Δεν ξέρω για τη συναυλία αυτή καθ' εαυτή.
Η θέα πίσω από το stage ήταν εκπληκτική. Το αεράκι που φυσούσε στα πάνω διαζώματα ευεργετικό. Παγωμένη μπυρίτσα, φοιτηταριό (πως είμασταν και πως γίναμε!), κρητικές μαντινάδες που -τ'ομολογώ- μου αρέσουν πολύ και δυό σπασμένες χορδές.
Κάποια στιγμή, γύρω στις 23.30, ξεπρόβαλε η πανσέλοινος από πίσω, "για αντιπερισπασμό" βιάστηκα να σκεφτώ, "για να τραβήξει τα βλέμματα". Γρήγορα όμως κατάλαβα: ήρθε κι αυτή για να γίνει θεατής...
Τα σέβη μας κύριε Μάλαμα!
"Μάθε τη γλώσσα της σιωπής
κι ύστερα έλα να μου πεις
πως κλίνεται το "Σ'αγαπώ"
πως βγάζει η έρημος καρπό"
αν και το τελευταίο, να σου πω την αλήθεια Σωκράτη μου, δεν με πολυνοιάζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου