The Skin I Live In

Η γνωστή ταινία του Pedro Almodovar προβλήθηκε χθες από το συνδρομητικό κανάλι. Ευκαιρία να αναφερθώ κι εγώ σε αυτό το ιδιόρρυθμο θέαμα!
Όταν με παρέσυραν στο σινεμά για να παρακολουθήσουμε "Το δέρμα που κατοικώ", οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήξερα τι να περιμένω. Έναν 'άλουστο' Μπαντέρας; Μια ταινία γεμάτη ισπανικά κλισέ και διαλόγους με προφορά; Ίσως μια προκλητική εμμονή στο γυναικείο φύλο; (Αλμοδοβάρ γαρ!) 
Μόνο μετά τα μισά αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε τη δια-στροφή του σεναρίου. Δε θα πω πολλά -spoiler alert! O Almodovar επιβεβαιώνει τη φήμη του και για άλλη μια φορά συγκλονίζει. Δεν μπορείς να περιμένεις τίποτε λιγότερο από αυτόν!
Ο Μπαντέρας δεν είναι απλός πλαστικός χειρούργος. Είναι ένας σύγχρονος Φρανκεστάιν. Η κούκλα συμπρωταγωνίστρια του κλεισμένη στο όμορφο κελί της υποφέρει σιωπηλά. Οι γύρω χαρακτήρες υποταγμένοι και αυτοί στο αυστηρό βλέμμα και στην ισχυρογνωμοσύνη του πρωταγωνιστή.
Τελικώς, η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ και τη συστήνω -στους σκληροπυρηνικούς- σινεφίλ!
Εδώ η ταινία: http://www.imdb.com/title/tt1189073/

Δε θέλω να δω την επισκόπηση του 2012!

-Δε θέλω να δω την επισκόπηση του 2012. -Και τι μας το λες; Ποιος σε ρώτησε; -Ένα application στο Facebook.
Τα social media είναι πάντα εκεί. Να σου θυμίζουν τα όσα έκανες. Ή καλύτερα να σου θυμίζουν τα όσα δήλωσες ότι έκανες. Και στους φίλους σου. Κι αντίστοιχα να θυμάσαι κι εσύ τις στιγμές και τις πράξεις εκείνων.
Βέβαια, το όλο θέμα είναι Ομερτά. Μια συγκαλυμμένη συνεννόηση, μια συλλογή από χαμογελαστές φωτογραφίες, λουσμένες από ήλιο και βότκα.
Όλη ξέρουμε ότι αυτή είναι η μισή αλήθεια.
Εγώ δεν έχω ένα προφίλ γεμάτο με τέτοιες φωτογραφίες. Προτιμώ τη δική μου αλήθεια και τη δική μου επισκόπηση. Όχι του application.
(Συμπέρασμα: στις λίστες to-do του νέου έτους:  μια (προσωπική) εντελώς νέα θεώρηση του Facebook.)

Διαφήμιση για Oscar!

Αναφέρομαι στο νέο tv spot του Drambuie -Taste of The Extraordinary, που είναι κατά τη γνώμη μου ότι καλύτερο έχει παιχθεί ποτέ στην ελληνική τηλεόραση μεταξύ των προγραμμάτων (για να μην πω και συμπεριλαμβανομένων αυτών)!
Στο extraordinary bar, ο barman σε περιμένει! Εδώ, η ατμόσφαιρα του Dali συναντά τους εφιάλτες του David Lynch. Το χρυσό ποτό αψηφά τους νόμους της βαρύτητας. Τίποτα δεν είναι όπως θα 'πρεπε. Ασπρόμαυρη κινηματογράφηση, πρωταγωνιστές που σαγηνεύουν και πολλές σκιές.
Οι σκιές του De Chirico, που γίνονται πόρτες για τη φαντασία. Surreal!!!

Αγαπημένη μου σκηνή η σκάλα που βγαίνει πάνω απο τα σύννεφα!

Και ολόκληρο το spot εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=DW-7S6x_zTY

Γενέθλια ήταν και πέρασαν!

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος την ημέρα των γενεθλιών μου σας ζαλίζω με την ανασκόπηση του έτους και τα σχέδια για τη νέα χρονιά. (Ναι, εγώ τώρα -στα γενέθλια μου- μπαίνω σ' αυτή τη διαδικασία, όχι την Πρωτοχρονιά). Φέτος δε θα πω πολλά. Το μόνο που επιθμώ είναι ηρεμία και έμπευση!

Περί Παιδείας...

Αντιγράφω εδώ σε ένα ενιαίο κείμενο τις σκέψεις μου που κατέθεσα πρόσφατα με απανωτά twits!!
Απαίδευτοι είναι οι άνθρωποι που δε λένε 'ευχαριστώ' και 'συγνώμη'. Απαίδευτοι είναι και όσοι δεν κάνουν follow back. Απαίδευτοι είναι οι άνθρωποι που δεν περνούν το δρόμο από τις διαβάσεις, καθώς κι εκείνοι που μιλούν φωναχτά μέσα στο λεωφορείο. Τελικά η καλλιέργεια και η παιδεία δεν διδάσκονται..
[follow me: @yourcatherine ]

Hunger Games

Ένας είναι ο κανόνας: μείνε ζωντανός για να κερδίσεις! Μα κάπως έτσι δεν συμβαίνει και στην καθημερινή μας ζωή; Μόνο ο δυνατότερος επιβιώνει. Πάντοτε.

Σε μια άλλη εποχή, σε μια άλλη πολιτεία, απ' αυτές που δεν υπάρχουν, οι ετήσιοι αγώνες πείνας έρχονται για να τους χορτάσουν: απ' τη μια, το κοινό που παρακολουθεί με σασπένς από τους δέκτες της τηλεοράσεως. και απ' την άλλη τους κατοίκους της "περιοχής" που θα καταφέρει να επικρατήσει.
Γιατί μόνο μία από τις δώδεκα περιοχές θα καταφέρει να εξασφαλίσει το φαγητό της χρονιάς, μόνο ένας από τους εικοσιτέσσερις συμμετέχοντες θα μείνει ζωντανός.
Φρικτό όταν αναλογίζεσαι ότι οι παίκτες είναι παιδιά.
Τρομαχτικό όταν γνωρίσεις τη δίψα για επικράτηση της πρωταγωνίστριας, Κάτνις.
Διαβάζοντας το βιβλίο θα θυμηθείς τον Μεγάλο Αδερφό του George Orwell. Κι αν είσαι τύπος της τηλεόρασης θα βρεις ψήγματα του big brother (..watching you! :).
Και μιας και αναφέρθηκα στην εικόνα... για άλλη μια φορά, η ταινία κατώτερη των προσδοκιών..

Μνήμες!

Τι θυμάσαι; 
Θυμάσαι τη συλλογή με τα ποτάμια; Θυμάσαι το κακάο "Top of the Day"; Θυμάσαι τις φιλοσοφίες περί του χρόνου, του σύμπαντος και του bigbang; Μήπως τον Καβάφη, τον Ελύτη και τον Nerunda στο notebook; Τις φεστιβαλικές περιγραφές; Τους REM; Θυμάσαι τις σκέψεις και τις λέξεις;
More soon to come!

Η συναναστροφη με τα ζωα

..πιστευω σε κανει καλυτερο ανθρωπο. Σε κανει πιο κοινωνικο, πιο διαλλακτικο, πιο ευαισθητο, πιο χαρουμενο. Το βλεπω στα προσωπα οσων συναντω στις Κυριακατικες πρωινες βολτες. Το βλεπω σε μενα την ιδια και στη συμπεριφορα μου.
Αυτο σκεφτομαι καθε φορα που ανταμωνω ενα αδεσποτο στο δρομο. Ριχνω το βλεμμα μου στη μουσουδα του παντα με συμπαθεια. Οχι με το φοβο που ενοιωθα παλια. Και πλεον κρινω το χαρακτηρα καποιου αναλογα με τη συμπεριφορα του στα ζωα.

Ιρμα Βεπ

Ενας χειμαρρωδης Γερασιμος Γεννατας κι ενας απολαυστικος Αντωνης Λουδαρος γεμιζουν επι δυομιση ωρες τη σκηνη.
Η ιστορια περιλαμβανει τα παντα: τον εκκεντρικο κυριο που αγαπαει ακομα τη νεκρη γυναικα του, τη νεα ομορφη γυναικα, τον στερημενο ιπποκομο, την κακιασμενη κρυφοερωτευμενη υπηρετρια.. Λυκανθρωποι, φαντασματα, βαμπιρ, μουμιες υπαρχουν ολα και ακομα περισσοτερα. Οταν ο Χιτσκοκ συνανταει τον Σεξπηρ και την Τζειν Ειρ, τοτε ενα ολοκληρο θεατρο σειεται.. Πολυ γελιο! Ενθουσιαστηκα!!!

Χρονια Πολλα!

Σημερα το μπλογκακι μου γιορταζει 4 χρονια.
Το ανοιξα προχθες για να ανατρεξω σε ενα παλιο ποστ -ενα απ'τα πρωτα- και πραγματικα μου φανηκε τοσο μακρινο.. Οχι ξενο, δεν θα αλλαζα ουτε μια γραμμη. Αλλα ειδα μια αλλη... Που ημουν και που εφτασα. Τι σκεφτομουν και τι σκεφτομαι.. Τι ηθελα τοτε και τι θελω τωρα..
Χρονια Πολλα λοιπον μπλογκ! Σ'ευχαριστω που μου θυμιζεις εκεινη την Καθριν!

Ατυχεις συγκρισεις!

Οταν επισκεφθηκα τη Ρωμη ενθουσιαστηκα. Προσπαθουσα να μπω στα παπουτσια του ντοπιου που πηγαινοντας το πρωι στη δουλεια περναει εξω απο το Castle san Angelo η το Κολοσσαιο. Μια υπεροχη αυρα στην καθημερινοτητα.
Η ιδια σκεψη αυτη μου ερχεται καθημερινα, οταν το αστικο περναει διπλα απο το Λευκο Πυργο. Το δικο μας ιστορικο μνημειο. Αυτο που διαθετουμε. Σημερα μου βγηκε ενα ελαφρυ μειδιαμα. Ενας καμμενος προβολεας, ο Λευκος Πυργος μισος, μια ατυχης συγκριση...

Top of the day και άλλες φαντασίες...

Ήμαστε λέει στην εθνική οδό με κατεύθυνση προς Αθήνα. "Στα δεξιά μας φαίνεται ο Όλυμπος. Το γνωστό μα τόσο άγνωστο αυτό βουνό. Ας πλησιάσουμε να το γνωρίσουμε καλύτερα". Και με μια κίνηση το αυτοκίνητο βγάζει ερπίστριες και σαν τανκ πλησιάζει τον κάθετο όγκο.
"Και εδώ ψηλά μπορείτε να θαυμάσετε το πυκνό δάσος της Δαδιάς. Το οποίο χωρίζεται στα δύο από τον εντυπωσιακό καταρράκτη.. Γνωρίζατε ότι υπάρχει καταρράκτης στον Όλυμπο; Και το νερό του φεύγει υπόγεια, διασχίζει τη σχισμή που βλέπετε εκεί αριστερά, είναι το φαράγγι της Σαμαριάς αυτό που αναφέρομαι, και καταλήγει εδώ στη λιμνοθάλασσα". Και το όχημα μας ξαφνικά γίνεται πλωτό και συνεχίζουμε το ταξίδι αρμενίζοντας. "Στην απέναντι όχθη μπορείτε να διακρίνετε τους χώρους συγκέντρωσης των στρατευμάτων του Μεγαλέξανδρου. Και στους κίονες που ξεπροβάλλουν από το νερό έχουν φτιάξει τις φωλιές τους τα γαλάζια πουλιά. Δοκιμάστε να τα χαϊδέψετε. Είναι τόσο ήρεμα!" Σκέφτομαι τι σόι γεωγραφία μας μαθαίναν στο σχολείο, τίποτα δε μάθαμε, και αφηρημένα απλώνω το χέρι μου σ' ένα πουλάκι. Με τσίμπησε στον αριστερό δείχτη και στον δεξιό αντίχειρα. Ξύπνησα και άλλαξα πλευρό.
Στην άλλη πλευρά του ύπνου μου ένα κοριτσάκι έβγαζε από το ψυγείο όλο χαρά το κακάο "Top of the Day" για να πιει. Καλημέρα σας!

Friday's Pieces

Μετα απο τοσο καιρο (ακομα κι εγω εχω ξεχασει ποσο) λεω να γεμισω μερικες γραμμες στο ερμο το μπλογκακι μου. Χωρις σεναριο, χωρις σκεψη και προετοιμασια.

1) νοιωθω οτι η σκεψη μου εχει προσαρμοστει στους 140 χαρακτηρες. Τουιτερ, γαρ. Αυτος ο εντατικος ρυθμος τους τελευταιους μηνες δε μου αφηνει πια χρονο να εμβαθυνω στη σκεψη μου. Το τουιτερ λοιπον αποτελει πρωτης ταξεως ευκαιρια για καποια σαν εμενα που θελει να τα πει οπως και να'χει. @yourcatherine αν θες!

2) παρακολουθω με αγωνια ολες τις εξελιξεις, την οικονομικη κριση, αλλα κυριως τη τσεπη μου. Ευτυχως, δεν παρασυρομαι απο τις ειδησεις, βλεπω και κρινω. Και θεωρω τη γενια μας την πλεον ατυχη, που στα καλυτερα μας χρονια αντι να κανουμε βηματα μπροστα χαραμιζουμε τα νιατα και την αξια μας, τις γνωσεις κ τις ικανοτητες μας απλα για να επιβιωσουμε. Ισως να τα εχω ξαναγραψει αυτα.

3) Ερχεται ενα ακομα Σ/Κ απο εκεινα τα ησυχα, τα μετα τις γιορτες που αυτο που εχω αναγκη ειναι η ηρεμια, η ξεκουραση του μυαλου και ... ο καναπες μου!

4) Αφου αποφορτιστηκα ευχομαι και σας καλο Σ/Κ οπως το αγαπατε!

2012

Μην αφήσεις την ζωή να σε πάρει από κάτω
Τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
Κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
Πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
Σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία.

Καλή Χρονιά σε όλους!!!