17 Ιαν 2009

Notebook_9

Charles Baudelaire, τυπωμένος στην ετικέτα του "Πετρίτη Χρυσοχόου"

Αν κάποτε στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο γρασίδι
μιας τάφρου, στη μουντή μοναξιά του δωματίου σου,
ξυπνήσεις ξεμέθυστος πια,
ρώτα τον άνεμο, ρώτα το κύμα,
το πουλί, το ρολόι, κάθε τι που φεύγει,
κάθε τι που στενάζει, κάθε τι που κυλάει, που τραγουδάει,
που μιλάει ρώτα τί ώρα είναι;
Κι ο άνεμος, το κύμα, τα άστρο, το πουλί, το ρολόι,
θα σου απαντήσουν: Είναι η ώρα της μέθης!
Για να μη γίνεις ο μαρτυρικός σκλάβος του χρόνου,
μέθα μέθα αδιάκοπα!
Αλλά με τί; Με ρακή, με κρασί, με ποίηση, με αρετή...
-Με ο,τι θέλεις, αλλά μέθα!...

2 σχόλια:

Katerina είπε...

μια διορθωση -σημαντικη ομως γιατι αλλαζει τελειως το νοημα:
"..για να ΜΗ γινεις ο μαρτυρικος σκλαβος του χρονου..."
εχει διαφορα...
το εχω συζητησει τοσο πολυ με τον ιδιο τον Κειμωνα (τον Χρυσοχοου) που πιστευω οτι θα ηθελε να διορθωθει
ευχαριστω..

Your Catherine είπε...

ευχαριστώ για την παρατήρηση συνονόματη..
όταν ένα νόημα γίνεται συνείδηση, το μυαλό δεν δίνει σημασία στις επιμέρους λέξεις. κι όμως δυο γράμματα -που ξέφυγαν κατά την αντιγραφή- κάνουν διαφορά!