Σε μια στιγμιαία αναλαμπή χθες βράδυ σκέφτηκα να ανοίξω το παλιό μου μπλογκάκι! Και άρχισα να διαβάζω, να διαβάζω, να διαβάζω, να διαβάζω...
Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια και νοιώθω σαν να έχουν περάσει δεκατέσσερα. Στην οθόνη του υπολογιστή τριγυρίζει ένα κορίτσι που μεγάλωσε. Και περιγράφονται μια σειρά από λέξεις-σκέψεις-σχέσεις-όλα που μεταλλάχτηκαν. Κι ενώ όλα φαίνεται να έχουν αλλάξει...
Τα γραπτά μένουν. Η ουσία μένει. Και αυτή η εσωτερική φλόγα που καίει μέσα σε κάθε άνθρωπο μένει και αυτή, ακόμα κι αν δεν φαίνεται!
Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια και νοιώθω σαν να έχουν περάσει δεκατέσσερα. Στην οθόνη του υπολογιστή τριγυρίζει ένα κορίτσι που μεγάλωσε. Και περιγράφονται μια σειρά από λέξεις-σκέψεις-σχέσεις-όλα που μεταλλάχτηκαν. Κι ενώ όλα φαίνεται να έχουν αλλάξει...
Τα γραπτά μένουν. Η ουσία μένει. Και αυτή η εσωτερική φλόγα που καίει μέσα σε κάθε άνθρωπο μένει και αυτή, ακόμα κι αν δεν φαίνεται!
