/html

Λένε ότι το πιο ασφαλές μέρος για να κρύψεις κάτι είναι το πιο φανερό σημείο.Έτσι κι εγώ κρύβω τη σκέψη μου εδώ. 

"Δεν έχεις δει χειρότερο τέρας από έναν υπομονετικό άνθρωπο που σταματά να ανέχεται κάτι".

Ξανά Μαζί!

Hello everybody! It's been a while! Τι λίγο δηλαδή... έχουν περάσει εννέα μήνες από την τελευταία μου δημοσίευση. Εννέα ολόκληροι μήνες. 

Μου φαίνεται πως αυτούς τους εννέα μήνες μεγαλώσαμε απότομα. Βιώσαμε μια κουρασμένη Άνοιξη, που δεν ήταν Άνοιξη με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, αλλά κλείσιμο βαθύ στα σπίτια μας και στον εαυτό μας. Ακολούθησε ένα καλοκαίρι που προσπαθήσαμε να ξαναβρούμε τον ήλιο και να μεταβολίσουμε τους φόβους μας σε αισιοδοξία. Και όπως η Γη γυρίζει, άλλαξε η εποχή και ξαναήρθε το φθινόπωρο και ξανάρχισε η ίδια ιστορία: τα μακάβρια στατιστικά, η ανησυχία και η έντονη πια απορία πότε θα τελειώσει όλο αυτό που ζούμε.

Αλλαγή σκηνικού

Είναι Νοέμβριος, ο αγαπημένος μου μήνας του έτους. Σήμερα έχω τη γιορτή μου. Δεν αφήνω κανενός είδους κακή είδηση να με επηρεάσει - και πίστεψε με έχω ακούσει κάμποσες τον τελευταίο καιρό. Αντιθέτως, ξαναρχίζω αυτό που ξεκίνησα στο μακρινό 2008 και νοιώθω ότι έχω αφήσει στη μέση. 

Πες με αλλόκοτη, αλλά κλείνω αυτό το -κατά τ' άλλα αισιόδοξο- post με ένα ηλιοβασίλεμα. Απο αυτά τα υπέροχα. Μια φωτογραφία που συγκεντρώνει πολλά από αυτά που λατρεύω. 

υγ. αν έφτασες μέχρι εδώ, κάνε μου ένα όμορφο σχόλιο για να συνεχίσω!

Book Review: 1984

 Διάβασα για πρώτη φορά το 1984 του Τζωρτζ Όργουελ όταν ήμουν πρωτοετής στο πανεπιστήμιο. Ήταν ένα από τα must-read βιβλία, που από το πρώτο κιόλας εξάμηνο όλοι οι επίδοξοι δημοσιογράφοι έπρεπε να έχουμε διαβάσει. Πρόσφατα το έπιασα ξανά στα χέρια μου για μία ακόμη ανάγνωση. Αφορμή η συμπλήρωση των 70 ετών από τη συγγραφή του έργου και η απελευθέρωση των δικαιωμάτων του, γεγονός που έφερε, όχι μία, αλλά τρεις νέες εκδόσεις στα ράφια των βιβλιοπωλείων. 

Ανάμεσα στις τρεις νέες κυκλοφορίες, επέλεξα αυτή των εκδόσεων Ψυχογιός, σε μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ. Τα συστατικά της ιστορίας λίγο πολύ γνωστά: ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, ο εξουσιαστής Μεγάλος Αδερφός που όλα τα παρακολουθεί, η ηλεκτρονική παρακολούθηση των πολιτών μέσα από τηλεοθόνες, η Αστυνομία Σκέψης, η Καινογλώσσα, η παραποίηση των γεγονότων και η διασπορά ψευδών ειδήσεων.

Ο Όργουελ θα τρόμαζε σήμερα βλέποντας πόσο επίκαιρο είναι το έργο του, γραμμένο περισσότερο από μισό αιώνα πριν. Το 1984 είναι αδιαμφησβήτητα ένα έργο προφητικό, μια τρομακτική προειδοποίηση για θα όσα συνέβαιναν μελλοντικά, βασισμένη σε βιώματα του συγγραφέα από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της εποχής, εμπλουτισμένη με κτηνώδη φαντασία.

Μέσα στη δυστοπία του 1984 ξεχωρίζει ο κεντρικός ήρωας, Ουίνστον, ένας φαινομενικά ήρεμος άνθρωπος και συνεπές μέλος του κόμματος. Άσχημος, ταλαίπωρος και κουρασμένος, ο Ουίνστον αποτελεί κάθε άλλο παρά τον συμπαθή ήρωα ενός μυθιστορήματος. Καθώς όμως περνούν οι σελίδες, η ψυχοσύνθεση του ήρωα μας αποκαλύπτεται και μας κάνει να ανατριχιάσουμε. Η "Διπλή Σκέψη" ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Η εξωτερική εικόνα και τα φαινομενικά πιστεύω του ήρωα, ουδεμία σχέση έχουν με τις μύχιες σκέψεις του και τις πραγματικές του επιθυμίες. Ένας σιωπηλός επαναστάτης που προσπαθεί διακαώς να επιβεβαιώσει τα πιστεύω του, χωρίς να τολμάει να τα ξεστομίσει.

 Και ύστερα έρχεται ο έρωτας! Εξάλλου, τί είναι ο έρωτας; Μια επαναστατική πράξη, που συμβαίνει πρώτα στο μυαλό, ύστερα στο σώμα των δύο εμπλεκόμενων. Κι έπειτα γίνεται πράξη αντίστασης, σημαία μιας επανάστασης ενάντια στο καθεστώς και μια προσπάθεια ανατροπής του. 

Για πρώτη φορά, μετά από ανάγνωση πολλών βιβλίων, έχει περάσει σχεδόν ολόκληρη εβδομάδα και δεν αποφασίζω να ξεκινήσω το επόμενο. Ακόμα μέσα στο μυαλό μου τριγυρίζει ο Μεγάλος Αδερφός. Είναι ένα βιβλίο από αυτά που διαβάζοντας το, το μυαλό μου άρχισε να παίρνει περίεργες στροφές. Χιλιάδες συνάψεις του εγκεφάλου προσπαθούν να συνδέσουν το ανάγνωσμα με την προσωπική μου αντίληψη της καθημερινότητας. Η συνειδητοποίηση ότι όλοι μας έχουμε υιοθετήσει τη "Διπλή Σκέψη" με τρομάζει. Αναπόφευκτο must-read για όλους!

Book Review: Οι άνεμοι του Καμίνο

 Το βιβλίο "Οι άνεμοι του Καμίνο" έπεσε τυχαία στα χέρια μου την περασμένη Κυριακή, καθώς ήταν ένθετο στο Πρώτο Θέμα. Παρόλο που διαφημίστηκε ως συγκλονηστική αστυνομική λογοτεχνία, ξεκίνησα την ανάγνωση απρόθυμα. Τελικά μου πήρε λιγότερο από μια βδομάδα να το τελειώσω!

Πρόκειται για ένα βιβλίο εύπεπτο, με τις 353 σελίδες να φεύγουν σαν νερό.  Τα ειδυλλιακά τοπία του Καμίνο και ένας τυφώνας από αυτούς που ισοπεδώνουν τα πάντα στο πέρασμα τους αποτελούν το σκηνικό της ιστορίας. Αληθινοί άνθρωποι με μια γνήσια συμπεριφορά γεμάτη επιθυμίες αλλά και αδυναμίες πρωταγωνιστούν. Όσο "αληθινοί" μπορούν να θεωρηθούν μια ομάδα συγγραφέων! 

Ο θάνατος του συγγραφέα Νέλσον Κερ στην αρχή θεωρήθηκε ατύχημα, όχι όμως στα μάτια των φίλων του, που αναλαμβάνουν το ρόλο του εξιχνιαστή εγκληματων και βρίσκονται μπλεγμένοι σε μια υπόθεση τεραστίων διαστάσεων. 

Το βιβλίο χαρακτηρίζεται από υπεραναλυτικές περιγραφές, που ίσως φαίνονται ανούσιες, αλλά είναι αυτές που σε βάζουν στο κλίμα. Παρόλο που δεν διεκδικεί θέση στην avant garde των έργων συγγραφικής τέχνης, είναι ακριβώς ό,τι υπόσχεται στο οπισθόφυλλο του: "η ιδανική καλοκαιρινή απόδραση γι αυτό το καλοκαίρι". Κι ας το διάβασα Μάρτη μήνα! Μου άφησε μια ευχάριστη γεύση ολοκλήρωσης και την ανάγκη να αφήσω λίγο χρόνο να περάσει πριν πιάσω το επόμενο βιβλίο της λίστας ανάγνωσης μου!

5 πράγματα που άλλαξαν, όταν άρχισα να διαβάζω βιβλία

Είμαστε στα μέσα του Μάρτη και έχω ήδη διαβάσει 6 βιβλία από την αρχή της χρονιάς. Το γεγονός και μόνο αυτό αποτελεί μια τεράστια ανατροπή στην καθημερινότητα μου. Γιατί όσοι με ξέρετε, γνωρίζετε την αδυναμία μου να συγκεντρωθώ και να ολοκληρώσω ένα ανάγνωσμα, συνέπεια ενός ανυπόφορου burn-out που δεν έλεγε να τελειώσει. Μέσα σε αυτούς του δυόμιση μήνες έχω δει τόσο μεγάλη αλλαγή, που αναρωτιέμαι τί με κρατούσε μακριά από το διάβασμα (και την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου) τόσο καιρό.

Άφησα στην άκρη το κινητό

Περιόρισα στο ελάχιστο το ανελέητο σκρολάρισμα στα social media. Το FOMO έγινε JOMO και όταν ξαπλώνω στον καναπέ και βάζω τα γυαλιά μου προτιμώ να παρασυρθώ σε μια αληθινά φανταστική ιστορία, αντί να παρακολουθώ το κουρασμένο, γεμάτο ψεύτικες αλήθειες  timeline μου.

Κοιμάμαι καλύτερα το βράδυ

Αφού πλέον κλείνω τις οθόνες αρκετά νωρίτερα, αποφεύγω την ακτινοβολία και το μπλε φως, επιτρέποντας στον εαυτό μου να χαλαρώσει σταδιακά. Διαβάζοντας, ενεργοποιούνται διαφορετικά τμήματα του εγκεφάλου με αποτέλεσμα ο ύπνος να μου δωρίζει συχνά μερικά από τα πιο φανταστικά όνειρα. 

Νοιώθω ενεργή

Η καρδιά γεμίζει ευχάριστα συναισθήματα και τα μάτια εστιάζουν σε λεπτομέρειες που έως τώρα δεν έδιναν σημασία. Το μυαλό ενεργοποιείται συνδυάζοντας εικόνες, σκέψεις και λέξεις σε ένα μοναδικό αποτέλεσμα.  Η μνήμη βελτιώνεται και οι συνειρμικές σκέψεις μου δίνουν τη ζωντάνια που έψαχνα. Καθόλου άσχημα για 5ο μήνα lockdown, ε;

Γράφω καλύτερα

Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε, πως για να γίνεις καλός συγγραφέας πρέπει να διαβάζεις πολύ. Το επιβεβαιώνω 100%. Ως άνθρωπος που μέχρι πρότινος διάβαζα μόνο τα φυλλάδια του σούπερ μάρκετ, άντε και κανένα blog post εδώ κι εκεί, η λογοτεχνία έλυσε τη γλώσσα μου, και έκανε τα δάχτυλα μου να τρέχουν ακόμα πιο γρήγορα στο πληκτρολόγιο. Τελικά υπάρχουν λόγια για τα πάντα!

Μαθαίνω

Αν μη τι άλλο, τα βιβλία είναι διδακτικά. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα non fiction. Ακόμα και ένα μυθιστόρημα, μέσα από τη σφαίρα του φανταστικού μπορεί να προσφέρει γνώση γύρω από την ιστορία, τη γεωγραφία, την κοινωνία γενικότερα. Μέσα από τα μάτια των ηρώων ενός βιβλίου, μπορεί κανείς  να δει τη ζωή μιας άλλης εποχής.

Εσύ πότε διάβασες τελευταία φορά ένα βιβλίο;

Ρίξε το στο διάβασμα, σε παρακαλώ! Αν δεν σε κάλυψαν οι δικοί μου λόγοι, απλά σκέψου ότι το να διαβάσεις ένα βιβλίο είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεφύγεις από την βασανιστική καθημερινότητα που ζούμε. Με ένα βιβλίο θα ταξιδέψεις, θα πάψεις να νοιώθεις μόνος και θα μάθεις πράγματα που θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο σε αυτό το καλύτερο αύριο που όλοι περιμένουμε να ξημερώσει!

Να μας χαίρεστε! Και να μας αγαπάτε!

Πίσω στη δεκαετία του 90, στα παιδικά μου χρόνια, θυμάμαι γυναίκες του περιβάλλοντος μου να γιορτάζουν την Ημέρα της Γυναίκας με έναν άκρως φεμινιστικό -και για μένα αποκρουστικό τρόπο. Να αγοράζουν κόκκινα τριαντάφυλλα και να σχεδιάζουν βραδινή έξοδο στα μπουζούκια. Μια μορφή επαναστατικής δικαίωσης απέναντι σε μια κοινωνία που ήθελε τη γυναίκα κλεισμένη στην κουζίνα.

Μεγαλώνοντας, δεν έδωσα ποτέ ιδιαίτερη σημασία στη συγκεκριμένη ημέρα, αυτή η μορφή χειραφέτησης για μια ημέρα μου φαινόταν τουλάχιστον αστεία. Το ίδιο και το φεμινιστικό κίνημα εν γένει, που τότε φάνταζε στο μυαλό μου σαν μια ανυπόστατη υπερβολή. Μεγαλώνοντας κι άλλο, διάβασα και έμαθα τους αγώνες για την ίση μεταχείριση των γυναικών, το δικαίωμα ψήφου, αλλά και την αδικία εις βάρος τους που υπάρχει ακόμα και σήμερα με πολλές μορφές. Ξαφνικά ο όρος φεμινισμός διαφοροποιήθηκε μέσα μου.

Έπρεπε να φτάσω στο σήμερα και να περάσω από όλες τις σημαντικές φάσεις στη ζωή μιας γυναίκας, για να αρχίσω να γιορτάζω τον εαυτό μου. Την ικανότητα μου να προσαρμόζομαι στις συνθήκες, να κρύβω τη σωματική μου κούραση για να προσφέρω, να προσπερνώ τα κακώς κείμενα που θέλουν να με κρατήσουν πίσω. Να αγνοώ τα σχόλια, να αποφεύγω τις τρικλοποδιές και να κοιτάω κατάματα το μέλλον. 

Χρόνια μας πολλά λοιπόν! 

Εμείς οι γυναίκες είμαστε που δίνουμε νόημα στη ζωή. Με την αέναη μάχη μας να συνδυάσουμε τους αμέτρητους ρόλους μας που μας δίνει η κοινωνία, κάνουμε τον κόσμο καλύτερο! Χρόνια πολλά σε όλες τις επιτυχημένες επαγγελματίες, τις στοργικές μαμάδες, τις καλές νοικοκυρές, τις πιστές συντρόφους και τις δυνατές φίλες. (η σειρά είναι τυχαία). Είμαστε όλες ηρωίδες!

Book Review: Τρυποκάρυδος

Ο "Τρυποκάρυδος" του Tom Robbins βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου εδώ και 15 περίπου χρόνια. Προσπάθησα τουλάχιστον 10 φορές να τον διαβάσω, αλλά καμία φορά δεν κατάφερε να με κερδίσει. Μέχρι σήμερα! Σήμερα μπορώ να πω με ικανοποίηση ότι τελικά τα κατάφερα: ολοκλήρωσα την ανάγνωση 289 σελίδων γεμάτων ασυναρτησίες και άσκοπες περιγραφές.

Ομολογουμένως, πρόκειται για έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής. Χαώδης, χιουμοριστική και ασύνδετη η γραφή του Robbins σε παρασύρει σε μια κατάσταση αλλόκοτη, με την οποία δεν μπορείς να ταυτιστείς. Παρακολουθείς το σουρεάλ ειδύλλιο της ξεπεσμένης πριγκίπισσας με τον βομβιστή - παράνομο από απόσταση, ενώ ταυτόχρονα μπλέκονται στην υπόθεση Πυραμίδες, Άραβες, βασιλείς και ... ένα πακέτο Κάμελ. Άλλωστε, τί ποιο επίκαιρο από ένα πακέτο Κάμελ εν έτει 1980 όταν και γράφτηκε το βιβλίο;

Δεν θα σας πώ εάν η ερωτική αυτή ιστορία έχει αίσιο τέλος. Θα αναφέρω απλά ότι μέσα στην παραδοξότητα της εκφράζει ξεκάθαρα τον απόλυτο έρωτα, τις θυσίες που είναι ικανός να κάνει κανείς για το άτομο που αγαπά. Επίσης, είναι και αρκετά spicy, με λεπτομερείς περιγραφές που ίσως δεν θα ήθελες να μάθεις!

Τον Tom Robbins τον λατρεύεις ή τον μισείς. Εμένα κατατάξτε με στη δεύτερη κατηγορία. Χαίρομαι που ολοκλήρωσα την ανάγνωση, ώστε να έχω ολοκληρωμένη γνώμη, αλλά δε νομίζω ότι θα αφιερώσω το χρόνο μου σε κάποιο άλλο από τα πολυδιαφημισμένα βιβλία του.

Book Review: Το βιβλίο που θα ήθελες να έχουν διαβάσει οι γονείς σου

Τέταρτο στη λίστα ανάγνωσης για το 2021 είναι ένα βιβλίο ψυχολογίας και αυτοβελτίωσης για γονείς. "Το βιβλίο που θα ήθελες να έχουν διαβάσει οι γονείς σου (και τα παιδιά σου θα σε ευγνωμονούν που το έκανες)" υπάρχει και με κοιτούσε για καιρό προκλητικά από το ράφι του βιβλιοπωλείου. Αν και πιστεύω ότι στο μεγάλωμα των παιδιών δεν υπάρχει σωστό και λάθος, έσπευσα να το αγοράσω και να κάνω έτσι ένα σύντομο διάλλειμα από τη λογοτεχνία.

Γραμμένο από την ψυχοθεραπεύτρια Phillipa Perry, το βιβλίο αυτό έγινε πολύ σύντομα best seller των Sunday Times. Στο βιβλίο αυτό δεν δίνονται πρακτικές συμβουλές γονεϊκότητας, αλλά ένα πλαίσιο ιδεών και συμπεριφορών που οδηγούν στη δημιουργία ευτυχισμένων παιδιών, στην tτέλεια ανατροφή με άλλα λόγια. Και ποια είναι η τέλεια ανατροφή; 

[spoiler alert] η τέλεια ανατροφή δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει και έχει σημασία είναι το χτίσιμο της σχέσης μεταξύ γονέα και παιδιού.

Διαβάζοντας το βιβλίο, που περιλαμβάνει πολλά παραδείγματα από την εμπειρία της ψυχοθεραπεύτριας συγγραφέως, ένοιωσα κάποιες φορές σαν να κάθομαι στον καναπέ του γραφείου της εν μέσω συνεδρίας. Για να ερμηνεύσουμε τη συμπεριφορά μας ως γονείς είναι απαραίτητο να ανατρέξουμε στη δική μας παιδική ηλικία και τα βιώματα που έχουμε από εκεί.

Δεν ξέρω αν η ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου με έκανε καλύτερη μαμά. Ίσως μάλιστα κατά τη διάρκεια ανάγνωσης του με μπλόκαρε ως προς τις καθημερινές μου συμπεριφορές.  Συνολικά, θα έλεγα ότι μου έδωσε ένα εναλλακτικό σκεπτικό γύρω από τη δύσκολη ομολογουμένως φάση των terribel twos, ενώ ταυτόχρονα μου άνοιξε δρόμους για το μέλλον. Σίγουρα αξίζει μια δεύτερη, πιο προσεκτική, ανάγνωση.

"Το βιβλίο που θα ήθελες να έχουν διαβάσει οι γονείς σου" είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα με αρκετές δόσεις χιούμορ για την κατηγορία του. Εκτείνεται σε ένα ευρύ φάσμα όλων των ηλικιών των παιδιών, από την εγκυμοσύνη ακόμα έως τους εφήβους και τα ενήλικα παιδιά. Αγαπημένο μου κεφάλαιο "Το παιχνίδι της νίκης και της ήττας". 

Book Review: Η Τέχνη του Πολέμου

"Τί έχει να προσφέρει ένα σύγγραμμα 2.500 ετών για την "Τέχνη του Πολέμου" σε μία μοντέρνα αναγνώστρια του σήμερα;" θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς βλέποντας με να διαβάζω το συγκεκριμένο βιβλίο με προσήλωση. Κι όμως, οι αρχές του Sun Zu για τον πόλεμο έχουν εφαρμογή στη σύγχρονη ζωή, παρόλο που στις μέρες μας δε συνηθίζουμε να κρατάμε όπλα.

Όταν βρέθηκα σε μια κουβέντα για το συγκεκριμένο ανάγνωσμα κατάλαβα αμέσως ότι πρέπει να το διαβάσω. Πήγα στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο μη ξέροντας σε ποια ακριβώς κατηγορία βιβλίων να ψάξω. Με έκπληξη ακολούθησα τον υπάλληλο στη στήλη με τα βιβλία Επιχειρηματικότητας & Οικονομίας!

Ξεφεύγοντας από τα στενά όρια της έννοιας "πόλεμος",  διαβάζοντας την "Τέχνη του Πολέμου" μπορεί κανείς να διακρίνει ένα ευρύτερο σκεπτικό στρατηγικής οργάνωσης, προετοιμασίας και κατάλληλου χειρισμού πολλών καταστάσεων της σύγχρονης καθημερινότητας. Κάτι που προφανώς ο ίδιος ο συγγραφέας δεν μπορούσε να φανταστεί κατά τη συγγραφή του έργου, να όμως που 2.500 χρόνια μετά η σοφία του Sun Zu ακόμα συζητιέται.

Το βιβλίο είναι ευκολοδιάβαστο. Με χωριστά κεφάλαια και αριθμημένες συμβουλές σε σύντομες προτάσεις με συμπυκνωμένο νόημα. Δεν θα προχωρήσω σε μεγάλη ανάλυση του περιεχομένου. Σας προτρέπω όμως να το διαβάσετε λέγοντας πρόκειται για ένα καθαρά φιλειρηνικό έργο. Ο συγγραφέας πρεσβεύει ότι "ο πόλεμος θα πρέπει καταρχήν να αποφεύγεται και να επιδιώκεται η επιτυχία του σκοπού του πολέμου χωρίς σύγκρουση". Επειδή όμως κάτι τέτοιο δεν είναι πάντα εφικτό, απαιτείται η κατάλληλη προετοιμασία, αλλά και η προσαρμογή - αλλαγή τακτικής ανάλογα με την εξέλιξη του πολέμου. 

Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφέρω ότι αυτή την παλιά έκδοση του Βάνια που διάβασα (φωτογραφισα πρόχειρα το εξώφυλλο, μιας και δεν το βρήκα στο διαδίκτυο) δεν τη συνιστώ, γιατί οι σημειώσεις του μεταφραστή βρίσκονται στο τέλος και όχι κάτω από το κείμενο. Θα μου πείτε λίγη σημασία έχει αυτό, αλλά... πρόκειται για 171 σημειώσεις σε ένα βιβλίο 70 σελίδων!

Book Review: Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε

Με χαρά ολοκλήρωσα την ανάγνωση του δεύτερου βιβλίου της λίστας μου για το 2021! Μου πήρε μόνο λίγες μέρες να ολοκληρώσω το χορταστικό (473 σελίδες) μυθιστόρημα του Γιούνας Γιούνασον. Λίγες μέρες που στα χείλη μου υπήρχε ένα μόνιμο χαμόγελο και μια ανυπομονησία να ολοκληρώσω τις δουλειές μου για να το ξαναπιάσω!

"Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε", όπως μαρτυρά ο τίτλος του είναι ένα σουρεαλιστικό αφήγημα, γεμάτο χιούμορ και απρόβλεπτες εξελίξεις. Ένας ύμνος στη χαρά της ζωής. Όλα μπορούν να συμβούν, αλλά και τίποτα. Ακόμα και τη στιγμή που φαίνεται πως έχει χαθεί κάθε ελπίδα, μπορεί να ένα αναπάντεχο γεγονός να φέρει τα πάνω κάτω!

Η αφήγηση κινείται σε δύο παράλληλους άξονες: την εξιστόρηση της απίθανης περιπέτειας του εκατοντάχρονου, ονόματι Άλαν, ο οποίος το έσκασε από το γηροκομείο ανήμερα των εκατοστών γενεθλίων του φορώντας τις παντόφλες του. Μια περιπέτεια που τον φέρνει αντιμέτωπο με κλέφτες και αστυνόμους και μια σειρά από αξιολάτρευτους χαρακτήρες, που θα κάνει φίλους και συμμάχους. Παράλληλα, μαθαίνουμε τη συγκλονιστική ζωή του Άλαν, ο οποίος με τον μοναδικό τρόπο του ήρθε σε επαφή με τους κορυφαίους ηγέτες του 20ου αιώνα, Τρούμαν, Στάλιν, Μάο, Ντε Γκολ και πόσους άλλους, και άθελα του επηρέασε τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Όπως αναγράφεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου πρόκειται για "ένα ξεκαρδιστικά αστείο και βαθύτατα ανθρώπινο μυθιστόρημα για το ταπεινό μεγαλείο της κάθε μέρας και την ομορφιά του να ζεις με πάθος ακόμα και όταν ο κόσμος πάει να σε πείσει ότι όλα είναι απελπιστικά άσχημα". 

Η τεράστια επιτυχία του βιβλίου, με περισσότερα από 8 εκατομύρρια αντίτυπα παγκοσμίως, οδήγησε στη δημιουργία της ομώνυμης ταινίας, αλλά και στο σίκουελ του βιβλίου ¨Ο εκατοντάχρονος που ανέβηκε στο αερόστατο και εξαφανίστηκε"!

Book Review: Ο Θείος Πέτρος και η Εικασία του Γκόλντμπαχ

Αποφάσισα για το 2021 να υιοθετήσω αρκετές συνήθειες που θα με κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Μία από αυτές είναι να διαβάσω όσο το δυνατόν περισσότερα βιβλία. Κι επειδή οι στόχοι μας πρέπει να είναι μετρήσιμοι, έθεσα το κατώτατο όριο στα 15 βιβλία. Μακάρι να καταφέρω και περισσότερα. Πρώτο στη λίστα: "Ο Θείος Πέτρος και η Εικασία του Γκόλντμπαχ".

Εντάξει, οφείλω να παραδεχτώ ότι έκλεψα, αλλά χρειαζόμουν ένα δυναμικό ξεκίνημα. Ένα βιβλίο με ενδιαφέρον θέμα και ευχάριση πλοκή, που θα διάβαζα σχεδόν μονορούφι. Ο "Θείος Πέτρος" συγκαταλέγεται στα αγαπημένα μου μυθιστορήματα, που έχω διαβάσει τουλάχιστον άλλες δύο φορές στο παρελθόν. Κάθε φορά το διαβάζω με την ίδια χαρά και ανακαλύπτω νέες λεπτομέρειες στην αφήγηση. 

Πρόκειται για μια λιτή εξιστόρηση της ιστορίας του Θείου Πέτρου, του "αποτυχημένου της ζωής". από το στόμα του ανηψιού του. Ο Θείος Πέτρος στην πραγματικότητα είναι ένας ιδιοφυής μαθηματικός που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην επίλυση ενός από τα δυσκολότερα προβλήματα στην ιστορία των μαθηματικών, της εικασίας του Γκόλντμπαχ. 

Ο Απόστολος Δοξιάδης, ο αγαπημένος μου ίσως Έλληνας συγγραφέας, συνθέτει ένα μοναδικό ανάγνωσμα, που μπορεί κανείς να απολαύσει χωρίς να έχει γνώση μαθηματικών. Η λιτή του γραφή -μαθηματικός και ο ίδιος- προκαλεί σταδιακά αυξανόμενο σασπένς, που κορυφώνεται στο φινάλε του βιβλίου.

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούμε πώς το οικογενειακό του περιβάλλον αντιμετωπίζει την ενασχόληση του Θείου Πέτρου. Ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πώς εξελίσσεται ο ίδιος, κατά τη διάρκεια του προσωπικού του ταξιδιού.

Ο Θείος Πέτρος κινείται στα διασημότερα μέρη που συχνάζαν οι επιστήμονες και συναντά πλήθος διασήμων μαθηματικών που άφησαν τη σφραγίδα τους στην εξέλιξη της συγκεκριμένης επιστήμης: Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, Άλαν Τιούρινγκ και άλλοι.

"Ο Θείος Πέτρος και η Εικασία του Γκόντμπαχ" κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1992. Μεταφράστηκε το 2001 από τον ίδιο τον συγγραφέα στα Αγγλικά και έχει κυκλοφορήσει σε 9 χώρες. Με αφορμή τη μετάφραση, ο Απόστολος Δοξιάδης προχώρησε σε συνολική αναθεώρηση του έργου που κυκλοφορεί από το 2001 στη νέα του μορφή. 

Αναζητώντας τη Φεστιβαλική μαγεία...

Το Νοέμβριο στη Θεσσαλονίκη συμβαίνουν μαγικά πράγματα, με μαγικότερο όλων το Φεστιβάλ Κινηματογράφου! Εν μέσω lockdown όμως, το 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ξεκινά αύριο τις προβολές του αποκλειστικά μέσω διαδικτύου και υπόσχεται "σινεμά με κάθε τρόπο" έως τις 15 του μήνα.

Μπορεί τα γράμματα στο λιμάνι άναψαν και οι φεστιβαλιστές κάναμε την προεργασία μας, παρόλα αυτά τίποτε δεν θα είναι το ίδιο... Φέτος δεν στήθηκα στο γυάλινο περίπτερο της Αριστοτέλους 3 ημέρες πριν την έναρξη για να προμηθευτώ το πρόγραμμα των ταινιών.  Θα μου λείψουν οι όμορφες βραδινές βόλτες στο Λιμάνι, οι αυθόρμητοι σχολιασμοί με τον μπροστινό μου στην ουρά, οι παρέες των σινεφίλ εδώ κι εκεί που διαλέγουν θορυβωδώς σε ποια αίθουσα θα μπούνε, τα Q&A στο τέλος κάθε προβολής, οι προσκεκλημένοι συντελεστές των διαγωνιζόμενων ταινιών, οι τυχαίες συναντήσεις με φίλους και γνωστούς, ακόμα και τα άβολα καθίσματα του Ολύμπιον θα μου λείψουν.

Προσαρμοσμένο κι αυτό στην διαφορετική καθημερινότητα που καλούμαστε να ζήσουμε σε αυτή την πόλη, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου μεταφέρεται από τη μεγάλη στη μικρή οθόνη του υπολογιστή μας, όπως ακριβώς έκανε μερικούς μήνες νωρίτερα και το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Ναι, ίσως από το σπίτι, φορώντας τις πιτζάμες μας να δούμε περισσότερες ταινίες φέτος. 

Βρίσκω κάτι θετικό για να αποδεχτώ κι εγώ τα σημεία των καιρών και "ξεφυλλίζω" διαδικτυακά το πρόγραμμα.

Ευχάριστη για μένα έκπληξη -γνωστή λάτρης της επιστημονικής φαντασίας- είναι το μεγάλο αφιέρωμα στις ταινίες SCI-FI από όλο τον κόσμο "Προφητείες από έναν άλλο κόσμο"! Όπως αναφέρει και η επίσημη περιγραφή του Φεστιβάλ: "Ταινίες που διερευνούν τα όρια του είδους, αποτυπώνουν τους φόβους της ανθρωπότητας την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και της πυρηνικής απειλής και προοικονομούν τις αγωνίες του πλανήτη στο μέλλον". Θα έχουμε πολλά να δούμε εδώ!

Αγαπημένο μου τμήμα οι "Ανοιχτοί Ορίζοντες". Ανεξάρτητο σινεμά από όλο τον κόσμο, που αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε κινηματογράφο και διευρύνει τους ορίζοντες μας. Όσο πιο αλλόκοτη η ταινία, τόσο πιο αγαπημένη μου. Όσο πιο περίεργος ο τίτλος, τόσο πιο πολλές οι πιθανότητες να μείνει γραμμένη στη συνείδηση μου. Όσο πιο εναλλακτική η χώρα παραγωγής μιας ταινίας τόσο πιο έντονα θέλω να τη δω. Φέτος απουσιάζουν παντελώς οι παραγωγές της ΝΑ Ασίας, όμως και πάλι υπάρχουν διαμαντάκια και εδώ!

Και φυσικά, το Διεθνές Διαγωνιστικό, το αφιέρωμα στον Ελληνικό Κινηματογράφο και πόσες άλλες ευκαιρίες για προβολές! Συνολικά 177 ταινίες. Δεσμεύομαι να επανέλθω με συγκεκριμένες προτάσεις, αφού μελετήσω προσεκτικά το πρόγραμμα. Προς το παρόν προτείνω ανεπιφύλακτα  την ταινία έναρξης, "Το ταξίδι της Φάλαινας", ένα σκληρό ταξίδι από την παιδικότητα στην ενηλικίωση και από τη Βόρεια Ρωσία στην Αλάσκα, μέσω του Βερίγγειου Πορθμού.

Το φετινό φεστιβάλ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πιο σκοτεινό και από το 2009, όταν είχαν τη φαεινή ιδέα να σβήσουν τα φώτα στην Αριστοτέλους για να ρίξουν προτζέκτορα στο Ολύμπιον. Κόντρα όμως στη μελαγχολία των κλειστών αιθουσών και των άδειων δρόμων, θα περάσουμε και φέτος καλά, θα παρακολουθήσουμε αξιόλογες ταινίες και θα διατηρήσουμε ζωντανή την ελπίδα ότι του χρόνου θα συναντηθούμε όλοι μαζί στο γυάλινο περίπτερο της Αριστοτέλους, 3 μέρες πριν την έναρξη για να προμηθευτούμε το πρόγραμμα των ταινιών.