37 λαθρομετανάστες και προορισμό τον παράδεισο έπεσε σε καταιγίδα. Η θάλασσα ξεβράζει τα πτώματα στην ακτή. Τραγικό!
Ο αφηγητής της ιστορίας έχει βρεθεί σε αντίστοιχη περίσταση. Και γλύτωσε. Και ξαναδοκίμασε. Είπε για δεύτερη φορά 'Barcelone ou la mort'. Και τα κατάφερε.
Η επιθυμία να κάνεις το όνειρο σου πραγματικότητα ξεπερνά το φόβο ξεπερνά κάθε επικείμενο κίνδυνο. Όνειρα για μια καλύτερη ζωή! Παλεύεις γι αυτά, ρισκάρεις γι αυτά! Αφήνοντας την (κλειστοφοβική) αίθουσα συνειδητοποίησα ότι η Βαρκελώνη δεν είναι ένα ταξιδάκι αναψυχής.

Εικόνες του 21ου αιώνα

Με ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό στη διαφήμιση και μια κουλούρα στην προώθηση ξεκινά το 11ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης!!! Ωωω πόσες μέρες! Ωωω πόσες αίθουσες! Ωωω πόσες πολλές προβολές! Θα παρακολουθήσουμε Choamsky, θα διαβάσουμε Huxley, θα ακούσουμε Μίκη, θα φάμε φραουλόπιτες, θα πούμε σκονισμένες λέξεις. Τέλεια!

Στην άλλη πλευρά...

Η περιέργεια επικράτησε του αρνητισμού κι έτσι βρέθηκα να τριγυρίζω στα σοκάκια της κατεχόμενης Λευκωσίας. Βλέπεις, την πρώτη φορά που είχα φτάσει στο τέρμα της οδού Λήδρας είχα ανεβεί τη μεταλλική σκάλα, με τη βοήθεια του σκοπού και είχα τεντωθεί στις μύτες των ποδιών για να δω από την άλλη πλευρά: την εξαθλίωση και την καταστροφή σε όλο τους το μεγαλείο. Τώρα, το οδόφραγμα έχει φύγει, την ασχήμια των κτιρίων κρύβουν χρωματιστά πανό, ο διάδρομος οριοθετείται με γλαστρούλες και μπορείς να περάσεις απέναντι. λεπτομέρεια: πρέπει να υπογράψεις το χαρτάκι της "τουρκικής δημοκρατίας βόρειας κύπρου" - εδώ κολλάει ο αρνητισμός.

Η εικόνα στην "άλλη πλευρά" είναι αποκαρδιωτική. Καταρχήν, όλα τα μνημεία, όλα τα σημεία ιστορικού ενδιαφέροντος, οι εκκλησίες, τα κτίρια, όλα είναι "από 'κει μεριά". Κακοσυντηρημένα, κι αν όχι γκρεμισμένα τότε κλειστά. Οι εκκλησίες (λέγε μας τζαμιά) είναι πολλές μέσα στην παλιά πόλη, με μεγαλύτερη την Αγ. Σοφία, δες πως φαίνεται από μακριά και πως είναι η είσοδος της. Βρήκα και την Αγ. Αικατερίνη - καημό το είχα να βρω έναν Ι.Ν. με το όνομα μου...

Στους δρόμους της σύγχρονης πόλης, εκτός από άπειρα κοσμηματοπωλεία με χρυσά και μπακίρια, βλέπεις τη φτώχεια να πίνει καφέ, να παίζει μπάλα, να προσπαθεί να πουλήσει μαϊμούδες λουί-βιτόν, να τρώει ντόνερ... Έπιασα τον εαυτό μου να προσπαθεί να διακρίνει ένα χαμόγελο, ένα ελαφρύ μειδίαμα, κάπου...

Μοναδική ανάσα πολιτισμού και αισιοδοξίας, το Buyuk Han, άλλοτε χάνι και νυν χώρος πολιτισμού. Πανέμορφος χώρος και καλοδιατηρημένος, με τραπεζάκια για καφέ στην εσωτερική αυλή και όμορφα σοκάκια σε δύο επίπεδα για να κάνεις τον περίπατο σου. Τα άλλοτε δωμάτια έχουν μετατραπεί σε κοιτίδες πολιτισμού, όπου μπορείς να βρεις είδη λαϊκής τέχνης, χειροποίητα κοσμήματα και σουβενίρ. (πήρα και μαγνητάκι, η κατεχόμενη Λευκωσία βρήκε τη θέση της στο ψυγείο μου.)

Πήρα την επιστροφή, εν μέσω δυνατής βροχής που ξέσπασε από το πουθενά. Απέναντι από το ελληνικό φυλάκιο επισκέφθηκα το μνημείο, το αφιερωμένο σε όλους τους αδικοχαμένους νέους. Ανατριχίλα. Θες οι εικόνες, θες η μυρωδιά των κεριών, τα μηνύματα που είναι γραμμένα στους τοίχους...

Τώρα που ποστάρω αυτές τις φωτογραφίες θυμάμαι κάτι που με ρώτησε ένας νεαρός φαντάρος στο travel express: "τις είδες τις τρύπες από τις σφαίρες επάνω στα κτίρια; δεν κρύβονται..." Θυμήθηκα και κάτι άλλο που μου έιπε ένας ντόπιος "εμείς από κει δεν πάμε, γιατί εκεί είναι τα σπίτια μας. Και δε θέλουμε να πάμε σαν τουρίστες στα σπίτια μας".

Oscars 2009

Αυτή τη φορά όλα πήγαν κατ'ευχήν!
Πρώτη φορά η απονομή με βρίσκει τόσο σύμφωνη!
Συγχαρητήρια στο "Slumdog Millionaire", το είχα πει εγώ ότι θα σκίσει.
Συγχαρητήρια και στον λατρεμένο Sean Penn, η ιδιοφυία του δεν κρύβεται.
Για τον B.Button δεν στενοχωρήθηκα και πολύ, εξαρχής είχα βρει την ταινία πολύ θλιβερή.
Ούτε η Jolie το άξιζε. Ωραία η ταινία, καλός ο ρόλος, τον έπαιξε με αξιοπρέπεια, αλλά -πως να το πω- δεν το είχε.. ας μείνω στο γεγονός ότι ήταν πολύ αδύνατη για να ενσαρκώσει μια γυναίκα εκείνης της εποχής. (θυμάμαι τον R.DeNiro να παίρνει και να χάνει κιλά για τις ανάγκες των ρόλων του...)
Χάρηκα πολύ για την Penelope, αδιαφόρησα (η αλήθεια να λέγεται) για τη Winslet, συγκινήθηκα για τον Ledger, διαφώνησα για το καρτούν (τι να κάνουμε είχα ταυτιστεί με το panda) και μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να δω το ξενόγλωσσο από την Ιαπωνία.
Και του χρόνου!

Chinese Contemporary Art

Δεν ξέρω πως έτυχε και θυμήθηκα αυτό τον πίνακα. Αν και τεράστιος σε διαστάσεις, είναι ένα μικρό μόνο δείγμα μιας έκθεσης σύγχρονης κινεζικής τέχνης, που φιλοξενήθηκε στο Γκάζι πέρσι το φθινόπωρο, στα πλαίσια εκδηλώσεων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η συγκεκριμένη έκθεση περιλάμβανε πίνακες ζωγραφικής, κατασκευές, γλυπτά, video art και λεγόταν "Από το Πεκίνο στην Αθήνα" ... ή κάπως έτσι ...
Ας μην αναφερθώ καλύτερα στα ευφάνταστα σχόλια που προκάλεσε η θέαση του συγκεκριμένου, ούτε στις αντιδράσεις για αρκετό καιρό μετά...

Your Catherine is selling the drama

and to love: a god
and to fear: a flame
and to burn a crowd that has a name
and to right or wrong
and to weak or strong
it is known, just scream it from the wall

i've willed, I've walked, I've read, I've talked,
I know, I know,
I've been there before

hey, now we won't be raped
hey, now we won't be scarred like that

it's the sun that burns
it's the wheel that turns
it's the way we sing that makes 'em dream
and to christ: a cross
and to me: a chair
I will sit and earn the ransom from up here

Defragment

Το μυαλό έχει αυτή την απίστευτη ιδιότητα να στέλνει γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις και μυρωδιές στο πίσω μέρος του. Ασυναίσθητα, χωρίς την ενεργό συμμετοχή μου (ή σου), μικρά κυβάκια σκέψεων, λέξεων ή εικόνων τοποθετούνται στη σειρά, χωρίς να μένει κανένα κενό. Πρώτα τα μεγάλα και πιο πίσω τα μικρά. Πρώτα τα σημαντικά και πιο βαθιά οι λεπτομέρειες. Δεν πετιέται τίποτα, όλα χωράνε σε αυτόν τον σκληρό δίσκο του μυαλού.
Όταν λοιπόν δοθεί ένα ερέθισμα - μια αφορμή, το αντίστοιχο κυβάκι έρχεται στην επιφάνεια και ανοίγει διάπλατα, παρασέρνοντας συνειρμικά και κάποια από τα γειτονικά κυβάκια. Αν αφήσεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί από τη διαδικασία του συνειρμού (όπως κάνω εγώ), νοιώθεις σα να μην πέρασε ούτε μια μέρα... τη λατρεύω αυτή την αίσθηση!

Δεν ξέρω αν το κατάλαβες, αλλά μόλις τελείωσα..

Με την TV. Εγώ ο κατεξοχήν άνθρωπος των ΜΜΕ, τελείωσα με την TV. Υπάρχει ένα ρητό που λέει ότι 'μια σταγόνα ξεχειλίζει το ποτήρι'. Κάθισα τις προάλλες να δω αυτή την Πετρούλα που λέει τον καιρό στο STAR. Ναι, παρακολούθησα μέρος του δελτίου, παρακολούθησα και τις διαφημίσεις περιμένοντας. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί ένα από τα πιστεύω μου είναι πως για να απορρίψεις κάτι πρέπει πρώτα να το δοκιμάσεις.
Κόντεψα να σπάσω την τηλεόραση. Απλά. Δεν ξέρω τι με ενοχλεί περισσότερο: το γεγονός ότι υποτιμάται έτσι η νοημοσύνη του κοινού για δυο μονάδες της AGB παραπάνω ή ότι όντως εκεί έξω μπορεί να υπάρχουν δυστυχισμένοι άνθρωποι που έχουν να κερδίσουν κάτι (να περάσουν καλά;) από αυτό το πανηγυράκι;
σ.σ Έχει αρκετές μέρες που είδα τον καιρό και ειλικρινά δεν πίστευα ότι αξίζει τον κόπο να ανεβάσω ολόκληρο ποστ. Την απόφαση την πήρα χθες βράδυ που έπεσα κάνοντας ζάπινγκ επάνω στην εκπομπής της Καλομοίρας - δε μπορω να στεριώσω ελληνική φράση - Σαράντη. Δεν θα αναρωτηθώ ποιος είχε τη φαεινή ιδέα, απλά όπως προείπα..κλείνω την TV!

Uc Maymun:Μια φεστιβαλική προβολή το μήνα Γενάρη

Το σκηνικό το έχω ξαναζήσει. Ολύμπιον, 5ος όροφος, 15 άνθρωποι όλοι κι όλοι για να παρακολουθήσουμε μια ταίνια εναλλακτική, προέλευσης Τουρκίας αυτή τη φορά.
Δεν είχε μουσική. Που πάω και τα διαλέγω... Στους τίτλους αρχής ακουγόταν μια καταιγίδα. Δυνατή βροχή και αστραπόβροντο (καλά, οκ, τις αστραπές δεν μπορείς να τις ακούσεις). Με 11 ώρες δουλειάς φορτωμένες στην πλάτη μου, είπα να γείρω λίγο, να ακουμπήσω το κεφάλι μου στο κάθισμα και να κλείσω τα μάτια μου για ένα λεπτό. Δε χωρούσα. Α, ρε μαμά, πολύ ψηλή με έκανες... ή μήπως ήταν τα καθίσματα στενά;
Επανέρχομαι:
Το έργο ήταν βγαλμένο μέσα από τη ζωή. Ήταν πολύ καλύτερο απο τις προσδοκίες μου, δικαιολογώντας έτσι το βραβείο σκηνοθεσίας που κέρδισε στις Κάννες και την κοσμοσυρροή του Φεστιβάλ - δεν έβρισκες τότε εισιτήριο ούτε για δείγμα. Θα μπορούσε κάλλιστα να περιέχει κάποιες βίαιες - σκληρές σκηνές, τις οποίες όμως ο σκηνοθέτης έκρυψε περίτεχνα, τις άφησε να εννοηθούν μέσα από τις αντιδράσεις των πρωταγωνιστών.
Ήταν σχετικά με ένα φτωχό υπαλληλάκο - αυτοφωράκια, που μπαίνει στη στενή για ένα χρόνο, τιμωρούμενος για έγκλημα που διέπραξε το αφεντικό του και αφήνει πίσω του ζωή και οικογένεια -γυναίκα και έφηβο γιο. Οι περιστάσεις (λέμε τώρα) ρίχνουν τη σύζυγο στην αγκαλιά του αφεντικού, ο ένας χρόνος περνάει και ο καθένας από τους τέσσερις βιώνει τα δικά του ψυχολογικά.
Στην πραγματικότητα, οι τρεις πίθηκοι είναι τρεις άνθρωποι: ο ένας δεν βλέπει, ο άλλος δεν ακούει, ο τρίτος δε μιλάει. Ποιος είναι ποιος, εσύ αποφασίζεις. Στα πλαίσια της οικογένειας πάντοτε.* Και μετά λύσε μου μια απορία: Όταν συνεννοηθείς να κάνεις ένα θέμα γαργάρα, τότε αυτό ως δια μαγείας εξαφανίζεται; Και μια δεύτερη απορία: Όταν απλώς δεν λες την αλήθεια, τότε αυτό θεωρείται ψέμα;


*το αφεντικό, by the way, κατατάσσεται σε άλλη κατηγορία!

Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;

Slumdog Millionaire. Να το δεις!

Μια ταινία που θα την χαρακτήριζα πολύχρωμη, βρώμικη και φασαρτζίδικη είναι ότι καλύτερο έχω δει τον τελευταίο καιρό!

Ένας νεαρός Ινδός λαμβάνει μέρος στο πασίγνωστο τηλεπαιχνίδι για την καρδιά μιας κοπέλας και η ιστορία του ξετυλίγεται στο χρόνο άλλοτε αστεία, άλλοτε λυπητερή και κάποιες στιγμές τραγικά σκληρή.

Δύο μου άρεσαν: η μουσική επένδυση και το παμπόνηρο μούτρο του πρωταγωνιστή στη νεότατη εκδοχή του!

Σταυρώνω τα δάχτυλα μου κι εύχομαι να σαρώσει στα φετινά όσκαρ.

Και μιας και είπα όσκαρ, έρχονται όπου να'ναι, να η λίστα με τις υποψηφιότητες. Θα έχουμε πολλά να πούμε...

Να μας ζήσει ο νέος πλανητάρχης!

Δευτέρα πρωί, στο πληκτρολόγιο ο αισιόδοξος - χαμογελαστός - εαυτός μου!

Συγνώμη 2008 που τόσο καιρό σε αποκαλούσα 'παλιοχρονιά'.
Δεν θα το ξανακάνω!
Όσο κι αν με δυσκόλεψες κατάφερα να τα βγάλω πέρα, κι αυτά που μου στέρησες έχω αρχίσει να τα παίρνω πίσω. Άσε που, κακά τα ψέματα, είχες κι εσύ τις καλές στιγμές σου!
Anyway, πάμε γι άλλα, πιο ωραία, πιο μεγάλα!

++Notebook 10, Καβάφης
Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις,
Τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στις πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Notebook_9

Charles Baudelaire, τυπωμένος στην ετικέτα του "Πετρίτη Χρυσοχόου"

Αν κάποτε στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο γρασίδι
μιας τάφρου, στη μουντή μοναξιά του δωματίου σου,
ξυπνήσεις ξεμέθυστος πια,
ρώτα τον άνεμο, ρώτα το κύμα,
το πουλί, το ρολόι, κάθε τι που φεύγει,
κάθε τι που στενάζει, κάθε τι που κυλάει, που τραγουδάει,
που μιλάει ρώτα τί ώρα είναι;
Κι ο άνεμος, το κύμα, τα άστρο, το πουλί, το ρολόι,
θα σου απαντήσουν: Είναι η ώρα της μέθης!
Για να μη γίνεις ο μαρτυρικός σκλάβος του χρόνου,
μέθα μέθα αδιάκοπα!
Αλλά με τί; Με ρακή, με κρασί, με ποίηση, με αρετή...
-Με ο,τι θέλεις, αλλά μέθα!...

Φωτογραφικό Άλμπουμ νο2!

Bruxelles: Μια περιήγηση στην παιδική χαρά του Ευρωπαίου Ηγέτη!

Rue de la Loi near the "Schuman Plein"

L'Atomium seen through mini-europe

Bruparck theme park

La Grand Place - Grote Markt

Φωτογραφικό Άλμπουμ!

H νύχτα πέφτει στο Dusseldorf ...

Altes Rathaus

Ich und Rhine (mit Menia und Rihard)

Das Rheinturm

Marktplatz

(Herr Wellem und das neues Rathaus)

Konigsalle - "The Ko"